Η Στιγμή της Α(λ)ήθειας

Έλαβα το παρακάτω mail από τη Λαμπρινή, το οποίο παραθέτω (ελπίζω με την συναίνεσή της, αλλιώς ποιος την ακούει!!!) για περαιτέρω συζήτηση. Αφορά σε ένα θέμα που υποτίθεται πως θα "άνοιγε" από τον Γιώργο. Εμπρός λοιπόν σύντροφε ...

-----

Σε συνέχεια της μεσημεριανής κουβέντας που είχα με τον Λάμπρο ο οποίος την ξεκίνησε ανάμεσα σε άλλα και για να καθυστερήσει την βάσανο της αντιγραφής σου στέλνω τα παρακάτω.
Σημ. Μου είπε ότι άκουσε στο σχολείο ότι υπάρχει ένα μηχάνημα που καταλαβαίνει αν λες αλήθεια και ρώτησε αν αυτό συμβαίνει πραγματικά. Επίσης μου ξεκαθάρισε ότι αυτός θα δει το παιχνίδι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την Πέμπτη και δεν καταλαβαίνει γιατί είναι κακό να κάνουν σε κάποιον ερωτήσεις και αυτός να πρέπει να πει την αλήθεια.
Καλά ξεμπερδέματα...

Η στιγμή της αήθειας
Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη

Ο καθένας από μας έχει διαφορετικά γούστα, διαφορετικές αντοχές και διαφορετική αισθητική. Εχουμε τα όριά μας, που λέμε. Παρατηρώ, όμως, ότι με τα χρόνια αυτές οι αντοχές, αυτά τα όρια, γίνονται όλο και πιο θολά. Υπάρχει συγκεκριμένο τηλεοπτικό παιχνίδι που παίζεται αυτή την εποχή, για το οποίο πιστεύω ακράδαντα ότι αν προβαλλόταν πριν από δέκα χρόνια, θα προκαλούσε τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις. Κι όμως, σήμερα παρουσιάζεται στην αγορά ψυχαγωγίας σαν ακόμα μία «επιλογή».
Μεγάλη παγίδα αυτή η δήθεν «επιλογή». Με τη θέλησή τους πάνε οι παίχτες και ξεπουλάνε (κυριολεκτικά) τη μάνα τους για μερικά χιλιάρικα στην κρεατομηχανή του φιλοθεάμονος κοινού. Με τη θέλησή τους πηγαίνουν και γίνονται ρεζίλι των σκυλιών αδαείς, αγαθοί άνθρωποι, που τους βάζουν να γαβγίζουν στις αρένες των «ζωντανών» τηλε-κολαστηρίων. Με τη θέλησή τους τα βλέπουν οι τηλεθεατές, δεν τους βάζει κανείς το μαχαίρι στον λαιμό!
Αυτό το επιχείρημα της «ελεύθερης επιλογής» εμένα με τρελαίνει. Στη Ελλάδα δεν έχεις το δικαίωμα, ας πούμε, να επιλέξεις αν θα θαφτείς ή αν θα καείς όταν με το καλό εγκαταλείψεις τα εγκόσμια. Δεν έχεις το δικαίωμα να κατοχυρώσεις νομικά και κοινωνικά τη σχέση σου αν είσαι ομοφυλόφιλος. Δεν θα έχεις το δικαίωμα (από του χρόνου) να επιλέξεις ένα εστιατόριο καπνιστών από ένα μη καπνιστών, αφού («για το καλό σου») όλα θα είναι υποχρεωτικά άκαπνα. Απαγορεύεται να πουλήσεις το αίμα σου για χρήματα, μπορείς όμως άνετα να πουλήσεις την αξιοπρέπειά σου.
Αν βγαίνει άκρη; Αν βγαίνει συμπέρασμα; Συμπέρασμα; Δύσκολα. Σκόρπιες σκέψεις μόνο, για το πόσο η «στιγμή της αλήθειας» του καθενός μας είναι στην πραγματικότητα μια λεπτή γραμμή ορίων, που τα παραχωρούμε, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, κάθε μέρα και πιο πολύ, στον χειρότερό μας εχθρό: Τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.