Είναι μια από τις μέρες που η σιδερένια μπάλα (που φοβίζει τον Παράκελσο) είναι στο μέγιστο δυνατό βάρος της. Ωστόσο εξαιτίας της προηγούμενης ανάρτησης ξεκλέβω λίγο από το χρόνο της ποινής μου για να γράψω δύο - τρία απλά πραγματάκια:
Αν αναγιγνώσκω ορθά την ανάρτηση του συνάδελφου Backbencher (εγώ είμαι κρυφός), του οποίου την ανταπόκριση στην πρόσκληση χαιρετίζω με ενθουσιασμό, το θέμα μας είναι η ελευθερία του λόγο, της αλήθειας και σκέτη η ελευθερία σε σχέση με τα όρια της. Τα παραδείγματα του Skokie και της Πάτρας είναι πολύ καλά για να αναλύσουμε το θέμα.
Αν το ζήτημα μας είναι η νομική - συνταγματική διάσταση της ελευθερίας (με ή χωρίς συνοδευτικά) θα συμφωνήσω με το πνεύμα της ανάρτησης του Backbencher δανειζόμενος τα λόγια του Albert Einstein (για την προπολεμική περίοδο των Ναζί): «Εφ’ όσον δεν γίνονται βίαιοι αφήστε τους να λένε ότι θέλουν».
Ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω ότι γύρω από τις ανθρώπινες ελευθερίες έχουν στηθεί κάποια από τα αγριότερα εγκλήματα όλων των εποχών. Γιατί, όταν ζητάμε και διεκδικούμε ελευθερίες ένα πράγμα που θα πρέπει ως πολιτικά όντα να προσέχουμε και να αντιμετωπίζουμε είναι η χρήση τους ενάντια στις ανθρώπινες ελευθερίες και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στις Η.Π.Α. το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου έχει χρησιμοποιηθεί στο ανώτατο ομοσπονδιακό δικαστήριο από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για την κατάργηση πολιτειακών νόμων που προασπίζουν τα συμφέροντα των πολιτών και της κοινωνίας γενικότερα (βλ. “Gangs of America” by Ted Nace - http://www.gangsofamerica.com/). Ωστόσο, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης είναι ατομικό και η διεύρυνση του στις απρόσωπες και αποποιούμενες ατομικής ευθύνης εταιρίες είναι λογικά και νομικά αστήρικτη.
Τα νομικά δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθερίας του συναθροίζεσθε κλπ είναι αδιαπραγμάτευτα και υπ’ αυτή την έννοια κανένας δεν μπορεί με νομικά μέσα να αποτρέψει τις «τρομοκρατικές αποβάσεις» στην Πάτρα και το Skokie. Όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το πολιτικό περιεχόμενο των «αποβάσεων» εν ονόματι αυτών των ελευθεριών. Κάτι τέτοιο (αν και νομικά ορθό) θα ισοδυναμούσε με πολιτικό έγκλημα. Γιατί μπορεί να απάντησε έτσι όπως απάντησε ο θείος Αλβέρτος αλλά η αδιαφορία, η πολιτική ανικανότητα και η περιρρέουσα κατάσταση σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο άφησε την Ναζιστική ρητορική να γίνει βίαιη πράξη. Και φυσικά οι «αποβάσεις» για τον εκφοβισμό των εβραίων στο Skokie και για την «τακτοποίηση» των μεταναστών στην Πάτρα είναι πολιτικά γεγονότα που αν αφεθούν (μέσα στο πλαίσιο της ελευθερίας) χωρίς απάντηση αποτελούν μέτρο για τα ανακλαστικά και τις τάσεις μιας κοινωνίας.
