παρενθετη αναρτηση

το blogger εχει προσθεσει ενα καινουριο προγραμμα επεξεργασιας αναρτησεων

θα το ενεργοποιησω απο σημερα ετσι να το δοκιμασουμε

οσοι απο τους συντακτες εχουν προβλημα

ας το δηλωσουν με ενα σχολιο σε αυτη την αναρτηση

και θα το αλλαξω παλι στο παλιο προγραμμα


ευχαριστω

update!!! η αλλαγη  ισχυει για καθε χρηστη ξεχωριστα οποτε καθενας κρινει αν το βολευει ή οχι.
υποψιν η ρυθμιση βρισκεται στο κατω μερος της σελιδας ''Ρυθμισεις'' --> επιλογη "Ενημερωμένο πρόγραμμα επεξεργασίας"

ευχαριστω

Χωρίς Σχόλια (Πτώση PZL - Κεφαλονιά)

"Πήραμε καμένη γη..."

...και νόμιζα ότι μιλούσαν μεταφορικά, που να φανταστώ...

Και σαν χωρατό είναι κακό, Γιώργη

Κάτω τα χέρια σας, σύντροφοι, από τον Περικλή
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

Αν μάθεις την αλήθεια

μην την πεις

γιατί θα σε σκοτώσει

ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ, «Χαφιές»
Να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής δύο τινά, χρήσιμα ίσως, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδριάζει αύριο:
Πρώτον: Ο Περικλής Κοροβέσης, που δεν κιότεψε ποτέ στη ζωή του (έμεινε αλύγιστος σε πολύ δυσκολότερα, για να τον κάμψουν τώρα οι συντροφικοί εκβιασμοί, οι λοιδορίες και οι απειλές), δεν είναι μόνος και ευάλωτος. Και δεν προσφέρεται για αποδιοπομπαίος τράγος, μπας και περισωθεί κάτι από τη συνοχή μιας ημιδιαλυμένης παράταξης, που τρώει τις σάρκες της με την εσωστρέφεια.
Και δεύτερον: Καμιά κομματική ηγεσία και κανένα κομματικό όργανο δεν νομιμοποιούνται να αξιώνουν ιταμά δηλώσεις μετανοίας και την παραίτησή του. Ο «πληβείος της Βουλής», όπως εύστοχα απεκλήθη με τα «πόθεν έσχες», δεν έχει εκκολαφθεί σε δοκιμαστικό σωλήνα κομματικού μηχανισμού: κατέκτησε την κοινωνική καταξίωση. Βγήκε βουλευτής με μοναδικές δαπάνες 130 ευρώ σε κεράσματα με τσίπουρο. Δεν πριμοδοτήθηκε από τον μηχανισμό του «Συνασπισμού», που είναι ολοφάνερο ότι «δεν τον πάει» (παραείναι αντικομφορμιστής, με ομολογημένες αδυναμίες και πάθη, ελευθερόφρων και ελευθερόστομος, που για καμιά σκοπιμότητα δεν θα κρύψει την αλήθεια) και νομίζει τώρα ότι βρήκε την ευκαιρία να γλιτώσει απ' αυτόν.
Σε πείσμα των κομματικών μηχανισμών, τον συγγραφέα των «Ανθρωποφυλάκων» έστειλαν στη Βουλή (όπου και τους εκπροσωπεί επαξίως) εκείνοι από το μέγα πλήθος των ανέντακτων της Αριστεράς, που τον θεωρούν άνθρωπό τους, τον αγαπούν και τον εμπιστεύονται.
Για μένα, ο Περικλής είναι από τους εντιμότερους Ελληνες και τους αγνότερους αγωνιστές της Αριστεράς, που δεν υπήρξε και ευτυχώς δεν θα γίνει ούτε κομματικός γραφειοκράτης ούτε εξουσιομανής ούτε κατ' επάγγελμα πολιτικός και ούτε βέβαια πολιτικάντης.
Πορεύομαι, επί μισόν αιώνα, πλάι του και καμαρώνω -παρ'ότι κάπου κάπου διαφωνώ με πολιτικές θέσεις και επιλογές του.
Συνυπεύθυνος νιώθω για όλον αυτό τον ορυμαγδό, που ξεσηκώθηκε εναντίον του -και θα 'ταν καλό να βάλουν ορισμένοι αδιάντροποι χαλινάρι στη γλώσσα τους. Δικό μου κείμενο, που ο σεμνός και τολμητίας διανοητής Κώστας Μπέης θεώρησε αδιανόητο να μένει αναπάντητο, «ανακύκλωσε» ο Περικλής -όπως έγραψε προχθές στην «Ε». Γι' αυτές τις «κουταμάρες, μπαρούφες και κουβέντες του καφενέ», κατά τον αμετροεπή Στάθη, πρόκειται.
Επειδή πολλοί το επικαλούνται κατά πως τους βολεύει και ελάχιστοι φαίνεται να το έχουν διαβάσει, παραθέτω κατά λέξη το επίμαχο απόσπασμα άρθρου μου (13-07-09) σ' αυτές τις στήλες:
«... Οι δραστηριότητες της "Ζίμενς" στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: Η τότε "οικουμενική" κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη "Ζίμενς" σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ. Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης) ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε -ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός κι η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο και εύγλωττο είναι το πολιτικά ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα...».
Απ' όλα αυτά, οι καλοθελητές των ΜΜΕ, και οι κραυγές της συνασπισμένης οργής απομόνωσαν σαν ισχυρισμό του Κοροβέση ότι και η Αριστερά πήρε «μίζες» από τη «Ζίμενς». Ούτε λέξη για το αρχηγικό πραξικόπημα, που συνιστά απτό και μέγα πολιτικό σκάνδαλο. Και πουθενά, βέβαια, το όνομα του Σωκ. Κόκκαλη...
Θα προσθέσω σήμερα ότι προσπάθησα τότε να διασταυρώσω αυτές τις «ανεπιβεβαίωτες φήμες».
Ο Κων. Μητσοτάκης αρκέστηκε να μου πει ότι ήταν επιτακτικά αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός του ΟΤΕ και ότι η κυβέρνηση Ζολώτα κωλυσιεργούσε. Λέξη για τη «μίζα».
Ο Χαρ. Φλωράκης, με τον οποίο είχα τότε πολύ καλές σχέσεις (όσο κι αν ανατριχιάσουν κάποιοι στον «Ριζοσπάστη» που με ανεβοκατεβάζουν προβοκάτορα, μου είχε προτείνει, με προξενητή τον Μίμη Ανδρουλάκη, να αναλάβω τη διεύθυνση απογευματινής «μετωπικής» εφημερίδας) αντέδρασε γελώντας, όταν τον ρώτησα αν ο «Συνασπισμός» το τσέπωσε το ένα δισ. «Και σαν χωρατό είναι κακό, Γιώργη...». «Τόσο χωρατό, καπετάνιε, όσο και το ότι ο Κόκκαλης ενισχύει το κόμμα;», αντέτεινα. Σοβάρεψε απότομα και ξεστράτισε την κουβέντα.
Τον Αν. Παπανδρέου λυπόμουν να τον στενοχωρήσω κι άλλο, έτσι όπως ήταν πια ερείπιο με τη Δήμητρα Λιάνη (και κουστωδία υπουργών) να τον σέρνει στην Παναγία Σουμελά και στην Τήνο -ώσπου να του φέρει τον πατέρα Εφραίμ στο μέγαρο Μαξίμου για να τον σώσει...
Θέλουν τώρα να πιστέψουμε ότι το αρχηγικό πραξικόπημα έγινε μόνο και μόνο για το καλό του ΟΤΕ (και της... πατρίδας!) και να δεχθούμε ότι ήταν ανίκανος ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που αρνήθηκε με σθένος να συνδέσει το όνομά του με ένα τεράστιο σκάνδαλο; Ε, όχι...
Οτι βγάζει «σκελετούς από τα ντουλάπια» κατηγορεί τον Κοροβέση ο διευθυντής της «Αυγής» Ν. Φίλης με την επιλεκτική μνήμη (θυμίζει λ.χ. ότι το 1989 «η ΕΑΡ δεν πήρε άδεια ραδιοφωνικού σταθμού», δεν θυμάται, όμως, ότι είναι δικό της πόνημα ο άθλιος νόμος, που εκχωρεί προνομιακά την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση στους, κατά τον πρωθυπουργό, «νταβατζήδες»...).
Αλλά το σκάνδαλο της «Ζίμενς», που ταλανίζει τώρα τον τόπο, δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Διαχρονικό είναι, με τις καταβολές του και στο αρχηγικό πραξικόπημα. Στο περίφημο πόρισμά του (Ιούνιος 1995), που το 'φαγε η μαρμάγκα, ο εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς καταλόγιζε σωρηδόν «κακουργηματικές απάτες εις βάρος του Δημοσίου» στις συμβάσεις του ΟΤΕ από το 1989-1994 με μόνιμο ευνοημένο τον Σωκ. Κόκκαλη, που θα πρέπει να έκανε λιανά στους τότε συνεταίρους του «Ζίμενς» και «Ερικσον» τι εννοεί όταν λέει ότι «στην Ελλάδα όλα έχουν την τιμή τους».
Ολα αυτά θάφτηκαν σε διάτρητα δικαστικά απαλλακτικά βουλεύματα, βολικά για την πολιτική ηγεσία (της Αριστεράς περιλαμβανομένης) που δεν επιζητεί τη διερεύνησή τους γιατί δεν θα 'μενε τίποτα όρθιο σ' αυτόν τον τόπο. Με κατ' εξοχήν υπεύθυνα, βεβαίως, τα κόμματα εξουσίας που υπέγραψαν και τις σκανδαλώδεις σύμβασεις.
Και το τελευταίο, ελλείψει χώρου: Μωρές παρθένες αποκαλεί χλευαστικά το «ΒΗΜΑ» (20-08-09) τα κόμματα και τα στελέχη της Αριστεράς με «τη δήθεν οργισμένη αντίδραση στις αναφορές Κοροβέση».
Διότι ξέρει ότι (και) η Αριστερά παλαιόθεν δεν υπήρξε εκλεκτική στους χρηματοδότες της: Η χούντα λ.χ. βρήκε στα αρχεία της ΕΔΑ να τη χρηματοδοτούν και μεγαλοκαπιταλιστές, όπως ο Στρ. Ανδρεάδης, ο Γερ. Πλυτάς κ.ά. Και ο Τσαουσέσκου δεν ήταν λιγότερο δυνάστης, επειδή ενίσχυε ώς το δραματικό τέλος του την «ανανεωτική» ελληνική Αριστερά. Από πρώτο χέρι τα ξέρει αυτά και ο Λ. Κύρκος, που είναι κρίμα να εκτίθεται με όσα λέει για «ιλιγγιώδεις ανοησίες» και «βδελυρά παραμύθια»...
Για το επιδεινούμενο χάλι της ανανεωτικής Αριστεράς φταίνε πρωτίστως οι πολιτικές και πρακτικές της, που την εξομοιώνουν στη συνείδηση του πολίτη με τα άλλα κόμματα -και στη γάγγραινα της πολιτικής διαφθοράς.
Και όχι, ασφαλώς, οι ανυπότακτοι και ελευθερόστομοι Κοροβέσηδες, που πονούν γι' αυτή την κατάντια. Και αγωνιούν και αγωνίζονται για μιαν Αριστερά απαντοχή του πολίτη, η οποία θα λάμπει πραγματικά για το ήθος της και θα ξαναγίνει το αλάτι της Γης. Οι Κοροβέσηδες, που επιμένουν ότι μόνον η αλήθεια είναι επαναστατική και μια ζωή έχουν μάθει να υπηρετούν αρχές και όχι συγκυριακές σκοπιμότητες. Με όποιο τίμημα...

