Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ - les justes

ΣΚΟΥΡΑΤΟΦ.- ...ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ...

ΚΑΛΑΓΙΕΦ.-  ΕΡΙΞΑ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΣΑΣ, ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΣΚΟΥΡΑΤΟΦ.-  ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟ. ΤΗ ΒΟΜΒΑ, ΟΜΩΣ, ΤΗ ΔΕΧΤΗΚΕ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κ' Η ΒΟΜΒΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΑΙΔΕΨΕ. ΞΕΡΕΤΕ, ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΒΡΗΚΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΛΕΙΠΕ. ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΙΧΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ! ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΒΡΗΚΑΝ ΕΝΑ ΜΠΡΑΤΣΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ.

ΚΑΛΑΓΙΕΦ.-  ΕΚΤΕΛΕΣΑ ΜΙΑΝ ΑΠΟΦΑΣΗ.

ΣΚΟΥΡΑΤΟΦ.- ...ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΥΚΙΣΣΑ, ΥΠΗΡΧΕ ΑΙΜΑ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ, ΠΟΛΥ ΑΙΜΑ.

ΚΑΛΑΓΙΕΦ.- ΣΩΠΑΣΤΕ.

ΣΚΟΥΡΑΤΟΦ.-  ΚΑΛΑ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΜΟΝΟ ΠΩΣ ΑΝ ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΑΝ ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ, ΔΗΛΑΔΗ, ΝΑ ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΝΑΧΑ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΜΟΝΑΧΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ, ΠΩΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΟΧΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΙΔΕΑ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΧΑΡΗ. ΥΠΟΘΕΣΤΕ, ΩΣΤΟΣΟ, ΠΩΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΥΠΟΘΕΣΤΕ ΠΩΣ ΕΙΣΑΣΤ' ΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΟΥΚΑ. ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝ' ΕΤΣΙ; ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΧΑΡΗ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΩ. ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΣΥΜΠΑΘΩ, ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ (ΧΑΜΟΓΕΛΑ). ΤΙ ΤΑ ΘΕΛΕΤΕ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΙΔΕΕΣ, ΕΓΩ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.








Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΚΛΕΙΣΤΟ ... ΠΡΩΤΑ ΛΟΓΩ ΜΠΑΛΑΣ, ΜΕΤΑ ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΛΟΓΩ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ

ΠΡΩΤΟ

ΜΕΤΑ


ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Αν...
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ Αν είναι να πέσεις, να πέσεις σαν ένας ήρωας,
σαν ένας ξοφλημένος ήρωας έστω Γ. Ξ. Στογιαννίδης, «Ενας ξοφλημένος ήρωας», Εντευκτήριο 58 (2002)

Ηελληνική Αριστερά έχει επιδείξει αξεπέραστη παρουσία στην πρόσφατη πολιτική ιστορία. Υπέστη ανείπωτους διωγμούς, πρωτοφανείς για τα δεδομένα του νεότερου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Με παραδειγματική ευαισθησία για το κοινωνικό ζήτημα και με αντάλλαγμα απίστευτη ταλαιπωρία, οι Ελληνες αριστεροί μόχθησαν για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΣΗΜΕΡΑ η Αριστερά (δεν συμπεριλαμβάνω το ΚΚΕ, διότι ο σταλινισμός και ο αντιευρωπαϊσμός του το εντάσσουν στο μουσείο της ιστορικής Αριστεράς) βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία. Παρά την ανυπολόγιστη οικονομική κρίση, την ανυποληψία του κυρίαρχου δικομματισμού, την απαξίωση των αστικών θεσμών, δηλαδή το ευνοϊκό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, η Αριστερά δεν εμφανίζεται ελκυστική, πολλοί πολίτες επιδεικνύουν αδιαφορία για την πολιτική. Και τούτο διότι συνυπολογίζουν την Αριστερά ως μέρος του προβλήματος, ήτοι αποδίδουν ένα μερίδιο ευθύνης και στην ίδια για τη σημερινή κατάσταση. Η ενίσχυση απάντων των συντεχνιακών αιτημάτων, η υποστήριξη οποιουδήποτε ψελλίζει ένα ελάχιστο αίτημα, συνιστά επίδειξη υπέρμετρου λαϊκισμού, που δίκαια απωθεί την κοινωνία των πολιτών. Οι συνδικαλιστές που συναγελάζονται με γραμματείς των υπουργείων, ικανοποιώντας ατομικά και συντεχνιακά ρουσφέτια, ανήκουν και στην Αριστερά. Ακόμη και η εξάρτηση και των αριστερών κομμάτων από την κρατική επιχορήγηση, με τη συσσώρευση κρατικοδίαιτων υπαλλήλων στα κομματικά γραφεία, ενοχλεί την κοινή συνείδηση.