Και η απάντηση -που σίγουρα δεν είναι ο περιορισμός της ελευθερίας οποιουδήποτε- πρέπει να έχει δύο μορφές. Από τη μία η Πολιτεία οφείλει να «προσέχει» αυτούς που εκπεφρασμένα κινδυνεύουν να γίνουν βίαιοι, όσο τουλάχιστον προσέχει τους εργάτες και τους φοιτητές που κατεβαίνουν σε μία διαδήλωση (είναι τόσο αποτελεσματικά βίαιοι στις απεργίες και τις διαδηλώσεις που μπορούν πιστεύω να υπερασπίσουν μερικούς μετανάστες από τις «λύσεις» μερικών ανεγκέφαλων). Από την άλλη πλευρά αυτό που χρειάζεται στην Πάτρα (δεν ξέρω τι έγινε τελικά στο Skokie), είναι η πολιτική αντίδραση ενός συγκεντρωμένου πλήθους (ελπίζω) μεγαλύτερου σε αριθμό το οποίο θα αναμετρηθεί στο «μπόι» με την «αποβατική δύναμη» και θα αποδείξει ότι τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να παραμένουν με το μέρος του αδύνατου, του κατατρεγμένου, του οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ανίσχυρου. Η απάντηση τότε θα είναι καθαρά πολιτική! Και ελπίζω να υπάρχουν τέτοια αντανακλαστικά γιατί σε αντίθετη περίπτωση είμαστε ένα βήμα πριν την επανάληψη της ιστορίας.
Η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία του συνέρχεσθε, όλες οι ελευθερίες υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται και από τις πλειοψηφίες και την κοινωνία στο σύνολο της, όχι μόνο από εξτρεμιστικές ομάδες.
ΓΠΚ
Υ.Γ. 1: Αντιαμερικανισμός και αντιφιλελεύθερες φωνές: εγώ διάβασα την ιστορία του τραγουδιού και γνωρίζοντας το ιστορικό υπόβαθρο των γεγονότων που συνδέονται με αυτό δεν θα το θεωρούσα «αντιαμερικανικό». Το να θυμάσαι και να σημειώνεις τα λάθη και τα εγκλήματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι αρκετά πατριωτικό (ακόμα και με την αμερικανική έννοια του όρου) και proamerican. Αυτό κάνουν άλλωστε εκατομμύρια αμερικανοί πατριώτες, αυτοί είναι οι πηγές μας. Όσο για τον αντιφιλελευθερισμό (που νομίζω ότι με αφορά περισσότερο) έχω φίλε Backbencher να ερωτήσω το εξής: εγώ σαν παλιός (πρώην) μαρξιστής έχω αναγνωρίσει την ασυνέπεια, τις ελλείψεις και την ανάγκη αναθεώρησης της κοσμοθεωρίας μου, εσύ δεν βλέπεις καποια ανάλογη ανάγκη για τον φιλελευθερισμό; Σε παρακαλώ να το σκεφτείς και σε προσκαλώ να μου απαντήσεις.
Υ.Γ. 2: «επιζώντες του Ολοκαυτώματος -το οποίο σαν ιστορικό γεγονός αμφισβητώ»: διαβάζω σωστά; Μπορείς να επεκταθείς επί του θέματος ώστε να κατανοήσω την άποψη σου; Γιατί εγώ δεν αμφισβητώ το «Ολοκαύτωμα» ή όπως αλλιώς λέγεται η μαζική εξόντωση τόσων εκατομμυρίων εβραίων από τους Ναζί. Αμφισβητώ όμως το Θεό που μας κληροδότησαν (και κυρίως την αγαθότητα του) καθώς και την αποκλειστικότητα του δικαιώματος τους να ζήσουν μόνοι στους Ιερούς Τόπους χωρίς να υπολογίζουν και το ταυτόχρονο και ταυτόσημο δικαίωμα των Παλαιστινίων.
Υ.Γ. 3: Στα υπόλοιπα σημεία της ανάρτησης θα επανέλθω όταν χαλαρώσει η αλυσίδα μου. Εν’ τω μεταξύ αναμένω παρέμβαση φίλου Νίκου, n’est pas?