όλη αυτή η ιστορία με τον Κοροβέση, αλλά και ο "διάλογος" που είχα με τον αγαπημένο Όθωνα, έφεραν στο μυαλό μου το εξής ποίημα:

Η μεγάλη απόδραση
«άκου» μου λέει, «έχεις δει ποτέ καβούρια σε κουβά;»

«όχι» του λέω.

«λοιπόν, άκου τι γίνεται, πού και πού κάνα καβούρι

ανεβαίνει πάνω στ' άλλα

κι αρχίζει να σκαρφαλώνει προς το χείλος του κουβά,

και τότε, πάνω που είναι έτοιμο ν' αποδράσει

ένα άλλο καβούρι το αρπάζει και το τραβάει προς τα κάτω».

«έτσι ε; » λέω.

«έτσι» απαντάει

«έτσι ακριβώς είναι κι αυτή η δουλειά, κανένας δεν θέλει να ξεφύγει ο διπλανός του από 'δώ πέρα, έτσι είναι τα πράγματα στις ταχυδρομικές υπηρεσίες!»

«σε πιστεύω» τον βεβαιώνω.

εκείνη τη στιγμή, πλησιάζει ο προϊστάμενος και λέει,

εσείς οι δύο μιλούσατε,

δεν επιτρέπεται να μιλάτε στη διάρκεια της δουλειάς.
εργαζόμουν εκεί εντεκάμισι χρόνια.
σηκώθηκα απ' το σκαμνί μου και του όρμησα σαν το καβούρι που σκαρφαλώνει στο χείλος του κουβά·

έτσι, βγήκα από 'κεί μέσα.
ήταν απίστευτα εύκολο.