ΤΗΝ τελευταία περίοδο βιώνουμε την εκτεταμένη αναπαραγωγή ενός παλαιού ιδεολογήματος της Αριστεράς. Πρόκειται για την εγκατάλειψη οποιασδήποτε μεταρρυθμιστικής πολιτικής. Εκδηλώνεται με την αδιαφορία μπρος στα πλήγματα που δέχονται οι θεσμοί ένθεν κακείθεν, με την αποχή από τις συμμετοχικές διαδικασίες, με την απαξίωση προτάσεων που υπηρετούν τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Υπό την έννοια αυτή ο κυοφορούμενος φορέας της Ανανεωτικής Αριστεράς, αν ξεπεράσει παραδοσιακές νοοτροπίες της κομματικής νομενκλατούρας στις οποίες γαλουχήθηκαν δεκάδες στελέχη, αν κατορθώσει να ανανεώσει τον ιδεολογικό λόγο αξιοποιώντας τις επεξεργασίες του διεθνούς μαρξισμού, αν καλλιεργήσει τη σχέση του με την Αριστερά της Ευρώπης και αν δυνηθεί να ορθώσει νεοτερική πολιτική πρόταση για το κοινωνικό ζήτημα, έχει θέση και μέλλον στην πολιτική σκηνή.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ανάλυση ας λάβουμε υπόψη ότι η αναίμακτη ρητορεία για την πολύπαθη κοινωνική επανάσταση δεν συνεπάγεται αυτομάτως και συνηγορία αριστερής ταυτότητας. Μπορεί απλώς να υποδεικνύει δραματικά τον σκοταδισμό και την καθυστέρηση του αριστερού πολιτικού προβληματισμού.





Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

AN HTAN O ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ SUPERMAN

Ο «πρίγκιπας» αντιμέτωπος με τον δράκο...
Της Μαριλης Mαργωμενου

«Τι ώρα είναι, Ακη;». «Ο,τι ώρα πείτε, πρόεδρε». Διόλου τυχαίο που αυτό το παλαιό αστείο ακολουθεί τον Ακη Τσοχατζόπουλο μια ολόκληρη ζωή. Η σχέση του με τον χρόνο ποτέ δεν ήταν καλή. Στις συνεντεύξεις πάντα αργούσε. Στην ορκωμοσία του ’93 μπήκε στο Μαξίμου την ώρα που ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ όρκιζε την κυβέρνηση. Ακόμη κι όταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει το 2007, χρειάστηκε οι ψηφοφόροι του να του υπενθυμίσουν πως είναι πολύ αργά για δάκρυα, αφήνοντάς τον έξω από τη Βουλή και πίσω από την Εύα Καϊλή.

Αλλά ως γνωστόν, σ’ αυτή τη ζωή ο χρόνος κάνει κύκλους. Στην αρχή του πρώτου κύκλου, πολύ πριν περάσει τις πύλες της «βίλας της Εκάλης», ο Ακης Τσοχατζόπουλος, που τότε τον φώναζαν «Τσόχα», ήταν ο ωραίος του σχολείου στο Β΄ Γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη κι έκανε κόρτε στα κορίτσια στο ζαχαροπλαστείον «Η Εκάλη». Από τότε ονειρευόταν να φθάσει ψηλά: να γίνει πιλότος πολεμικών. Γι’ αυτό και όταν αργότερα τον ρωτούσαν «ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο;», απαντούσε «το “Από τη Γη στη Σελήνη” του Τσαρλς Ντίκενς». Τι κι αν το βιβλίο το έχει γράψει ο Ιούλιος Βερν; Η απογείωση ήταν το θέμα. Μόνο που οι γιατροί στη Σχολή Ικάρων τού ψαλίδισαν τα φτερά: στα 18 τού βρήκαν φύσημα του μυοκαρδίου. Κι έτσι, ο Ακης Τσοχατζόπουλος έπρεπε να βρει άλλο τρόπο να πετάξει.

Στη Στουτγκάρδη

Τον βρήκε δέκα χρόνια αργότερα, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου πήγε να βγάλει λόγο στη Στουτγκάρδη και μίλησε στην ψυχή του νεαρού μηχανικού Ακη. Στα 29 του, ο γιος του ελεγκτή των λεωφορείων απ’ τη Θεσσαλονίκη επιβιβάστηκε στο τρένο που λεγόταν «ΠΑΚ». Οι συνεπιβάτες του θυμούνται την εικόνα: στο πολιτικό φροντιστήριο στο Βίρτσμπουργκ, στο Α΄ συνέδριο στο Ντάρμσταντ, στην ιστορική συνάντηση στο Βίντερτουρ, ο Ανδρέας να αγορεύει κι ο Ακης με τη φαβορίτα ώς το ζιβάγκο να χειροκροτεί όσο αντέχουν τα χέρια του. Εξ ου και το παλαιό αστείο πως οι παλάμες του Ακη σκλήρυναν, αλλά από το χειροκρότημα. Γιατί στα χρόνια που ακολούθησαν, όσο η κόρη του η Αρετή έπαιζε ολημερίς κρυφτό στους ορόφους της Χαριλάου Τρικούπη με τις κόρες του Κ. Σημίτη, ο Ακης ήταν πάντα δίπλα στον πρόεδρο και χειροκροτούσε.

Η αφοσίωσή του επανειλημμένως λοιδορήθηκε. Δεν ήταν μόνο ο Γ. Μητσικώστας με την αγέρωχη κούκλα Ακης, η οποία είχε για punchline το «τι τραβάς κι εσύ με μένα, πρόεδρε...». Οι παλαιοπασόκοι ακόμη κρυφογελούν όποτε βλέπουν το «Φόρεστ Γκαμπ». Στην πρώτη προβολή της ταινίας το 1994, η σκηνή που ο Φόρεστ πηδά από το καΐκι για να αγκαλιάσει τον λοχαγό του από το Βιετνάμ, ενώ πίσω του το γαριδάδικο στουκάρει στον βράχο, τους φάνηκε ξεκαρδιστικά οικεία. Οπως και το αστείο που έλεγε πως στο «Πεντελικόν», στην κρίσιμη συνεδρίαση που θα έβγαζε γραμματέα, ο Παπανδρέου γύρισε και ρώτησε εμπιστευτικά: «Ακη, θες να γίνεις γραμματέας;». Κι ο Ακης απάντησε «μα, πρόεδρε, δεν ξέρω γραφομηχανή!».

Ομως τον κ. Τσοχατζόπουλο όλα αυτά δεν τον πτοούσαν. Εκείνος έπαιζε στην πολιτική τους εκδοχή τις «μουσικές καρέκλες»: στο διάβα των ετών, κάθισε σε όλες σχεδόν τις θέσεις γύρω απ’ το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου. Ωσπου τον Ιανουάριο του 1996, η μουσική σταμάτησε: ο Κ. Σημίτης βρέθηκε καθιστός στην πρωθυπουργική καρέκλα κι ο Ακης όρθιος, εννέα ψήφους μακριά. Κάπου εκεί, το «από τη Γη στη Σελήνη» τελείωσε. Κι άρχισε το «από τη Σελήνη στη Γη». Οι πύραυλοι του υπουργείου Αμυνας ήταν απλώς ο αποχαιρετισμός στα όπλα.

Κι ύστερα, ήρθε η χαρούμενη αποστρατεία. Στις 11 Ιουλίου του 2004, ο γιος της κυρίας Αρετής, που έφτιαχνε σάντουιτς στον σταθμό των λεωφορείων, πήγε να παντρευτεί στο Παρίσι μέσα σε μια μπλε Τζάγκουαρ. Τη δεξίωση στο Four Seasons οι καλεσμένοι τη θυμούνται ακόμα.

Οπως και την «Παριζιάνα» νύφη, τη νεαρή Βίκυ απ’ τη Φωκίδα, που λίγο καιρό πριν δούλευε στη ΔΕΗ στην πλατεία Βάθης και λίγο καιρό μετά οι σερβιτόροι στο Κολωνάκι την έμαθαν ως «κυρία πενηντάρικο», γιατί τόσο πουρμπουάρ τους άφηνε. Βλέπετε, στο ενδιάμεσο η νεαρή Βίκυ εξέδωσε ένα παραμύθι 40 σελίδων και κατάφερε να αποταμιεύσει από τα εκδοτικά της δικαιώματα γύρω στα 450.000 ευρώ. Και αν ο σύζυγός της δεν εξελέγη το 2007, μικρό το κακό: για πρώτη φορά στα χρονικά η φράση «ο λαός τον έστειλε σπίτι του» απέκτησε χαρμόσυνο περιεχόμενο. Ο κ. Τσοχατζόπουλος σαν τον πρίγκιπα του παραμυθιού απεσύρθη στο μικρό του παλάτι δίπλα στην Ακρόπολη. Κάπου εδώ θα ταίριαζε το «και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτός καλύτερα», αν δεν εμφανιζόταν ο δράκος του παραμυθιού με τη μορφή του ΣΔΟΕ. Αλλά έτσι γίνεται όταν λέει κανείς παραμύθια. Στο κάτω κάτω, ποιος ξέρει τι μοίρα θα περίμενε τον Φόρεστ Γκαμπ αν η ταινία συνέχιζε μετά που έγινε δισεκατομμυριούχος;





Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Τ Ι Ε Ν Α Ν Μ Ε Ν

4η ’Ιουνίου 1989
Στις 21/6/1989 ανακοινώθηκε ότι οι αρχές τού Πεκίνου
αποφάσισαν την θανατική εκτέλεση των κριθέντων ως
πρωταιτίων των φοιτητικών κινητοποιήσεων τής 4/6/1989
(πλατεία Τιεν Αν Μεν) .

Θά εκτελεσθούν
μέ μιά σφαίρα στόν σβέρκο .

Δύο ή τρείς ,
ίσως τέσσερις άνθρωποι •
νέοι , τριάντα (το πολύ)
χρονών –

θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν . . .

Στόν αυχένα τους
θ’ ακουμπήσει
τό ψυχρό μέταλλο τής κάνης .
Θ’ ακουσθεί
ο υπόκωφος κρότος
καί μιά σφαίρα
μικρή , μεταλλική ,
γυαλιστερή καί μυτερή ,
θά σφηνωθεί
στήν βάση τού κρανίου .

Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν . . .
’Έτσι απλά .

Γιατί ;
Μήν τό ρωτάς .
Είναι νέοι κι’ οι τρείς -
ή τέσσερις – όσοι είναι
καί ζήταγαν , λέει ,
τ ί ;

Τά επαγγελόμενα .

Μ’ ακούς ; ;
Ζήταγαν καί τραγούδαγαν
αυτά που κήρυχνε καί έταζε
η εξουσία •
μ ά , κρίθηκε πως βιάστηκαν
κ α ί . . .
Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

«Προέτρεξαν (ελέχθη)
τού πενταετούς» .
Κι’ αυτό , “ ίσως ,
σημαίνει ύποπτες ,
αντιεπαναστατικές κινήσεις ...
’Ίσως . . .
Μπορεί ενδεχομένως καί
νά υποκρύπτει
αναβίωση
κρυφών , παλιών
τάσεων καί καταστάσεων
αντικουμουνιστικών ,
αντισοσιαλιστικών – ”
πάει νά πεί καί
αντικαθεστωτικών !
Γι’ αυτό . . .
Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

Τ’ ακούς ;
’Όχι – πού νά τ’ ακούσεις ;
Αυτά συμβαίνουν μακριά •
πέρα
στήν κίτρινη - κόκκινη Κίνα . . .
Καί τά δικά σου τ’ αυτιά
είν’ απασχολημένα
μ’ άλλα μηνύματα ,
μέ μουσικές γλυκές ,
διαφημίσεις , αναλύσεις ,
λόγια –
λόγια μεγάλα
κι’ άλλα .

Μ’ αυτοί (τ’ ακούς ; ;)
τριάντα ναί μόλις χρονώ (τ’ ακούς ; ;)
Ν α ί , Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !
Γι’ αυτά που όλοι διαφημίζουμε ,
αυτά που άλλοι -
αλλού ίσως τα σπαταλάμε -
καί ’κείνοι ζήταγαν
απλά νά γίνουν πράξη ,
«κατά τίς εξαγγελίες» (τ’ ακούς ; ;)
θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

Κλείσε τό ραδιόφωνο
Νά μήν ακούσω τ’ άλλα .
Μήν χάσουμε καί ’σύ καί ’γώ
αυτήν τήν στιγμιαία
αφύπνιση τής ανθρωπιάς ,
που παλεύει νά φθάσει ως εμάς
μέσ’ από τά ερτζιανά
κύμα - το - κύμα .
Στάσου •
άστα τ’ άλλα .
Τούτη τήν στιγμή ,
ίσως , τώρα ναί ,
τούς εκτελούν .

’Ίσως αυτή η μιά σφαίρα
σφηνώθηκε ήδη στόν αυχένα τους
καί χώρισε το αύριο
απ’ τό χτές
- γι’ αυτούς - γιά πάντα •
ίσως κι’ όλας τ’ ανήσυχα κι’ ελεύθερα ,
τα ανυπόταχτα , ωραία πνεύματά τους
σπρωγμένα απ’ τήν έκρηξη
αρχαίας σινικής πυρίτιδας ,
ν’ ανεβαίνουνε αργά
για ν’ ανταμώσουν ’κείνους ,
τούς άλλους – τούς πολλούς
που προηγήθηκαν .
Κι’ αυτοί μέν
ως νεκροί ,
λέμε : «δικαιώνονται» !

Μά η θυσία τους ,αλήθεια ,π ό τ ε ; ;

Καμμιά θυσία –
μήν τό ’πείς ,
π ο τ έ - καμμιά ,
ποτέ δέν πάει χαμένη .
‘Όμως , τήν χρέωση
τήν κουβαλάμε
’σ ύ καί ’γ ώ .

Κι’ άν ίσως
κάποιο δάκρυ έσταξε ,
στάζει ,
ή στάξει απ’ τά μάτια σου –
τά μάτια μου ,
δέν σβήνει διόλου αυτό τό χρέος •
αντιθέτως : το βαραίνει ,
το ποτίζει •
ζύμη ψωμιού ανεβατού , που
στήν πυρά προσμένει
νά ολοκληρωθεί .

Καί τό ψωμί
δέν είναι παρά σύνθεση
σταριού που αρχικά θερίστηκε ,
που αλωνίστηκε ,
λιχνίστηκε κι’ αλέστηκε
καί τελικά ζυμώνεται
μέ βία καί προζύμι
φωτιά , αλάτι καί νερό •
νερό αλμυρό , καυτό ,
είν’ καί τό δάκρυ ...

21/6/1989 Κρίτων Γ. Eastern

το ανωτέρω βρέθηκε να κυκλοφορεί εδώ

συγγνώμη για το μήκος αλλά χαλάλι του νομίζω