Υ.Γ. 4: Σκεφτείτε να μην υπήρχε και εκείνη η «σιδερένια μπάλα» ...
Αν αναγιγνώσκω ορθά την ανάρτηση του συνάδελφου Backbencher (εγώ είμαι κρυφός), του οποίου την ανταπόκριση στην πρόσκληση χαιρετίζω με ενθουσιασμό, το θέμα μας είναι η ελευθερία του λόγο, της αλήθειας και σκέτη η ελευθερία σε σχέση με τα όρια της. Τα παραδείγματα του Skokie και της Πάτρας είναι πολύ καλά για να αναλύσουμε το θέμα.
Αν το ζήτημα μας είναι η νομική - συνταγματική διάσταση της ελευθερίας (με ή χωρίς συνοδευτικά) θα συμφωνήσω με το πνεύμα της ανάρτησης του Backbencher δανειζόμενος τα λόγια του Albert Einstein (για την προπολεμική περίοδο των Ναζί): «Εφ’ όσον δεν γίνονται βίαιοι αφήστε τους να λένε ότι θέλουν».
Ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω ότι γύρω από τις ανθρώπινες ελευθερίες έχουν στηθεί κάποια από τα αγριότερα εγκλήματα όλων των εποχών. Γιατί, όταν ζητάμε και διεκδικούμε ελευθερίες ένα πράγμα που θα πρέπει ως πολιτικά όντα να προσέχουμε και να αντιμετωπίζουμε είναι η χρήση τους ενάντια στις ανθρώπινες ελευθερίες και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στις Η.Π.Α. το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου έχει χρησιμοποιηθεί στο ανώτατο ομοσπονδιακό δικαστήριο από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για την κατάργηση πολιτειακών νόμων που προασπίζουν τα συμφέροντα των πολιτών και της κοινωνίας γενικότερα (βλ. “Gangs of America” by Ted Nace - http://www.gangsofamerica.com/). Ωστόσο, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης είναι ατομικό και η διεύρυνση του στις απρόσωπες και αποποιούμενες ατομικής ευθύνης εταιρίες είναι λογικά και νομικά αστήρικτη.
Τα νομικά δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθερίας του συναθροίζεσθε κλπ είναι αδιαπραγμάτευτα και υπ’ αυτή την έννοια κανένας δεν μπορεί με νομικά μέσα να αποτρέψει τις «τρομοκρατικές αποβάσεις» στην Πάτρα και το Skokie. Όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το πολιτικό περιεχόμενο των «αποβάσεων» εν ονόματι αυτών των ελευθεριών. Κάτι τέτοιο (αν και νομικά ορθό) θα ισοδυναμούσε με πολιτικό έγκλημα. Γιατί μπορεί να απάντησε έτσι όπως απάντησε ο θείος Αλβέρτος αλλά η αδιαφορία, η πολιτική ανικανότητα και η περιρρέουσα κατάσταση σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο άφησε την Ναζιστική ρητορική να γίνει βίαιη πράξη. Και φυσικά οι «αποβάσεις» για τον εκφοβισμό των εβραίων στο Skokie και για την «τακτοποίηση» των μεταναστών στην Πάτρα είναι πολιτικά γεγονότα που αν αφεθούν (μέσα στο πλαίσιο της ελευθερίας) χωρίς απάντηση αποτελούν μέτρο για τα ανακλαστικά και τις τάσεις μιας κοινωνίας.