ωστόσο, κανείς δεν με ακολούθησε.
κι ύστερα απ' αυτό, όποτε έτρωγα καβουροδαγκάνες σκεφτόμουν εκείνο το μέρος.

πρέπει να το σκέφτηκα

πέντε-έξι φορές
πριν το ρίξω στους αστακούς.

Με μια αίτηση ξαναβλέπεις το γραπτό σου

Από την Ελευθεροτυπία:

"Με μια αίτηση ξαναβλέπεις το γραπτό σου"

Σχόλια (δικά μου):
1. Εμείς γιατί δεν το είδαμε ποτέ;
2. Αυτοί που θα το δουν και μάλιστα με αυτό τον τρόπο τι θα καταλάβουν;
3. Γιατί είναι ευκολότερο να δεις τα απόρρητα της ΕΥΠ του ΥΠ.ΕΞ. και του ΥΠ.ΕΘ.Α. από το γραπτό σου;

«Προφανώς ο κύριος Μαρκογιαννάκης βλέπει το δελτίο της... Πετρούλας»

Από TVXS.gr:

[...]
Ο κ. Νίκος Χανιάς, διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ζακύνθου μιλάει στην εφημερίδα τα "Νέα" και τον Στέλιο Βραδέλη με αφορμή τις πυρκαγιές στην Ζάκυνθο και αναφέρεται μεταξύ των άλλων στις δηλώσεις Μαρκογιαννάκη στις αρχές του καλοκαιριού.

[...]

Η απουσία των ελικοπτέρων στις πρώτες φετινές φωτιές οφείλεται στο γεγονός ότι... έβρεχε;

Η οικονομική αφερεγγυότητα και οι οφειλές του Δημοσίου προς τις προμηθεύτριες εταιρείες ήταν η αιτία της καθυστερημένης μίσθωσης των ελικοπτέρων. Προφανώς ο κ. Μαρκογιαννάκης παρακολουθεί το δελτίο καιρού της... Πετρούλας.

[...]

Πέραν αυτού...
... ουδέν σχόλιο!

ΓΠΚ


Correction added on proof:

Τελικά υπάρχει σχόλιο:
"Lepa sela lepo gore" (τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται!).
Κάτι τέτοιο μου ψιθύριζε το βλέμμα του καταλληλότερου από το ελικόπτερο. Μάλλον δεν αρκεί να είσαι ο καταλληλότερος, πρέπει να περιστοιχίζεσαι και από στοιχειωδώς κατάλληλους.

Για το στενό μαγικό παραλληλόγραμο...

«Η καρδιά μου την πρώτη φορά εμπρός στον Παρθενώνα δεν πήδηξε. Σαν ένας άθλος μου φάνηκε του νου, του αριθμού, της γεωμετρίας. Αψεγάδιαστος συλλογισμός, μαρμαρωμένος, υψηλό κατόρθωμα του μυαλού, κι έχει όλες τις αρετές. Όμως μια, η πιο ακριβή κι αγαπημένη του λείπει. Δεν αγγίζει την καρδιά... Μα σιγά σιγά υστέρα από κάθε καινούργιο γυρισμό μου, η κρυφή αρμονία αργά, ένα ένα ρίχνοντας τα πέπλα ξεσκεπάζονταν στο νου μου. Κι όταν ανέβαινα πάλι στην Ακρόπολη, ο Παρθενώνας μου φαίνονταν σάλευε ανάλαφρα σαν ακίνητος χορός, και ανάπνεε. Μήνες βάσταξε η μύηση ετούτη, μπορεί και χρόνια. Δε θυμάμαι ακριβώς τη μέρα που τέλεια μυημένος στάθηκα ομπρός στον Παρθενώνα κι η καρδιά μου πήδηξε σα μουσκάρι. Τι τρόπαιο ήταν ετούτο που υψώνονταν μπροστά μου, τι συνεργασία νου και καρδιάς, τι ανώτατος καρπός του ανθρώπινου αγώνα. Νικήθηκε ο χώρος, μικρό και μεγάλο αφανίστηκαν. Στο στενό μαγικό παραλληλόγραμμο που΄χε χαράξει ο άνθρωπος, έμπαινε άνετα κι αναπαύονταν το άπειρο. Νικήθηκε κι ο καιρός, η τρισεύγενη στιγμή έγινε αιωνιότητα». Καζαντζάκης.

ΙΔΟΥ Ο ΕΝΟΧΟΣ

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*

Η πολιτική ηγεσία του ΣΥΝ φαίνεται να ταυτίζεται πλήρως με τα έργα και τις ημέρες του πάλαι ποτέ Ενιαίου Συνασπισμού που συγκροτήθηκε από το ΚΚΕ και την ΕΑΡ υπό την ηγεσία των Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου.

Ο τελευταίος μάλιστα με άρθρο του στα «Νέα» (20.8.09) επαναφέρει στο προσκήνιο την πολιτική της ΕΑΡ προτείνοντας στον ΣΥΝ να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Εδώ και χρόνια από τις στήλες αυτής της εφημερίδας ο καλός συνάδελφος Γ. Βότσης θέτει πιεστικά ερωτήματα για τον χρηματισμό των κομμάτων της Αριστεράς και απάντηση δεν έχει πάρει. Με δραματικό τρόπο επανέφερε το ερώτημα και ο καθηγητής Κώστας Μπέης. Εγώ απλώς ανακύκλωσα τις ήδη δημοσιευμένες πληροφορίες με την ελπίδα πως θα ασκούσα μια πίεση για να δοθεί μια απάντηση. Η ελπίδα μου βγήκε αληθινή και τα κόμματα της Αριστεράς αντέδρασαν. Αλλά δεν απάντησαν στα ερωτήματα που έθεσε η «Ε» και στοχοποίησαν τον ανακυκλωτή.

Αυτή είναι μια παλιά και δοκιμασμένη σταλινική τακτική που είναι προσφιλής τόσο στην κλασική της μορφή όσο και στην ανανεωτική της. Οταν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να απαντήσουμε σε κάποιο ερώτημα ενοχοποιούμε το ίδιο το ερώτημα και το δαιμονοποιούμε για να αποφύγουμε την ουσία του πολιτικού προβλήματος. Και αυτό δεν βγαίνει ποτέ στην επιφάνεια. Και η κρίση που περνάει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΝ με τη σύγκρουση των δύο ηγεσιών του είναι καθαρή. Ή θα δημιουργήσουμε μια ΕΑΡ που θα αφομοιωθεί στο ΠΑΣΟΚ ή ανασυγκροτούμε μια Αριστερά του 21ου αιώνα με διακριτό πρόσωπο και κρυστάλλινες θέσεις. Και αυτές οι δυο πολιτικές απόψεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα σύνθεση γιατί είναι αποκλίνουσες.

Και όταν ένα κόμμα βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση, ένα τυχαίο γεγονός, όπως ήταν η συνέντευξή μου στο Κανάλι 1 του Πειραιά, μπορεί να αναδείξει τη σοβαρότητα των πολιτικών προβλημάτων, που αν δεν αντιμετωπιστούν πολιτικά, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι απρόβλεπτες. Και πολύ φοβάμαι πως οι ηγεσίες του ΣΥΝ έχουν χάσει το παιχνίδι και οι διάφοροι έμμισθοι γραφειοκράτες θα συνεχίσουν να αυτογελοιοποιούνται. Από τον Τύπο έμαθα πως επιθυμούν την τιμωρία μου ή την παραίτησή μου. Σε μένα δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα. Και αυτό δείχνει πως η ηγεσία του ΣΥΝ έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τιμωρείς ή διαγράφεις κάποιον που είναι μέλος σου. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΣΥΝ. Και μπορεί να εκπροσωπώ κατά το ένα δέκατο τέταρτο τον ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο, αλλά δεν είμαι μέλος του, γιατί ακόμα δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει εγγραφές μελών. Αρα, ποιος θα διαγράψει ποιον. Ο μόνος που μπορεί να με διαγράψει είναι ο εαυτός μου. Αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει υποβληθεί καμιά παραίτηση.

Σύντροφός μου από τα φοιτητικά χρόνια μού έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση και την επαναλαμβάνω: «Εμείς δεν χρωστάμε τίποτα στην Αριστερά. Αυτή μας χρωστάει. Ούτε με υποτροφίες μας έστειλε να σπουδάσουμε, ούτε επαγγελματικά στελέχη γίναμε ποτέ, ούτε μπήκαμε σε κάποια επετηρίδα και να πάρουμε αξιώματα. Και σκέψου πως εσύ δίνεις το 20% της βουλευτικής σου αποζημίωσης για να συντηρείς και τους γραφειοκράτες του ΣΥΝ. Είναι σαν να χρηματοδοτείς τη δίωξή σου». Στο τελευταίο είχα κάποιες ενστάσεις. Υπάρχει πρόθεση δίωξης για τις απόψεις που έχω εκφράσει κατά καιρούς. Αλλά ευτυχώς ούτε το ΚΚΕ ούτε οι γραφειοκράτες του ΣΥΝ είναι σήμερα σε θέση να στήνουν «γκούλακ» για τους αντιφρονούντες. Η ζωή συνεχίζεται, όπως και τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Και για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει τι είπα, υπάρχει και γραπτή μου δήλωση, που δημοσιεύτηκε στη χθεσινή «Ε». Αν η πολιτική γραμματεία του ΣΥΝ επιθυμεί να τη λογοκρίνει, ας το κάνει. Προσωπικά, με τη λογοκρισία δεν τα πάω καλά.

* Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθηνών
perkor29@gmail.com

δημοσιευμένο στο σημερινό φύλλο της Ελευθεροτυπίας

Να του κοπεί η γλώσσα ΣΥΡΙΖΑ;

Δημιουργήθηκε από τους γονείς του και ύστερα από ενιάμηνη κύηση γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας, το 1941. αυτό ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής του, που πέρασε απαρατήρητη λόγω των φασιστικών βομβαρδισμών του νησιού. Από μικρός είχε την τάση να χαζεύει και να ασχολείται με πράγματα που ελάχιστα ως καθόλου ενδιέφεραν τους άλλους. Και αυτό φαίνεται να διαμόρφωσε το υποσυνείδητο του γιατί το ίδιο κάνει και τώρα. Γράφει βιβλία, άλλοτε λογοτεχνικά, άλλοτε θεατρικά, άλλοτε παιδικά και άρθρα που βρίσκουν φιλόξενη στέγη στην «Ελευθεροτυπία», στην «Εποχή», και στο «Δίφωνο». Όταν είναι μεθυσμένος ενοχλεί τους θαμώνες του μαγαζιού, απαγγέλλοντας δικά του ποιήματα, αλλά το ανέχονται γιατί έχει γράψει το πρώτο αντιχουντικό βιβλίο, τους «ανθρωποφύλακες» που κυκλοφόρησε παράνομα στην Ελλάδα και νόμιμα στο εξωτερικό, το 1969. Έχει κάνει και κάτι σπουδές, Θέατρο με τον Ροντήρη, Σημειολογία με τον Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα του Βιντάλ Νακέ, που του χρησίμεψαν για να γεμίζουν το βιογραφικό του στα αυτιά των βιβλίων του.

(αντιγραφή από http://galera.gr/)

Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Εχει ακομα την δουλεια του...

ΜΠρΑθ 511/2008
(Ασφαλιστικά μέτρα)

Πρόεδρος: Δ. Γαβαλάς,
Δικηγόροι: Κ. Πλεύρης, Ν. Δημητρακόπουλος, Δικ. Αντιπρόσωπος ΝΣΚ


Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 731, 732 και 692 παρ. 4 ΚΠολΔ
προκύπτει ότι το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να διατάξει, ως ασφαλιστικό
μέτρο, κάθε πρόσφορο κατά την κρίση του μέτρο που επιβάλλεται από τις
περιστάσεις και αποσκοπεί στην εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη
ρύθμιση της κατάστασης υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα τηρηθεί ο κανόνας της
διάταξης του άρθρου 692 παρ. 4, με την οποία ορίζεται ότι τα ασφαλιστικά
μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου
ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση. Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων
είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να κριθεί
οριστικά η έννομη σχέση (βλ. Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, 1985, σελ. 270
επ.).

Με την υπό κρίση αίτηση ο αιτών εκθέτει ότι το βιβλίον της ... υπό τον
τίτλον "...", ηγοράσθη από το Υπουργείο Πολιτισμού, διετέθη στις σχολικές
βιβλιοθήκες και απεστάλη στον Ελληνισμό άλλων χωρών.

Οτι το βιβλίο αυτό έχει κείμενα πορνογραφικά και ακατάλληλα για τα παιδιά.
Ζητά λοιπόν για τους αναφερόμενους στην κρινόμενη αίτηση λόγους, να διατάξει
το Δικαστήριο την προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του ως άνω
βιβλίου, μέχρις ότου εκδικασθεί η τακτική αγωγή του προς οριστική απόσυρση
του παραπάνω βιβλίου. Η αίτηση αυτή παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται προς
εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά την διαδικασία των
ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 686 ΚΠολΔ) και είναι νόμιμα στηριγμένη στις
διατάξεις των άρθρων 682 παρ. 1, 683 έως 703, 732 και 693 παρ. 4 ΚΠολΔ, και
πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της
βασιμότητα, ερήμην των δευτέρας και τρίτου των καθ` ων οι οποίοι κλήθηκαν
νομότυπα και εμπρόθεσμα για την σημερινή δικάσιμο αλλά δεν εμφανίσθησαν
ενώπιον του Δικαστηρίου.

Από όλα τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα, πιθανολογήθηκαν
τα ακόλουθα:

Το βιβλίο της ... υπό τον τίτλον "..." αγοράσθηκε από το Υπουργείο
Πολιτισμού και διετέθη στις σχολικές βιβλιοθήκες. Επίσης το βιβλίο αυτό
απεστάλη (sic) και σε Ελληνες του Εξωτερικού. Το βιβλίο αυτό, όπως προκύπτει
και από μία απλή ανάγνωσή του, περιέχει σαφώς κείμενα πορνογραφικά και
χυδαία. Τα αναφερόμενα στην αίτηση, αποσπάσματα του βιβλίου, είναι κείμενα
που βρίθουν από βωμολοχίες και αισχρές εκφράσεις.

Το περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου κάθε άλλο παρά παιδαγωγικό είναι. Τα
κείμενα του βιβλίου αυτού δεν έχουν σχέση με την λογοτεχνία αλλά με την
πορνογραφία. Οι παιδικές ψυχές πρέπει να έρχονται σε επαφή όχι απλώς με την
λογοτεχνία, αλλά με την παιδική λογοτεχνία, καθόσον κάποιο κείμενο μπορεί να
έχει λογοτεχνική αξία δεν σημαίνει όμως ότι έχει και παιδαγωγική αξία.

Η λογοτεχνία αναφέρεται σε ενήλικες, ενώ η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται
στις αγνές παιδικές ψυχές, που ο θεάνθρωπος Χριστός τις ανέδειξε σε πρότυπο
για τους ενήλικες με τη θεϊκή ρήση του "εάν δεν γίνετε σαν τα παιδιά βασιλεία
Θεού δεν θα κληρονομήσετε".

Στις σχολικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να υπάρχουν απλώς λογοτεχνικά βιβλία,
αλλά παιδαγωγικά βιβλία που να συντελούν στην ηθική και πνευματική αγωγή των
παιδιών και όχι απλώς το να τους παρέχουν ξερές γνώσεις καθόσον όπως έλεγε ο
μεγάλος παιδαγωγός Pestalotsi (σ. Μ.Β.: εννοεί τον J.H. Pestalozzi): "Προτιμώ
παιδαγωγό με αγάπη για τα παιδιά παρά παιδαγωγό με τυπικές γνώσεις που δεν
διαμορφώνουν την ψυχή των παιδιών".

Το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο 16 παρ. 2) αναφέρει ότι η παιδεία έχει σκοπόν
την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων και την ανάπτυξη της εθνικής και
θρησκευτικής συνειδήσεως". Το επίδικο βιβλίο δεν συμβάλει στον παραπάνω
Συνταγματικό σκοπό.

Το ότι το βιβλίο αυτό έλαβε κάποιο κρατικό βραβείο, αυτό δεν σημαίνει
τίποτε, άλλωστε δεν έλαβε βραβείο παιδαγωγικής, αλλά κάποιο βραβείο που
μάλλον δεν τιμά τα μέλη της επιτροπής αυτής. Η χυδαιότητα, η βωμολοχία και η
πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να βραβεύεται και κυρίως να κοσμεί τις σχολικές
βιβλιοθήκες. Η πορνογραφία πρέπει να καταδικάζεται οπουδήποτε και αν υπάρχει.

Υπάρχουν έντυπα και έγκριτες εφημερίδες που κυκλοφορούν σήμερα στην Ελλάδα,
που ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων δεν περιέχουν σχεδόν ποτέ άσεμνες
φωτογραφίες, με κείμενα πορνογραφικά και χυδαία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα
αποτελούν οι εφημερίδες "......" και "........." οι οποίες στα κείμενά τους,
ουδέποτε πορνογραφικές εκφράσεις ούτε αισχρές φωτογραφίες που διεγείρουν το
γενετήσιο ένστικτο.

Τα σχολικά βιβλία οφείλουν να συντελούν στην ψυχοπνευματική καλλιέργεια των
παιδιών και όχι να τα ωθούν στο να χρησιμοποιούν λέξεις και εκφράσεις χυδαίες
και πρόστυχες ή αλλιώς όπως λέγεται εκφράσεις του "πεζοδρομίου".

Επίσης τα σχολικά βιβλία πρέπει να είναι "απολιτικά" δηλαδή να μην έχουν
καμμία όσον είναι δυνατόν πολιτική χροιά, θέσεις που διαπνέονται από
φανατισμό και μισαλλοδοξία δεν πρέπει να υπάρχουν στα σχολικά βιβλία, καθόσον
ο αντιχριστιανισμός, ο αντιπατριωτισμός και ο αντικομμουνισμός δεν έχουν θέση
στα σχολικά βιβλία.

Τα σχολικά βιβλία πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την ηθική αγνότητα, την
αγάπη για τη θρησκεία και την πατρίδα, απαλλαγμένα όμως τα ανωτέρω από
πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες και προκαταλήψεις, αφού άλλωστε η
θρησκεία αφορά όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και η
αγάπη για την πατρίδα δεν κάνει πολιτικές διακρίσεις.

Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη, οφείλουν να προστατεύουν τα παιδιά από την
ανηθικότητα και την διαφθορά των ενηλίκων.

Η αγάπη και η φροντίδα για την ψυχική προστασία των παιδιών, πρέπει να είναι
πρωταρχικός σκοπός της παιδείας, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος την
παρούσα απόφαση Δικαστού, ο οποίος πριν γίνει δικαστής υπήρξε εκπαιδευτικός
λειτουργός (καθηγητής κοινωνιολογίας). Βεβαίως οι απόψεις για την θρησκεία,
την πατρίδα, την οικογένεια και την ηθική διαφέρουν από λαό σε λαό, σύμφωνα
με την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις κοινωνικές και ηθικές δομές τους.

Διάφορες ομάδες ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται "προοδευτικοί" θεωρούν κάθε τι
"παλαιό" ως "συντηρητικό" (sic) και "οπισθοδρομικό" και ονομάζουν τις απόψεις
και τις ιδεολογίες που δεν σέβονται ως "σκοταδισμό" και "οπισθοδρόμηση".
Είναι εύκολο να υβρίζεις και να χαρακτηρίζεις άσχημα τις θέσεις και τις
απόψεις που δεν συμφωνείς, είναι όμως δύσκολο να αποδείξεις την ορθότητα των
απόψεων που υποστηρίζεις.

Αν ερευνήσουμε το παρελθόν και το παρόν τότε θα εξακριβώσουμε εάν έχουν
πρόοδο, τι είναι πρόοδος και τι συντελείται με την πάροδο των χρόνων και των
αντιλήψεων.

Κάποτε στην Ελλάδα, πριν από σαράντα χρόνια, με το "εφάπαξ" αγόραζες σπίτι,
σήμερα δεν αγοράζεις ούτε την πόρτα του σπιτιού, και σε λίγο δεν θα υπάρχει
ούτε το εφάπαξ, αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε στην Ελλάδα είχε 80% δάσος, σήμερα έχουν καεί ολόκληρα πανέμορφα δάση
όπως της Πεντέλης, του Ταίναρου, της Ολυμπίας, του Γράμμου και είναι σήμερα
καμμένες εκτάσεις, αυτό είναι πρόοδος; Κάποτε οι περισσότεροι νέοι πήγαιναν
στην Εκκλησία, για να πλησιάσουν την αλήθεια, η οποία δεν είναι ιδεολογία, ή
οποιαδήποτε άλλη αντίληψη, αλλά αλήθεια, ως και ζωή είναι μόνον ο Κύριος Ημών
Ιησούς Χριστός, σήμερα η νεολαία καταλήγει στα αναμορφωτήρια και σαπίζει από
την χρήση των ναρκωτικών αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε η γυναίκα ασχολείτο κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της σήμερα
διαπαιδαγωγούν και ανατρέφουν τα παιδιά οι γκουβερνάντες και οι beisiter
(sic). Αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε οι σύζυγοι δεν χώριζαν μολονότι υπήρχαν σοβαροί λόγοι, σήμερα
χωρίζουν με το παραμικρό και χωρίς ουσιαστική αιτία. Αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό, τώρα τρώνε επιβλαβή έτοιμα και
πλαστικά φαγητά. Αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε η ατμόσφαιρα, η θάλασσα και η φύση ήταν πεντακάθαρα, σήμερα είναι
μολυσμένα αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε τα παιδιά τιμούσαν την σημαία, σήμερα, ευτυχώς σε ελάχιστες
περιπτώσεις καίνε την σημαία, αυτό είναι πρόοδος;

Κάποτε τα κορίτσια των Ανατολικών "πρώην σοσιαλιστικών χωρών" εργαζόντουσαν
στα εργοστάσια, σήμερα εργάζονται στους οίκους ανοχής της Δυτικής Ευρώπης,
αυτό είναι πρόοδος;

Σήμερα, διαστρέφονται και οι μεγαλύτερες ιστορικές αλήθειες και
αποσιωπούνται πανθομολογούμενες πραγματικότητες, όπως επί παραδείγματι,
μαθαίνουν τα παιδιά ότι τους Γερμανούς, οι οποίοι μόνοι τους, πολέμαγαν
γενναία με όλο τον κόσμο, τους νίκησαν οι Αγγλοαμερικάνοι, οι οποίοι και στο
άκουσμα της λέξεως "Γερμανοί" τρεπόντουσαν σε φυγή, ενώ η αναμφισβήτητη
πραγματικότητα είναι ότι αν δεν υπήρχε το "Στάλινγκραντ" θα ήταν ακόμη εδώ οι
Γερμανοί. Σήμερα παίζονται κινηματογραφικές ταινίες για τα εγκλήματα των
Γερμανών κατά των Εβραίων, αλλά αποκρύπτονται και αποσιωπούνται τα εγκλήματα
των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων, και τα εγκλήματα των "συμμάχων" κατά των
Γερμανών, όπως π.χ. στη Δρέσδη, που οι σύμμαχοι βομβάρδισαν και έκαψαν
χιλιάδες γυναικόπαιδα.

Σήμερα όλοι οι "προοδευτικοί", "μοντέρνοι" και "ψευτοκουλτουριάρηδες" μιλούν
και γράφουν απαξιωτικά και περιφρονητικά για τους βασιλείς και την
βασιλευομένη Δημοκρατία, ενώ επιμελώς αποκρύπτουν ότι τα κράτη με την
καλλίτερη κοινωνική πολιτική και κοινωνικές παροχές όπως η Σουηδία, η
Νορβηγία και η Δανία είναι "βασίλεια".

Κάποτε με χίλιες (1.000) δραχμές αγόραζες τα πάντα, σήμερα με τρία (3) ευρώ
τι μπορείς να αγοράσεις; Σήμερα, ο Ελληνικός λαός είναι βυθισμένος στα
δάνεια, και στους τόμους των Τραπεζών (δάνειο για σπίτι, για αυτοκίνητο, για
σπουδές, εορτοδάνεια κ.λπ.). Αυτή είναι οικονομική πρόοδος της κοινωνίας;

Τα παραπάνω σημειώθηκαν, σαν απάντηση του όρου "πρόοδος" και του
χαρακτηρισμού "προοδευτικός", και εάν η σημερινή πραγματικότητα είναι η
περιγραφόμενη παραπάνω τότε σαφέστατα πρέπει να είμεθα κατά της
αυτοαποκαλούμενης "προόδου", η οποία άλλωστε και στον τομέα της ηλεκτρονικής
τεχνολογίας, προσπαθεί να αποστερήσει και το πολυτιμότερο δώρο του θεού στον
άνθρωπο, δηλαδή την προσωπική ελευθερία, με τα κινητά, τις φωτογραφίσεις, τις
βιντεοσκοπήσεις και τις κάμερες που παρακολουθούν πλέον όχι μόνο τις δημόσιες
συναθροίσεις αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της εργασίας τους (π.χ.
Σούπερ Μάρκετ).

Επανερχόμενοι, στο θέμα της ηθικής, η απαγόρευση ενός ασέμνου βιβλίου δεν
αποτελεί πράξη λογοκρισίας όπως δεν είναι λογοκρισία η οποιαδήποτε απαγόρευση
στα παιδιά να διαβάζουν βιβλία που τα ωθούν σε άσχημες συνήθειες και κακές
πράξεις όπως ναρκωτικά, κλοπές, πορνεία κ.λπ.

Ακόμη και η τιμωρία πολλές φορές είναι ωφέλιμη για τα παιδιά, όπως τονίζουν
οι μεγαλύτεροι παιδαγωγοί, όπως για παράδειγμα, είναι καλλίτερο και
επιβάλλεται να δώσουμε στο παιδί μία επίπληξη ή ελαφριά σωματική τιμωρία όταν
πάει να βάλει το δάκτυλο του στην πρίζα του ηλεκτρικού ρεύματος παρά να μη τα
επιπλήξουμε, να βάλει το δάκτυλο στην πρίζα και να σκοτωθεί.

Η απαγόρευση ενός βιβλίου από τα αναγνωστέα βιβλία για τα παιδιά δεν
σημαίνει ταυτόχρονα ότι καταδικάζεται το βιβλίο, το οποίο μπορεί για τους
ενήλικους να είναι ενδιαφέρον, καθόσον υπάρχουν βιβλία λογοτεχνίας τα οποία
ωφελούν τους μεγάλους (ενήλικες) αλλά η τυχόν ανάγνωση τους μπορεί να βλάψει
την ανώριμη παιδική ψυχή.

Το συγκεκριμένο βιβλίο "..." περιέχει φράσεις άσεμνες και χυδαίες, και δεν
αρμόζει να διαβάζεται από παιδιά, γιατί δεν συντελεί στον εμπλουτισμό του
λεξιλογίου τους, αυτό δεν σημαίνει ότι το εν λόγω βιβλίο δεν είναι ενδιαφέρον
για τους ενήλικες, του οποίου βιβλίου η συγγραφέας ... μπορεί να είναι κατά
τα λοιπά μια αξιόλογος συγγραφέας και λογοτέχνης.

Επομένως, η υπό κρίση αίτηση, πρέπει να γίνει δεκτή ως και ουσιαστικά
βάσιμη, να διαταχθεί η προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του
βιβλίου της ... "...", μέχρις ότου εκδικασθεί η αγωγή του αιτούντος, περί
οριστικής αποσύρσεως του ως άνω βιβλίου.

[Δέχεται την αίτηση.]

το blog elawyer εκανε γνωστη αυτην την αποφαση σε μεσα απο αυτη την αναρτηση 

Περί Σοσιαλισμού; Περί Βαρβαρότητας; Ή Κάτι Άλλο;

Το κείμενο που ακολουθεί, το οποίο δημοσιεύθηκε υπό μορφή σχολίου στην β΄ Αυγουστιάτικη ανάρτηση του Camileri, το βρήκα εξαιρετικό. Το σχόλιο εντόπισα σήμερα μόλις και του έριξα μια ματιά φευγαλέα, στο hi-tech διαμέρισμα 4 του φίλου Γιώργου, στο Κρεμμύδι. Η καλή παρέα, η γαλάζια απεραντοσύνη και τα έργα αληθινών ανθρώπων, δεν μου επέτρεψαν να το μελετήσω. Το έπραξα πριν από λίγο στην βάση μου.

Φίλε στείλε το mail σου για να μπορείς να ανεβάζεις τα κείμενά σου όποτε γουστάρεις. Είσαι ευπρόσδεκτος στην Φούσκα. Έχουμε να μάθουμε από σένα.

1 ΜΕΡΟΣ

Νομίζω ότι η παραπάνω τοποθέτηση, περί αδυναμίας διατύπωσης ενός ικανοποιητικού μοντέλου κοινωνικοποίησης δεν είναι ακριβής, αλλά μάλλον συναισθηματική ίσως ως απόρροια της συντριπτικής ήττας της Ιταλικής κομμουνιστικής και κουμουνιστογενούς αριστεράς. Η αριστερά σήμερα, κατά την άποψη μου, έχει και την δυνατότητα και την ιστορική εμπειρία να διατυπώσει με σαφήνεια το όραμα της για το τι κοινωνία θέλει, αλλά και για το πώς θα την πραγματώσει. Αυτό βέβαια δεν μπορεί (ούτε και πρέπει) να γίνει με όρους μεσσιανικής προφητείας, αλλά με προσπάθεια να δοθούν αριστερές (και εφικτές) λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα του εργαζόμενου κόσμου. Ο πλούτος των ιδεών της αριστεράς, αποτελεί ικανή παρακαταθήκη για να επιχειρήσουμε νέα μοντέλα οργάνωσης και διοίκησης των μέσων παραγωγής, με βάση την εργατική συμμετοχή και αυτοδιαχείριση, αλλά και την ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, με στόχο την εξισορρόπηση των ανισοτήτων χωρίς να οδηγούμαστε σε συνολικά διευθυνόμενη οικονομία σοβιετικού τύπου. Ακόμα η αριστερά είναι σε θέση να θέσει τα όρια μεταξύ κοινωνικών (μη εμπορικών) αγαθων, και οικονομίας, πράγμα που ο σύγχρονος καπιταλισμός, με την εμπορευματοποίηση των πάντων απέτυχε να πράξει. Το παράδοξο με την σύγχρονή αριστερά είναι ότι συνήθως δεν επιλέγει να πράξει, αλλά ούτε και να μιλήσει έστω θεωρητικά για τίποτα από τα παραπάνω. Αντίθετα αρκείται στο να προπαγανδίζει τι δεν θέλει, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί ολοένα και πιο συχνά αρνητικούς επιθετικούς προσδιορισμούς όπως αντικαπιταλιστική, αντισυστημική ή αντινεοφιλελευθερη ακόμα και αντιδικομματική (κατά τα καθ’ ημάς), δίνοντας πρόσημο στην άρνηση την αντίσταση ή την ανυπακοή, αλλά όχι στο δικό της όραμα για την κοινωνία. Ο αρνητισμός αυτός έχει φτάσει σε τέτοιο ακραίο σημείο, που κόμματα της αριστεράς χαρίζουν στον αστικό χώρο ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις για τις οποίες έχουν δοθεί αγώνες από την ίδια την αριστερά. Για παράδειγμα ο εκπρ. του συνασπισμού τελευταία, εκφράστηκε με τόση απαξίωση για το σύνταγμα της χώρας, αναφεροντας ότι αυτό είναι «..δημιούργημα του δικομματισμου». Αγνοώντας βέβαια ότι για αυτό το σύνταγμα έχει χυθεί πολύ αίμα, κυρίως από την αριστερά (Σεπτεμβριανά, γενιά 114, πολυτεχνείο κτλ), αλλά και ότι το ίδιο το κόμμα του έχει πολλές φορές υπερασπιστεί τα σύνταγμα και τα δικαιώματα που αυτό ενσωματώνει. Προφανώς αυτά όλα για την αριστερά είναι ψιλά γράμματα, της αρκεί ότι το σύνταγμα είναι αστικό, άρα εξοβελιστέο.

2 ΜΕΡΟΣ

Η συνειδητή αυτή επιλογή οφείλεται σε δύο κατά την άποψη μου λόγους. Αφενός διότι η σύγχρονη αριστερά φοβάται να αναμετρηθεί με έννοιες που εν πολύς έχουν συκοφαντηθεί από τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού (Αλήθεια πώς να μιλήσεις για κομμουνισμό στις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης?) Αφετέρου διότι δεν επιθυμεί να αναμετρηθεί (ακόμα και αν χρειάζεται να ματώσει) με τα λάθη του παρελθόντος της, αφού δεν επιχείρησε ποτέ μετά το 89, να διακόψει κάθε σχέση με ότι πλήγωσε τους λαούς που κυβερνήθηκαν από κατ’ όνομα και μόνο κομμουνιστικές δικτατορίες. Δεν ισχυρίζομαι ότι τα παραπάνω είναι εύκολα, κάθε άλλο μάλιστα, απλά η αριστερά δεν το επιχείρησε ποτέ σοβαρά. Σε ότι αφορά την ιταλική αριστερά αυτή προτίμησε να προσχωρήσει άνευ ετέρου στη σοσιαλδημοκρατία, ίσως και πιο δεξιά από αυτή (ακόμα θυμάμαι τον Ντ’Αλέμα να λέει σε συνέντευξη του ότι ο Κλίντον του φαίνεται πολύ αριστερός). Σε ότι αφορά την καθ ημάς αριστερά, αυτή, είτε δεν κατάλαβε τίποτα (βλ ΚΚΕ), είτε σε ότι αφορά τον συνασπισμό, αν και θεωρητικά θέλησε να αποτελέσει το κόμμα της σύγχρονής, μη δογματικής και δημοκρατικής αριστεράς, που θα ήταν απαλλαγμένο από τις ιδεοληψίες της σταλινικής αριστεράς, επιλέγει στο όνομα της ενότητας της αριστεράς(!) να συνεργάζεται στον Σύριζα με κόμματα και οργανώσεις που ανήκουν στην κλασική σταλινική αριστερά (ΚΟΕ, ΚΕΔΑ κτλ), με αποτέλεσμα το όλο συμμαχικό σχήμα (Σύριζα) δείχνει να επιστέφει στην κοίτη του δηλαδή τον κλασικό μαρξισμό λενινισμό, αποτελώντας μια ελάχιστα βελτιωμένη εκδοχή του ΚΚΕ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο Σύριζα ελάχιστα ενδιαφέρονται πλέον αν ο σοσιαλισμός του μέλλοντος μας θα πρέπει να είναι δημοκρατικός, τους αρκεί η ενότητα της αριστερά ανεξάρτητα από τον λόγο που εκφέρει. Ακόμα δηλαδή και ο ολοκληρωτισμός είναι ανεκτός, αρκεί να επιτευχθεί η ανατροπή του καπιταλισμού.Είναι λοιπόν προφανές ότι μια τέτοιου είδους αριστερά, προτιμά να μην λέει τίποτα για κομμουνισμό, σοσιαλισμό κτλ, αλλά να μιλά για αντικαπιταλισμό που είναι προφανώς πιο εύκολος στην διαχείριση του (αρκεί να δηλώνει κανείς ότι διαφωνεί με τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από τα περαιτέρω πιστεύω του) αλλά ταυτόχρονα και πιο φτωχός ιδεολογικά, αφού ελλείψει αντιπρότασης εύκολά καθίσταται κίνημα διαμαρτυρίας και όχι κίνημα αλλαγής της κοινωνίας. Αποτέλεσμα των παραπάνω συνειδητών επιλογών της είναι η αριστερά και ιδίως η κομμουνιστική να μετατρέπεται από δύναμη αλλαγής, ανατροπή και προόδου, σε δύναμη φοβική και εν δυνάμει συντηρητική. Αδιάψευστο παράδειγμα στην Ελλάδα αποτελεί η συχνή σύμπλευση του ΚΚΕ με το δεξιό άκρο του πολιτικού συστήματος, φαινόμενο που δεν οφείλεται μόνο σε φτηνούς τακτισμούς της ηγεσίας του(υπάρχουν και αυτοί), αλλά και σε πραγματική σταδιακή μετατροπή του συγκεκριμένου κόμματος και της κοινωνικής βάσης του, σε φύση και θέση συντηρητικό κόμμα-χώρο.Επομένως, η αριστερά μπορεί και πρέπει να ξαναδώσει περιεχόμενο σε έννοιες όπως κομμουνισμός και σοσιαλισμός κτλ, αρκεί να αποφασίσει να έρθει σε ρήξεις πρώτα από όλα με τον ίδιο τον εαυτό της. Να ξεκινήσει δηλαδή από την αρχή, να ξαναχτίσει το κοινωνικό-απελευθερωτικό όραμα της, για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, για εμβάθυνση της πολιτικής αλλά και οικονομικής δημοκρατίας, χωρίς την στοιχειώνουν τα φαντάσματα του κακού παρελθόντος της. Άλλως θα άγεται διαρκώς από ιδεολογήματα όπως αυτό του αντικαπιταλισμού και του αντιδικομματισμού, ή ακόμα χειρότερα της ενότητας της αριστεράς, που θα αποσκοπούν στο να αποκρύψουν την ιδεολογική γύμνια της, και την άρνηση της να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, και που θα την κρατούν στο περιθώριο της κοινωνίας

Ανθρώπων έργα...

Where is the bomb?

Σύντροφε,

τι έγινε;
πότε εκπνέει η προθεσμία;

ΓΠΚ

ΥΓ: γιατί τόση ησυχία; κανένας δεν παντρεύεται φέτος;

Σοσιαλισμός; Βαρβαρότητα; Ή κάτι άλλο;

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης γιατί αφορά την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος δημοσιεύω δύο τμήματα άρθρων που γράφτηκαν στην ιταλική εφημερίδα "IL MANIFESTO" με αφορμή του ερώτημα αν πρέπει να διαγραφεί η φράση "Κομμουνιστική ημερίσια εφημερίδα" από τον τίτλο.

Μάρκο ντ' Εράμο : Το κεντρικό σημείο των δυσκολιών και αδυναμιών μας είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια να πει σε τι έγκειται πλέον ο κομμουνισμός. Δικαιολογημένα καταγγέλουμε τα κακά του καπιταλισμού, τη φρίκη που γεννλα ο νεοφιλελεύθερος φονταμεταλισμός της αγοράς, τις σφαγές του ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού. Ας σηκώσει όμως το χέρι του όποιος ξέρει να απαντήσει στο ερώτημα με δύο λόγια τί κοινωνία θέλετε; όχι μόνο με αρνητικούς όρους.Σήμερα κανείς μας δεν είναι σε θέση να προτείνει ένα ικανοποιητικό μοντέλο κοινωνικοποίησης, έστω και με όρους ουτοπικούς...