Και η απάντηση -που σίγουρα δεν είναι ο περιορισμός της ελευθερίας οποιουδήποτε- πρέπει να έχει δύο μορφές. Από τη μία η Πολιτεία οφείλει να «προσέχει» αυτούς που εκπεφρασμένα κινδυνεύουν να γίνουν βίαιοι, όσο τουλάχιστον προσέχει τους εργάτες και τους φοιτητές που κατεβαίνουν σε μία διαδήλωση (είναι τόσο αποτελεσματικά βίαιοι στις απεργίες και τις διαδηλώσεις που μπορούν πιστεύω να υπερασπίσουν μερικούς μετανάστες από τις «λύσεις» μερικών ανεγκέφαλων). Από την άλλη πλευρά αυτό που χρειάζεται στην Πάτρα (δεν ξέρω τι έγινε τελικά στο Skokie), είναι η πολιτική αντίδραση ενός συγκεντρωμένου πλήθους (ελπίζω) μεγαλύτερου σε αριθμό το οποίο θα αναμετρηθεί στο «μπόι» με την «αποβατική δύναμη» και θα αποδείξει ότι τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να παραμένουν με το μέρος του αδύνατου, του κατατρεγμένου, του οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ανίσχυρου. Η απάντηση τότε θα είναι καθαρά πολιτική! Και ελπίζω να υπάρχουν τέτοια αντανακλαστικά γιατί σε αντίθετη περίπτωση είμαστε ένα βήμα πριν την επανάληψη της ιστορίας.
Η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία του συνέρχεσθε, όλες οι ελευθερίες υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται και από τις πλειοψηφίες και την κοινωνία στο σύνολο της, όχι μόνο από εξτρεμιστικές ομάδες.
ΓΠΚ
Υ.Γ. 1: Αντιαμερικανισμός και αντιφιλελεύθερες φωνές: εγώ διάβασα την ιστορία του τραγουδιού και γνωρίζοντας το ιστορικό υπόβαθρο των γεγονότων που συνδέονται με αυτό δεν θα το θεωρούσα «αντιαμερικανικό». Το να θυμάσαι και να σημειώνεις τα λάθη και τα εγκλήματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι αρκετά πατριωτικό (ακόμα και με την αμερικανική έννοια του όρου) και proamerican. Αυτό κάνουν άλλωστε εκατομμύρια αμερικανοί πατριώτες, αυτοί είναι οι πηγές μας. Όσο για τον αντιφιλελευθερισμό (που νομίζω ότι με αφορά περισσότερο) έχω φίλε Backbencher να ερωτήσω το εξής: εγώ σαν παλιός (πρώην) μαρξιστής έχω αναγνωρίσει την ασυνέπεια, τις ελλείψεις και την ανάγκη αναθεώρησης της κοσμοθεωρίας μου, εσύ δεν βλέπεις καποια ανάλογη ανάγκη για τον φιλελευθερισμό; Σε παρακαλώ να το σκεφτείς και σε προσκαλώ να μου απαντήσεις.
Υ.Γ. 2: «επιζώντες του Ολοκαυτώματος -το οποίο σαν ιστορικό γεγονός αμφισβητώ»: διαβάζω σωστά; Μπορείς να επεκταθείς επί του θέματος ώστε να κατανοήσω την άποψη σου; Γιατί εγώ δεν αμφισβητώ το «Ολοκαύτωμα» ή όπως αλλιώς λέγεται η μαζική εξόντωση τόσων εκατομμυρίων εβραίων από τους Ναζί. Αμφισβητώ όμως το Θεό που μας κληροδότησαν (και κυρίως την αγαθότητα του) καθώς και την αποκλειστικότητα του δικαιώματος τους να ζήσουν μόνοι στους Ιερούς Τόπους χωρίς να υπολογίζουν και το ταυτόχρονο και ταυτόσημο δικαίωμα των Παλαιστινίων.
Υ.Γ. 3: Στα υπόλοιπα σημεία της ανάρτησης θα επανέλθω όταν χαλαρώσει η αλυσίδα μου. Εν’ τω μεταξύ αναμένω παρέμβαση φίλου Νίκου, n’est pas?
Υ.Γ. 4: Σκεφτείτε να μην υπήρχε και εκείνη η «σιδερένια μπάλα» ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου