Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι

=====================

Έχω ένα άδειο σκουριασμένο πιστόλι
και μια αλήθεια βολικιά σα ξυράφι
και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω ένα φόβο που τον έχουνε όλοι
και μια φωτιά που τη ταΐζω με λάθη
και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω ένα δρόμο μα δε ξέρω που βγάζει
μια ίσια γραμμή σ' ένα βρώμικο χάρτη
και στροβιλίζομαι απ' τη μια άκρη στην άλλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω μια θλίψη που 'ναι τόσο μεγάλη
που όλο φοβάμαι μη τυχόν και ξεσπάσει
κι ισορροπώ μέσα στ' ονείρου τη ζάλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Έχω ένα ήλιο χλωμό στη φορμόλη
μια καρδιά που διψάει σα καμένο χωράφι1
και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

TV χωρίς σύνορα

Από το banana-republic.gr αντιγράφω τη νέα επιστολή του Στέλιου Κούλογλου:

ΤΟ TV ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ "ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ".


Αγαπητοί φίλοι του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και του Banana Republic,

Διαβάσαμε με τους συνεργάτες μου με μεγάλη προσοχή τις παρεμβάσεις, τις προτάσεις και τις παρατηρήσεις που κάνατε, όπως επίσης και τις πολύ χρήσιμες επιφυλάξεις σας. Η απάντηση πήρε καιρό, καθώς εν τω μεταξύ επεξεργαζόμασταν ένα οικονομικό σχέδιο που θα κάνει την απόπειρα βιώσιμη.

Τα συμπεράσματα από το διάλογο στο φόρουμ, τα e-mail που λάβαμε, αλλά και τις συζητήσεις που είχαμε μεταξύ μας είναι μέχρι στιγμής τα παρακάτω:

1. Παρότι αρκετοί απ’ όσους έγραψαν στο φόρουμ δήλωσαν πρόθυμοι να προσφέρουν τον όβολο τους, ο αριθμός των προσφορών δεν αρκεί για το ξεκίνημα του εγχειρήματος σε πολυμετοχική βάση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα μικρό τηλεοπτικό σταθμό που θα απασχολεί τουλάχιστον 15 άτομα, τα οποία δε θα πρέπει να αμείβονται με ...700 ευρώ το μήνα - χώρια τα έξοδα λειτουργίας, παραγωγής προγράμματος, κλπ.

2. Ο δισταγμός πολλών φίλων να δεσμευθούν είναι απόλυτα δικαιολογημένος, καθώς δεν υπάρχει δείγμα γραφής γι’ αυτό που σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε, αλλά ούτε και διεθνής εμπειρία. Την ίδια στιγμή όμως στην Ελλάδα αποτελεί επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός εναλλακτικού φορέα τίμιας, αξιόπιστης ενημέρωσης και ποιοτικής δημιουργικής ψυχαγωγίας.

3. Αναλαμβάνουμε λοιπόν την ευθύνη να ξεκινήσουμε τον Νοέμβριο το TVxorisinora, που θα αντικαταστήσει το πειραματικό Banana Republic. Σε πρώτη φάση, οι οικονομικοί πόροι του σταθμού θα προέρχονται από διαφημίσεις. Κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες αποτελούν την πιο διάφανη μορφή χρηματοδότησης και εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία του εγχειρήματος. (Με τον πλούτο των πληροφοριών στο ίντερνετ, κάθε απόπειρα συνδρομητικής λειτουργίας είναι καταδικασμένη σε αποτυχία).

Όσοι φίλοι εκτιμήσουν το περιεχόμενο του σταθμού θα μπορούν στην συνέχεια να συνεισφέρουν είτε με δωρεές ή με την αγορά μετοχών, όταν αυτή αποφασιστεί. Θα υπάρχουν επίσης τα premium memberships, που με μια μικρή ετήσια συνδρομή θα δίνουν τη δυνατότητα στα μέλη να κατεβάζουν σε καλύτερη ποιότητα (ώστε να μπορούν να τα παρακολουθήσουν έπειτα και σε οθόνη τηλεόρασης) τα ντοκιμαντέρ ή τις ταινίες που όλοι θα μπορούν να βλέπουν σε streaming video. Εξετάζουμε επίσης και το ενδεχόμενο πώλησης κάποιων παράπλευρων προϊόντων, από DVD με ντοκιμαντέρ και άλλα video-collection του σταθμού.

4. Η τύχη του σταθμού βρίσκεται όχι μόνο στα δικά μας αλλά και στα δικά σας χέρια. Γιατί δεν πρόκειται για ένα κλασσικό τηλεοπτικό κανάλι, ανεξάρτητα αν μεταδίδεται με συμβατικό τρόπο ή μέσω του ίντερνετ - είδος που τελευταία έκανε την εμφάνιση του. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια ζωντανή κοινότητα, της οποία τα μέλη θα επικοινωνούν μεταξύ τους τροφοδοτώντας με υλικό ,ιδέες και γόνιμες συζητήσεις το πρόγραμμα του TVxorisinora.

Πιστεύω ότι στην σημερινή Ελλάδα υπάρχουν, ιδίως ανάμεσα στους νέους, πλούσιες δημιουργικές δυνάμεις που δεν μπορούν να εκφραστούν και καταπνίγονται από το αγκυλωμένο, γραφειοκρατικό και εξαρτημένο από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα σύστημα των μέσων ενημέρωσης. Υπάρχουν από σκηνοθέτες ταινιών και ντοκιμαντέρ μέχρι πολίτες-δημοσιογράφοι (citizen journalism) που διαθέτουν μεγαλύτερες ικανότητες, περισσότερο ήθος και πιο καθαρό μυαλό από την πλειοψηφία των παραδοσιακών ρεπόρτερ που κυκλοφορούν με τουπέ στις οθόνες μας.

Είμαστε ανοικτοί στη συνεργασία με τις εκατοντάδες κινήσεις και τους ανθρώπους της άγνωστης και δημιουργικής άλλης Ελλάδας. Στις ενημερωτικές εκπομπές, οι κάμερες και τα μικρόφωνα του σταθμού θα είναι ανοικτά στους ανθρώπους που γνωρίζουν ειδήσεις, γεγονότα ή παρασκήνια που επηρεάζουν την πολιτική, την οικονομία ή την καθημερινή μας ζωή, αλλά σπανίως γίνονται γνωστά ή μεταδίδονται.

Μαζί με το γράμμα αυτό, ανεβάσαμε στο Banana Republic και ένα βίντεο που δίνει οδηγίες και συμβουλές για τον τρόπο που πρέπει να χειριζόμαστε μια μικρή ερασιτεχνική κάμερα - ακόμη και το κινητό μας τηλέφωνο. Ας ξεκινήσουμε από τώρα, καταγράφοντας από οικολογικές πρωτοβουλίες μέχρι τα κακώς κείμενα της χώρας, τα ψέματα και τις υπερβολές που παρακολουθούμε καθημερινά ή μετατρέποντας σε εικόνες τις ιδέες που έχουμε. Στα βίντεο αυτά θα δοθεί η δυνατότητα να ανέβουν και να κριθούν στις οθόνες του νέου σταθμού.

Σχεδιάζουμε την καθιέρωση βίντεο-διαγωνισμών στις κατηγορίες:
-Βραβείο Banana Republic (“κακώς κείμενα”)
-Βραβείο Πινόκιο (το μεγαλύτερο ψέμα που ακούσατε ή είδατε)
-Βραβείο Ρύπανσης και Μόλυνσης. Ο δήμος, βιομηχανία, ή φορέας με τις χειρότερες επιδόσεις.
-Πράσινo Βραβείο (οι καλύτερες οικολογικές πρωτοβουλίες στην χώρα, αλλά και σε όλο τον πλανήτη).
-Βραβείο Ανθρωπιάς (οι καλύτερες πρωτοβουλίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα).
-Βραβείο Ντοκ (τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που θα ανέβουν από ομάδες ή ανθρώπους που δεν ανήκουν στην ομάδα του σταθμού).
Τα βραβεία θα απονέμονται σε μια ειδική δημόσια εκδήλωση στο τέλος κάθε χρονιάς. Θα σας ενημερώσουμε σύντομα μέσα από το Banana Republic για το πως θα μπορείτε να τα στείλετε στο σταθμό.

Όλοι μαζί, μπορούμε να ξεκινήσουμε μια μικρή επανάσταση στην επικοινωνία και την ποιοτική ψυχαγωγία. Ραντεβού τον Νοέμβριο στο TVxorisinora.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Ελεύθερο Πανεπιστήμιο: Το Μανιφέστο (έκδοση 0.1)

Παλεύω μέρες τώρα να ετοιμάσω το Μανιφέστο που υποσχέθηκα στο Νίκο σε εκείνον τον προγαμιαίο Αυγουστιάτικο καφέ αλλά η εμμονή με τον Bernal κάνει το λόγο να απλώνει, να ξεφεύγει και να χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Το πρόβλημα κράτησε μέχρι πριν λίγες ώρες που θυμήθηκα τον μεγάλο κινέζο θεωρητικό του πολέμου Sun Tzu και το ύφος και την λιτότητα του στο «Η Τέχνη του Πολέμου». Έτσι, επιτέλους, θα έχουμε Μανιφέστο, μιας και θα προσπαθήσω να μιμηθώ τον Sun Tzu. Οι εξηγήσεις, οι αντιρρήσεις, οι διαφωνίες και ο διάλογος μπορούν να ακολουθήσουν το Μανιφέστο. Προς το παρόν ας δογματίσουμε λακωνίζοντας και ας λακωνίσουμε δογματίζοντας. Ελπίζω σε επόμενες εκδόσεις (αν υπάρξουν) να αποφύγουμε το δογματισμό!

Το Υπόβαθρο
1. Η επιστήμη κατέχει σημαντικό ρόλο στην κοινωνία. Η σχέση επιστήμης και κοινωνίας είναι στενή, αμφίδρομη και δυναμική.
2. Για την σύγχρονη κοινωνία, η πολιτική λειτουργία δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την αξιοποίηση των επιστημών, της έρευνας και της τεχνολογίας. Το αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την προοδευτική – ριζοσπαστική πολιτική δράση. Η αξιοποίηση προϋποθέτει: κατανόηση, συμμετοχή, διαχείριση, αξιολόγηση.
3. Περιβάλλον, κλίμα, ενέργεια, οικονομία, υγεία, επικοινωνίες είναι ελάχιστοι μόνο από τους τομείς που πολιτική και επιστήμη διασταυρώνονται.
4. Η επιστήμη δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερη. Επιστήμη και κοινωνία, επιστήμη και πολιτική και εν’ τέλει επιστήμη και ιστορία είναι αλληλεπιδραστικά ζεύγη στα οποία η ιδεολογία, η φιλοσοφία και η κοσμοθεωρία κατέχουν αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση («κατάλυση») της αλληλεπίδρασης και στον καθορισμό της πορείας αυτής της αλληλεπίδρασης.
5. Επίσης, η έρευνα, η ανώτερη εκπαίδευση, η διάδοση της γνώσης γενικότερα και οι θεσμοί μέσω των οποίων επιτυγχάνεται δεν χαρακτηρίζονται από ιδεολογική ουδετερότητα. Η στόχευση τους υποτάσσεται στην εξουσία (οικονομική ή πολιτική) και εξυπηρετεί τα συμφέρονται που συνδέονται με την κυρίαρχη ιδεολογία.
6. Η επιστήμη, η έρευνα, η τεχνολογία και η εκπαίδευση υφίστανται σημαντική επιρροή και έλεγχο από την «ελεύθερη αγορά» εις βάρος του ελέγχου από το κράτος, την Πολιτεία και τους θεσμοθετημένους φορείς (αν και συχνά με την συνεργασία τους). Σημαντική παράπλευρη απώλεια της επίδρασης της «αγοράς» είναι η βασική έρευνα. Ο έλεγχος που ασκείται από την «αγορά», συχνά, διαφοροποιείται και ξεφεύγει από το πλαίσιο σύνδεσης επιστήμης παραγωγής. Σε αυτή την περίπτωση οι λόγοι είναι ιδεολογικοπολιτικοί και όχι οικονομικο-παραγωγικοί.
7. Η επιστήμη, η έρευνα και η εκπαίδευση είναι δραστηριότητες των οποίων η ελευθερία κατοχυρώνεται συνταγματικά στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους είναι υποχρέωση του Κράτους.
8. Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση, η εκπαίδευση ενηλίκων, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης οι οποίες προκύπτουν από τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και της οικονομίας.
9. Το διαδίκτυο και οι σύγχρονες τηλεπικοινωνίες έχουν επιφέρει επαναστατικές αλλαγές στον τρόπο διάδοσης της γνώσης. Αίρονται γεωγραφικοί περιορισμοί, διευκολύνεται και επιταχύνεται η ανταλλαγή ιδεών, καθίσταται δυνατή η αποκέντρωση των πηγών αλλά και των δεκτών της γνώσης. Οι ερευνητικές συνεργασίες, η εκπαιδευτική λειτουργία και η διάδοση των επιστημονικών δεδομένων δεν απαντούν φυσικά σύνορα και περιορισμούς.
10. Το λογισμικό ανοιχτού κώδικα (open source), η ελεύθερη πρόσβαση στην επιστημονική βιβλιογραφία (open access), το ίδιο το διαδίκτυο έχουν δημιουργήσει κοινωνικά μοντέλα και έχουν θεμελιώσει φιλοσοφικές προσεγγίσεις συνεργασίας, δράσης και αλληλεπίδρασης οι οποίες σε πρακτικό επίπεδο καθιστούν δυνατό τον εκδημοκρατισμό της γνώσης, την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, την οργάνωση συμμετοχικών κινημάτων δράσης.
11. Η Wikipedia αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της φιλοσοφίας ελεύθερης διάθεσης της γνώσης και της πληροφορίας (open source – open access) σε συνδυασμό με την συνεργασία και την άμεση συμμετοχή.
12. Η πρόοδος του διαδικτύου και της πληροφορικής αποκέντρωσε τους δέκτες της γνώσης (εξ αποστάσεως εκπαίδευση), άλλαξε την οργάνωση των πηγών γνώσης (ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες και περιοδικά) αλλά δεν έχει ακόμα αποκεντρώσει την παραγωγή της γνώσης. Η έρευνα και η εκπαίδευση παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια των παραδοσιακών θεσμών (πανεπιστήμιο, κράτος κλπ). Το «μοντέλο Wikipedia» δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί ευρύτερα στον τομέα της εκπαίδευσης, της έρευνας και της επιστήμης.
13. Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες – και στην Ελληνική, η τηλεόραση (και ελάχιστα έως καθόλου ο τύπος) υποκαθιστά την εκπαιδευτική διαδικασία, συχνά προβάλλοντας εσφαλμένες επιστημονικές πληροφορίες και απόψεις οι οποίες ενώ απηχούν ιδεολογικοπολιτικές απόψεις παρουσιάζονται ως επιστημονικές αλήθειες. Η ιστορία, η ιατρική, η σεισμολογία, η πολιτική οικονομία, η κοινωνιολογία και μια σειρά άλλες επιστήμες υφίστανται το βιασμό από τον τηλεοπτικό άμβωνα, χάρη της διασκέδασης και του εντυπωσιασμού των πιστών. Ο καρκίνος δεν θεραπεύεται με οποιοδήποτε βότανο μπει στο μίξερ, υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι που η επιστημονική κοινότητα αναζητεί σημάδια εξωγήινης ζωής (δεν την βλέπουμε στον ύπνο μας ούτε την ψάχνουμε σε τηλεοπτικές εκπομπές), τα ουσιο-εξαρτώμενα άτομα είναι ασθενείς και όχι εγκληματίες κλπ κλπ κλπ
14. Στις Η.Π.Α. έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια μια εκστρατεία (εκπορευόμενη από την χριστιανική άκρα δεξιά) για την αφαίρεση από το σχολικό πρόγραμμα της διδασκαλίας της Δαρβινικής Θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών. Αντίστοιχης υφής είναι και οι συζητήσεις στην Ελλάδα για την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους σε σχέση με το Μακεδονικό, το Κυπριακό, την θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και άλλα φλέγοντα ζητήματα. Και στα δύο παραδείγματα η πολιτικο-ιδεολογική ατζέντα της άκρας δεξιάς, ζητάει να βρει την έκφραση της στην σχολική διδασκαλία και την «επίσημη» Ιστορία. Φυσικά και δεν προσυπογράφει κανείς την πλαστογράφηση της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Ιστορία πλαστογραφείται από πολλές πλευρές: όσο εγκληματική είναι η ιστοριογραφία που υπακούει σε κοινοτικές οδηγίες άλλο τόσο εγκληματική είναι η ιστοριογραφία που προσπαθεί να πείσει έναν λαό για την ανωτερότητα του, αποκρύπτοντας τα λάθη του. Έτσι, κινδυνεύει να τα επαναλάβει με τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες του λαθών του παρελθόντος.
15. Η καθημερινότητα μας είναι γεμάτη με θέματα που απαιτούν την συζευγμένη χρήση πολιτικής και επιστήμης για την επίλυση τους. Η κλιματική αλλαγή, η ενεργειακή κρίση, οι χωματερές, η διαχείριση των υδάτινων πόρων, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, η υγεία, η βιώσιμη ανάπτυξη ακόμα και η οικονομία και οι διεθνείς σχέσεις απαιτούν την αξιοποίηση επιστήμης και πολιτικής.
16. Στην Ελλάδα ούτε το ευρύ κοινό αλλά πολύ περισσότερο ούτε η κυβέρνηση, οι πολιτικοί και τα κόμματα έχουν την δέουσα επαφή με την επιστημονική κοινότητα και την επιστημονική πληροφόρηση που απαιτείται για την αντιμετώπιση θεμάτων της καθημερινότητας. Οι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στην ίδια την κοινωνία, την Πολιτεία, την επιστημονική κοινότητα αλλά και τις σχέσεις που ιστορικά έχουν αναπτύξει μεταξύ τους.
17. Χρήσιμο αντιπαράδειγμα αποτελεί η δράση του Βρετανικού Κοινοβουλίου (βλ. Επιτροπές του Κοινοβουλίου και της Βουλής των Λόρδων για Επιστήμη και Τεχνολογία) και της Βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών (Royal Society) σε θέματα επιστήμης, τεχνολογίας και πολιτικής.
18. Εναλλακτικό αντιπαράδειγμα: οργανισμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οργανώσεις όπως η Greenpeace εφαρμόζουν στην πράξη επιστήμη και πολιτική. Το τι είδους επιστήμη και το τι είδους πολιτική είναι αντικείμενο συζήτησης – αλλά αυτό πάντα θα είναι αντικείμενο συζήτησης. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν και άλλοι φορείς και κινήματα (π.χ. grass-root movements).
19. Από τη φύση και το ρόλο που έχει το εκπαιδευτικό σύστημα και η ανώτατη εκπαίδευση στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, δεν επιτρέπει την διεπιστημονικότητα και την ευρύτητα γνώσης. Η εξειδίκευση, ως απαίτηση της παραγωγής, στερεί σε σημαντικό βαθμό την δυνατότητα σφαιρικής μόρφωσης και διεπιστημονικής κατάρτισης. Η ανταγωνιστική φύση της εργασίας έχει μεταφερθεί και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Εικάζω (με βάση τη βιογραφία του) ότι ο μεγάλος φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν, αν ζούσε στις μέρες μας, θα φοιτούσε σε σχολείο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και θα περνούσε το υπόλοιπο της ενήλικης ζωής του ως άνεργος: θα είχαμε χάσει την Θεωρία της Σχετικότητας!
20. Η έρευνα και η επιστήμη, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, η παραγωγή νέας γνώσης και η διάδοση τους στεγάζονται σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που τελούν υπό τον έλεγχο και την προστασία του Κράτους. Η Ακαδημαϊκή Ελευθερία και το Πανεπιστημιακό Άσυλο είναι κατακτήσεις που βασίζονται στην θεμελιώδη αρχή ότι η ελευθερία και η παραγωγή γνώσης και ιδεών είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η ελευθερία παράγει ιδέες και οι ιδέες και η γνώση παράγουν ελευθερία. Η παραγωγή γνώσης, η τέχνη και η διδασκαλία είναι ελεύθερες και έξω από τους κρατικούς ναούς της γνώσης (Άρθρο 16, παράγραφος 1 του Συντάγματος).
Το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο
1. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» αποτελεί την έμπρακτη και οργανωμένη άσκηση από πλευράς της κοινωνίας, του δικαιώματος στην ελευθερία της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας. Ως εκ τούτου το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» είναι έννοια αλλά και εν δυνάμει «θεσμός» υπό την έννοια της θετικής (πολιτικής) δράσης για την εμπέδωση του δικαιώματος. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» είναι ο ιδεατός χώρος στον οποίο τα μέλη μιας κοινωνίας ασκούν το δικαίωμα τους, ελεύθερα και χωρίς παρεμβάσεις, να συμμετέχουν ενεργητικά και παθητικά στην τέχνη, την επιστήμη, την έρευνα και την διδασκαλία.
2. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» ως ιδέα προϋπάρχει και ενυπάρχει σε όλους τους χώρους που ασκείται ελεύθερα το δικαίωμα στην παραγωγή και διακίνηση γνώσεων και ιδεών. Η οικογένεια, οι παρέες, οι σύλλογοι ακόμα και οι κλασσικοί φορείς της γνώσης (δάσκαλοι, καθηγητές και ερευνητές) εμπεδώνουν συχνά την ιδέα του «Ελεύθερου Πανεπιστημίου» αν και διαφέρει ο βαθμός ελευθερίας και η συστηματικότητα στην άσκηση του.
3. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν είναι «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο»: η ιδέα του «Ανοιχτού» πανεπιστημίου σχετίζεται (ιστορικά) με το «άνοιγμα προς το λαό» των κλασσικών πηγών γνώσης με πρωτοβουλία της Πολιτείας. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» προέρχεται από την κοινωνία, οργανώνεται δια της κοινωνίας και απευθύνεται στην κοινωνία.
4. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» είναι πολιτική-θετική δράση-στάση απέναντι στην σχέση κοινωνίας και γνώσης. Ο στόχος είναι η αξιοποίηση της γνώσης προς όφελος της κοινωνίας. Παραφράζοντας τη σχετική ρήση: «δεν αρκεί να γνωρίσουμε τον κόσμο, πρέπει να τον αλλάξουμε!».
5. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» μπορεί να υπάρξει και ως οργανωμένος «θεσμός» δυναμικά εξελισσόμενος. Για την ύπαρξη του είναι απαραίτητη η συνάθροιση των συμμετεχόντων στην παραγωγή και διάδοση της γνώσης. Ως «θεσμός» δύναται να λάβει οποιαδήποτε νομική ή άλλη μορφή διευκολύνει και εξασφαλίζει την συνταγματική και πολιτική ελευθερία του εγχειρήματος, την συμμετοχική και δημοκρατική διαχείριση του.
6. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» είναι η διέξοδος του πνευματικού και επιστημονικού κόσμου για την άμεση επαφή του και την ενεργό δραστηριοποίηση του στην κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια το «κλασσικό» Πανεπιστήμιο ως φορέας και τα φυσικά πρόσωπα που το απαρτίζουν δύνανται, μπορούν και πρέπει να έχουν αποφασιστικό ρόλο στο εγχείρημα.
7. Η λειτουργία στην πράξη ενός «Ελεύθερου Πανεπιστημίου», στο οποίο οι παραγωγοί και οι δέκτες της γνώσης ελεύθερα συνεργάζονται για την διαχείριση και τον καθορισμό της πορείας του, καθίσταται εφικτή τόσο από τις σύγχρονες εξελίξεις (διαδίκτυο, επικοινωνίες) όσο και από τα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα.
8. Τα μοντέλα της ανοιχτής πρόσβασης, της αυτό-οργάνωσης και της συμμετοχικής διαχείρισης που είναι γνωστά από το χώρο της πληροφορικής και του διαδικτύου μπορούν να αξιοποιηθούν.
9. Στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» μπορούν να αξιοποιηθούν μοντέλα αντίστοιχα με αυτό της Τράπεζας Χρόνου. Η χρήση των βασικών κανόνων της οικονομίας (αγορά και πώληση γνώσης) μπορούν να εξεταστούν παράλληλα με το μοντέλο της ελεύθερης πρόσβασης (Open Access) το οποίο πρέπει να έχει κεντρική θέση.
10. Στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» η διδασκαλία δεν μπορεί να είναι μια απλή επανάληψη του μοντέλου του «κλασσικού» Πανεπιστημίου. Απαιτούνται νέα μοντέλα και προσεγγίσεις. Απαραίτητα στοιχεία είναι η διεπιστημονικότητα, η ισορροπημένη εξειδίκευση, η αναζήτηση εναλλακτικών μορφών διαχείρισης και διάδοσης της γνώσης. Σε αντίθεση με το «κλασσικό» πανεπιστήμιο η γνώση μπορεί να ξεκινάει από το στόχο και όχι από τις προϋποθέσεις («το πρόβλημα είναι αυτό, χρειαζόμαστε αυτά τα γνωστικά εργαλεία» αντί του «μάθε αφηρημένη άλγεβρα και κάπου θα σου χρειαστεί»).
11. Στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» οι τομείς τέχνη, φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική κατέχουν κεντρική θέση στην εξέταση οποιουδήποτε άλλου γνωστικού αντικειμένου.
12. Σε θεωρητικό επίπεδο ο εκδημοκρατισμός και η αποκέντρωση της γνώσης, η βελτίωση της δημόσιας κατανόησης της επιστήμης και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για την ανάγκη συμμετοχικής διαχείρισης της έρευνας, της επιστήμης και της γνώσης είναι μερικά μόνο από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
13. Στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δύνανται να αναπτυχθούν νέα επαναστατικά μοντέλα και προσεγγίσεις για την εκπαιδευτική λειτουργία και την έρευνα.
14. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» μπορεί να αποτελέσει παράγοντα θετικής δράσης για τον εξορθολογισμό της πολιτικής λειτουργίας, την ανάπτυξη νέων σχολών σκέψης και την αφύπνιση της κοινωνίας και ομάδων της.
15. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» μπορεί να καταστήσει την επιστήμη και την γνώση όπλο στα χέρια της κοινωνίας για την επίτευξη ευρύτερων αλλαγών.
Ανοιχτά Ερωτήματα
1. Η ιδέα του «Ελεύθερου Πανεπιστημίου» δύναται να θεμελιωθεί θεωρητικά με τρόπο συνεκτικό και συνεπή από πολιτική, φιλοσοφική και επιστημονική άποψη;
2. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» ως ιδέα και ως θεσμός δύναται να υπάρξει στην σημερινή πραγματικότητα; Στο μέλλον;
3. Ποιοι μπορούν να θεμελιώσουν θεωρητικά και να υλοποιήσουν στην πράξη ένα «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο»;
4. Ποιες είναι οι πρακτικές προϋποθέσεις και τα απαιτούμενα βήματα για την υλοποίηση του;
5. Εμείς μπορούμε και θέλουμε να κάνουμε κάτι; Αξίζει τον κόπο;

Γ.Π.Κ.

Υ.Γ. 1: Φίλε Νίκο αναμένω σχόλια. Μέχρι την έκδοση 1.0 (αν υπάρξει) έχουμε δρόμο.
Υ.Γ. 2: Μετά από αυτό δικαιούμαι το κέρασμα που ζήτησα;

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Φάε Κι Εσύ Έναν Άνθρωπο. Τώρα Μπορείς.

1. Ο Ρα Τατούλης – Γαμώ τα Υπουργεία μου
Η ιστορία ξεκίνησε με ένα κείμενο που έγραψε στο blog του ο τ. υπουργός Τατούλης. Στο κείμενο αυτό ο Τατούλης, επικαλούμενος διεθνή παραδείγματα, υποστήριξε την άποψη ότι η σύζυγος του υπουργού Ρουσσόπουλου, δημοσιογράφος Μ. Ζαχαρέα, δεν είναι ηθικά ορθό (1) να παρουσιάζει – σχολιάζει τις πολιτικές εξελίξεις σε δελτίο ειδήσεων, (2) να είναι εκδότρια και (3) να εργάζεται ως ραδιοφωνική παραγωγός. Επειδή δε θεωρεί φαλλοκρατικό να ζητήσει, όπως κάποιοι από τους αναγνώστες του, να αφήσει η Ζαχαρέα την εργασία της ή να πάψει να φροντίζει τα προς το ζην της οικογένειας της, ισχυρίζεται πως αυτό πρέπει να πράξει ο Ρουσσόπουλος, διότι «η υπόθεση είναι κλασική περίπτωση αυτού που διεθνώς αποκαλείται «σύγκρουση καθηκόντων» και εκθέτει όχι μόνο τους ίδιους, αλλά και το κόμμα της ΝΔ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό».
Το κείμενο αυτό αρχικά παρουσιάστηκε ως επίθεση στον Καραμανλή και στο περιβάλλον του, σύντομα όμως πήρε διαστάσεις σκανδάλου γιατί (είπαν τα κανάλια ότι) ο Ρουσσόπουλος τα τελευταία χρόνια έχει αυξήσει το οικογενειακό του εισόδημα και γιατί (έγραψε ο Τατούλης ότι) η Ζαχαρέα «δεν μπορεί να θεωρείται αμερόληπτη δημοσιογράφος, πολλώ μάλλον να είναι εκδότρια και συνιδιοκτήτρια media, όπως φέρεται να είναι». Επιπλέον η Ζαχαρέα δεν μπορεί ως σύζυγος του Ρουσσόπουλου «να διεκδικήσει στο μέλλον έστω κι ένα κομματάκι από την πίττα (που εκείνος διανέμει) της εξαιρετικά πλούσιας κρατικής διαφήμισης».

Έλεος, η υποκρισία χτύπησε κόκκινο!!! Τι μας λέει ο τ. υπουργός δηλαδή;
Ότι η Ζαχαρέα πρέπει να πάει σπίτι της «να μεγαλώσει τα παιδιά της», «να πλένει πιάτα» και να δώσει τη θέση της σε κάποιον αμερόληπτο και αντικειμενικό δημοσιογράφο (sic). Υπάρχει τέτοιο αμερόληπτο και αντικειμενικό είδος στην χώρα μας και δεν το πήρα είδηση;
Ότι τα λεφτά που έβγαλε κατά την προηγούμενη θητεία της στο mega παρουσιάζοντας καθημερινά το δελτίο έπρεπε να τα επιστρέψει στο αφεντικό της για να μην φανεί αυξημένο το οικογενειακό εισόδημα; Μήπως δεν έπρεπε να τα δηλώσει καν; Ή μήπως έπρεπε να κάνει off-shore εταιρία;
Ότι δεν επιτρέπεται να δημιουργήσει μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα, περιοδικό ή άλλο μέσο;
Ότι το μέσο αυτό που τυχόν δημιουργήσει δεν πρέπει να δεχτεί κρατικές διαφημίσεις, ανάλογη με την κυκλοφορία του; Δηλαδή ο Τράγκας, ο Κύρτσος και πόσοι άλλοι αντικειμενικοί και αμερόληπτοι, που παίρνουν τις διαφημίσεις, είναι καλύτεροι;

2. Ο Τσίπρας – Τελικά «Απαγορεύεται το Πτύειν» ή όχι σύντροφε;
Στήνομαι, που λες, στο ράδιο ν’ ακούσω την συνέντευξη Τσίπρα στην ΔΕΘ. Οι ερωτήσεις αναμενόμενες, όπως και οι απαντήσεις άλλωστε. Με ενδιαφέρον άκουσα τα εξής:

κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Θέλω να σας ρωτήσω αν κατά τη γνώμη σας υπάρχει ηθικό ζήτημα με τις μπίζνες που κάνει η σύζυγος του Υπουργού Επικρατείας;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε. Ηθικό ζήτημα υπάρχει με την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και που καλύπτει διαρκώς ο Υπουργός Επικρατείας. Από εκεί και πέρα εγώ δεν συμφωνώ με την αντίληψη της οικογενειακής ευθύνης. Βεβαίως και αν οι μπίζνες όπως λέτε, είναι μπίζνες παράνομες ή αν οι μπίζνες αυτές διευκολύνονται, δεν θα τοποθετηθώ επ' αυτού, από το αξίωμα του συζύγου είναι κάτι στο οποίο πρέπει να απαντήσει. Πρέπει να απαντήσουν και η κα Ζαχαρέα και ο κ. Ρουσόπουλος.
Όμως επιτρέψτε μου να σας πω, ότι εμείς θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα ζητήματα. Με απασχολεί πολύ περισσότερο το γιατί ο κ. Ρουσόπουλος καλύπτει ή τι ρόλο έπαιξε στην ιστορία του Βατοπεδίου, παρά το αν εν πάση περιπτώσει η γυναίκα του κάνει μπίζνες και ταυτόχρονα παρουσιάζει ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων.
Δεν το κάνει τώρα, το κάνει πολλά χρόνια τώρα. Όπως επίσης θα μου επιτρέψτε μ' αυτή την αφορμή να σας πω, ότι για μένα και για μας ήταν τεράστιο ζήτημα η νοθεία που γίνεται στο Σύνταγμα με την διασταλτική ερμηνεία των άρθρων του Συντάγματος, όπου πάει να παρακαμφτεί το άρθρο 16 και όχι γι' αυτό το πανηγύρι, η παιδική χαρά στη Βουλή.
Βεβαίως σημαντικό πρόβλημα και είπαμε να διερευνηθεί. Αλλά αν το ξέραμε τρεις μήνες θα το λέγαμε τρεις μήνες πριν, δεν θα περιμέναμε την κατάλληλη στιγμή. Εμείς κάνουμε αντιπολίτευση στα μεγάλα προβλήματα, κάνουμε αντιπολίτευση με το λαό και όχι με το ΛΑ.Ο.Σ. και κάνουμε αντιπολίτευση η οποία έχει σαν στόχο τις πολιτικές ευθύνες και τις πολιτικές επιλογές και όχι τις προσωπικές ευθύνες και τις προσωπικές επιλογές.

Πρέπει να πω ότι αυτή ΔΕΝ είναι η απάντηση που περίμενα από τον Τσίπρα. Γιατί δεν το λες ξεκάθαρα, αγαπητέ; Γιατί απαντάς με ύφος πολιτικού από το παρελθόν; Γιατί δεν καυτηριάζεις την τακτική που επιλέγουν οι ανά την επικράτεια χιτλερίσκοι; Τι φοβάσαι; Μην σε πάρουν για φίλο του ΑΝΤΙΠΑΘΕΣΤΑΤΟΥ υπουργού ή της ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ συζύγου του; Έπρεπε κατά την άποψή μου να το πεις θαρραλέα και απερίφραστα, όχι να κρύβεσαι πίσω από γενικόλογες απαντήσεις.
Θα σου άρεσε εσένα αν στο μέλλον οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης αγγίξουν με το μαγικό τους ραβδί την καμπούρα της οικογένειάς σου; Αν τα όρνια που υπερίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας αρχίζουν να τσιμπολογάνε τη σάρκα της;

3. Επί Προσωπικού ο Λόγος στο ΥΓ1.
ΥΓ1. Με έναν ανθρωποφάγο δικηγόρο, παντογνώστη και τιμητή των πάντων, συνέφαγα (για τελευταία φορά) την Παρασκευή το μεσημέρι, όταν παραληρηματικά άρχισε να υβρίζει και να εκτοξεύει ανυπόστατες, ανακριβείς και ψεύτικες κατηγορίες σε βάρος μιας αμφίσημης προσωπικότητας. Ενός ατόμου που συγκεντρώνει τα πιο διαφορετικά σχόλια και χαρακτηρισμούς, που έχει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς. Ενός ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟΥ, οικονομικά ελεγχόμενου και επικίνδυνα συντηρητικού δημοσίου προσώπου.
Και σε ρωτώ, αγαπητέ επίγονε του Γκέμπελς, εφόσον τόσα άλλα μπορούσες να του προσάψεις, ποιος ο λόγος να πεις ψέματα;

ΥΓ2. Ένας άλλος ανθρωποφάγος, αρχηγός κόμματος και καναλάρχης ο ίδιος, γνωστό ερπετό που κυκλοφορεί με έναν τεράστιο ανεμιστήρα λαϊκισμού στο ένα χέρι και κουβάδες με λάσπη που μάζεψε από το έλος του εθνικισμού στο άλλο, υποστήριξε (στην βουλή παρακαλώ!!!) ότι η αμοιβή της Πελέκη για τα επίμαχα συμβόλαια της Μονής Βα(λ)τοπεδίου ανήλθε σε 300.000 ευρώ. Μέγα ψέμα, αφού είναι γνωστό ότι στα κρατικά συμβόλαια τα δικαιώματα των Σ/φων αποδίδονται στον Σύλλογό τους.

ΥΓ3. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να «υπερασπίζομαι» πολιτικούς όπως τον «πολύ» Ρουσσόπουλο ή τον «είμαι από μικρό παιδί στη ΝΔ» ΤΡΑΜΠΟΥΚΟ Βουλγαράκη.
Λέω όμως ότι είναι άλλο πράγμα να ασκείς κριτική σε άνομες ή ηθικά επιλήψιμες συμπεριφορές δημοσίων προσώπων και άλλο να επιδίδεσαι με ανήθικο τρόπο στο σύγχρονο σπορ της ανθρωποφαγίας. Αλλιώς η όποια κριτική, ιδιαίτερα αυτή που έχει ως δικαιολογητικό πυρήνα της την ηθική, δεν έχει καμία αξία και αυτοαναιρείται, αφού είναι ανήθικη.
Αυτό μόνο ήθελα να πω και έγραψα ένα σωρό μαλακίες. Βοήθειά μου ...
Τα έγραψα όλα αυτά έχοντας στο μυαλό μου το ποίημα του Μπρεχτ:

“Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει”.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Ανταπόκριση από την χώρα του Ύπνου...

...διαβάζοντας ότι στο US, η κυβέρνηση αγόρασε τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες Φανι Μει και Φρεντι Μακ για να τις σώσει από την πτώχευση, θυμήθηκα τον μεγαλύτερο οικονομολόγο ever και σημαία της ελεύθερης αγοράς της ΝΔ: τον κ. Ανδριανόπουλο!
Σε κάποια συνέντευξη (+/- 1990) ωρυόταν και με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, φώναζε να φύγει το κράτος από κάθε οικονομική δραστηριότητα για να ελευθερωθεί η αγορά και να βρει επιτέλους τις ισοροπίες της.
Στην πλέον ελεύθερη αγορά του πλανήτη, στο US, δύο τράπεζες που κατείχαν περισσότερο από το 50% των στεγαστικών δανείων αμερικανικών συμφερόντων (εκτός από τά δάνεια που χορηγούσαν, αγόραζαν δάνεια από τράπεζες άλλων χωρών) γκρεμιζόντουσαν, συμπαρασύροντας όπως ήταν φυσικό όλο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα και κατ' επέκταση το παγκόσμιο.
Αυτή ήταν η επιταγή της ελεύθερης αγοράς: no money, no honey - burn motherfucker, burn
Αντί της πτώχευσης όμως και της παράλυσης της οικονομίας, έρχεται το κράτος και αγοράζει τις φτωχές τραπεζούλες...

Και αφού κρατιέμαι τόση ώρα, επιτέλους ερωτώ:
-οι οικονομικοί σύμβουλοι του US GOV δεν πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά?
-αν ο κ. Ανδριανόπουλος ήταν σύμβουλός τους, θα πρότεινε εξαγορά ή πτώχευση?
-οι τράπεζες που πούλησαν τα χρέη τους στο κράτος, γιατί σημείωσαν κέρδη?
-το κράτος γιατί αγόρασε σε τιμή εμπορικής αξίας και όχι σε τιμή 'ξεπουλήματος'?
-από που θα κόψει κονδύλια ή ποιον θα επιβαρύνει η ζημιά της αγοράς?

Συμπέρασμα:
-τα κέρδη είναι ιδιωτικά, οι ζημιές κοινωνικοποιούνται!

καλό ΣΚ με ποιηματάκι...

Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε
στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ όλη του η ζωή συνενοχή ... και πως γουστάρει

Πέρασαν χρόνια πολλά από το συμβάν. Αλήθεια πότε έγιναν όλα;
Για την ημερομηνία δεν είναι σίγουρος. Άλλωστε είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ποτέ δεν ήταν σίγουρος για τις ημερομηνίες. Ούτε για τα ονόματα. Για τίποτα δεν είναι σίγουρος. Θυμάμαι ότι με απολογητικό ύφος μου’λεγε ότι μόνο τα καθαρά πρόσωπα τον ενδιαφέρουν και τα συναισθήματα, τα υπόλοιπα, λέει, δεν τα συγκρατούσε εύκολα.
Πρέπει όμως να ήταν χειμώνας του 1990. Άφηνε πίσω του τον κόσμο της αθωότητας και έμπαινε σε έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο. Τον κόσμο της αμφισβήτησης και της διαμαρτυρίας. Επιτέλους ζούσε.

Περπατούσαν μαζί στην Κανακάρη, όταν ξαφνικά σταμάτησαν σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, στην Στοά, δίπλα στις 9 Μούσες, για να αγοράσει η μάνα του ένα βιβλίο.
Από την αρχή κατάλαβε φυσικά ότι η σκέψη της ήταν υστερόβουλη. Κάτι άλλο πρέπει να είχε στο μυαλό της. Υποψιάστηκε ότι στην προσπάθειά της να «τον βάλει στον ίσιο δρόμο», σκόπευε να αγοράσει ένα βιβλίο για αυτόν και όχι για την ίδια. Δεν της χάλασε το χατίρι και κρυφογελώντας την ακολούθησε στο βιβλιοπωλείο.
Αφού πρώτα η μάνα του και ο ευτραφής βιβλιοπώλης αντάλλαξαν τις τετριμμένες κουβέντες, που επέβαλε η αστική τους ευγένεια, η μάνα του επιδόθηκε σε μια ολιγόλεπτη αναζήτηση κάποιου βιβλίου. Γρήγορα όμως αποκαρδιώθηκε, αφού δήθεν δεν έβρισκε το βιβλίο που έψαχνε.
Τότε άκουσε αυτό που υπομονετικά τόση ώρα περίμενε.
«Μήπως, αγαπητέ, έχετε κάποιο βιβλίο να προτείνετε στον Γιώργο;».
Τότε δεν κρατήθηκε και ξέσπασε σε γέλια, έτσι ώστε να καταλάβει η μάνα του ότι γνώριζε το σχέδιό της. Τον είδε να μπαίνει σε μία αποθηκούλα και να προσποιείται ότι ψάχνει για το βιβλίο που θα ταίριαζε σε έναν πιτσιρικά με αδιάφορο και λίγο καχύποπτο βλέμμα. Ένα περίεργο παιδί. Έναν φυσιολογικό έφηβο.
Όταν γύρισε κρατούσε στα χέρια του ένα βιβλίο σχετικά μικρό, με περίεργο τίτλο και ακόμα πιο περίεργο εξώφυλλο.
Αυτό που του έκανε εντύπωση βέβαια ήταν ότι ο βιβλιοπώλης, ξεπερνώντας κάθε όριο, του δήλωσε ότι χάρηκε πολύ που τον γνώρισε!!! Του’ρθε να τον ρωτήσει πότε πρόλαβε και τον «γνώρισε» ο μαλάκας, αλλά προτίμησε να αφήσει ασχολίαστη την υποκρισία του έμπορου βιβλίων, γιατί δεν ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τη μάνα του...
Εννοείται ότι όταν έφτασε σπίτι εναπόθεσε το βιβλίο στην μοναξιά της βιβλιοθήκης του.
Πέρασαν κάποια χρόνια, πρέπει να ήταν πλέον καλοκαίρι του 1994 ή του 1995, δεν θυμάται καλά, όταν ένα απόγευμα το βλέμμα του έπεσε πάνω στο βιβλίο, το οποίο έπιασε στα χέρια του και άρχισε δειλά – δειλά να το ξεφυλλίζει.
Στην αρχή με δυσπιστία, αφού γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τις θεωρίες της μάνας του, νόμιζε ότι το βιβλίο θα πραγματεύεται ζητήματα άσχετα με τα ενδιαφέροντά του.
Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο καμία σχέση δεν είχε με τα «πιστεύω» της μάνας του, κάτι που επιβεβαιωνόταν σε κάθε σελίδα του. Έκτοτε το βιβλίο αυτό το έχει διαβάσει αρκετές φορές.

Το μεγαλύτερο μέρος της δικής του κοσμοθεωρίας διαμορφώθηκε και εδράζεται στο περιεχόμενο του βιβλίου αυτού.
Αυτό βέβαια αποτελεί ένα τεράστιο παράδοξο. Δηλαδή αν η μάνα του ήξερε ότι έγινε αριστερός και άθεος από ένα βιβλίο που αυτή του αγόρασε, φαντάζεται ότι θα στενοχωριόταν πάρα - πάρα πολύ.
Έτσι είναι όμως η ζωή. Παράξενη. Αλλοπρόσαλλη. Θυμάμαι που μου’λεγε ότι ποτέ δεν ξέρεις μια κίνηση που κάνεις αν είναι σωστή ή όχι, ένα σχέδιο που καταστρώνεις αν θα πετύχει ή όχι, μια επιλογή σου αν θα ευοδωθεί ή θα αποτύχει. Τα΄λεγε αυτά και έφερνε συνεχώς ως παράδειγμα το κουτί με τα σοκολατάκια από το Forrest Gump. Μου έκανε εντύπωση που θυμόταν την ατάκα «απ’έξω» και την έλεγε με μια αστεία αμερικανική προφορά: Forrest Gump: My momma always said, "Life was like a box of chocolates. You never know what you're gonna get." Σχεδόν φώναζε στο τέλος όταν έλεγε αποφθεγματικά ότι αυτή φίλε μου είναι η ουσία, το μυστήριο και η χαρά της ζωής!!!
Πρέπει να σου πω ότι επέλεξα να σου γράψω για το βιβλίο αυτό συμβολικά και υστερόβουλα.
Συμβολικά γιατί κάνεις μια καινούρια αρχή, σε μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα, δηλαδή έναν καινούριο κόσμο, στον οποίο πολλές φορές μπορεί να αισθανθείς ΞΕΝΗ. Αυτό είναι ένα γεγονός, που πρέπει να αντιμετωπίσεις στο μέλλον όσο καλύτερα μπορείς και αυτό το βιβλίο (ίσως να) μπορεί να σου προσφέρει κάποια βοήθεια.
Υστερόβουλη όχι γιατί επιθυμώ να σε βάλω «στον ίσιο δρόμο», κάτι που η μάνα του Γιώργου σίγουρα σκόπευε να κάνει. Άλλωστε δεν πιστεύω σε ίσιους και στραβούς δρόμους, ούτε σε ανηφόρες και κατηφόρες. Αυτά δεν υπάρχουν.
Υστερόβουλη διότι πιστεύω σθεναρά και αταλάντευτα ότι το βιβλίο είναι ένας άλλος κόσμος, παράλληλος με την (πολλές φορές δύσκολη) πραγματικότητα που ζούμε. Την πόρτα αυτού του κόσμου σε προσκαλώ να ανοίξεις, εκεί αποσκοπώ...
Μην μασάς.

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ όλη του η ζωή συνενοχή ... και πως γουστάρει

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Η σχολική χημεία εκτός ορίων για ύποπτο τρομοκρατίας

Μεταφέρω μεταφρασμένο μέρος μικρού άρθρου στο Nature (vol 454, No 7204, p. 557, 31 July 2008) - ζητώ συγνώμη για την κακή μετάφραση, ελπίζω να μην επηρεάζει το νόημα:
Βρετανός δικαστής αποφάσισε ότι ένας ύποπτος τρομοκρατίας δεν μπορεί να πάρει μαθήματα επιπέδου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην χημεία και την ανθρώπινη βιολογία. Σε μια πρώτη στο είδος της (first-of-a-kind!) απόφαση, ο δικαστής του Δικαστηρίου (High Court) Stephen Silber είπε ότι τα μαθήματα θα έβαζαν τον ύποπτο - ο οποίος αναφέρεται ως Α.Ε. για λόγους προστασίας της ταυτότητας του – σε μια «σημαντικά ισχυρότερη θέση» να διεξάγει χημικές και βιολογικές επιθέσεις.
[…]
Σύμφωνα με την Βρετανική Κυβέρνηση ο Α.Ε. που είναι Ιρακινής εθνικότητας, φέρεται ότι έχει δεσμούς με τρομοκρατικές ομάδες συμπεριλαμβανομένης της Αλ-Κάιντα στο Ιράκ. Από το 2006 είναι αντικείμενο μιας «εντολής ελέγχου» (control order), ενός ειδικού νομικού εργαλείου το οποίο θέτει όρια στις ελευθερίες του, συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης του διαδικτύου. Είναι αντικείμενο παρακολούθησης και πρέπει να λάβει έγκριση από το Υπ. Εσωτερικών (Home Office) πριν να εγγραφεί σε σχολικά μαθήματα.
Το Σεπτέμβριο του 2007 ζήτησε άδεια να εγγραφεί σε μαθήματα επιπέδου AS (AS – level: κάτι αντίστοιχο με το επίπεδο των δικών μας γενικών εξετάσεων – μόνο που σε αυτά ξέρεις πράγματι αν έγραψες ή όχι) στην χημεία και την βιολογία του ανθρώπου. Στο Ιράκ ο Α.Ε. εκπαιδευόταν σαν γιατρός και τα μαθήματα ήταν το πρώτο βήμα για να συνεχίσει την εκπαίδευση του, σύμφωνα με τον δικηγόρο του […]. Το Υπουργείο Εσωτερικών αρνήθηκε την αίτηση του ισχυριζόμενο ότι η γνώση που θα αποκτούσε στα μαθήματα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τρομοκρατία. Ο Α.Ε. αντέκρουσε την απόφαση στο δικαστήριο ισχυριζόμενος ότι τα μαθήματα επιπέδου AS είναι ακίνδυνα.
Η 15-σέλιδη απόφαση που βγήκε την 21 Ιουλίου στηρίζει τους ισχυρισμούς του Υπουργείου Εσωτερικών. Βασιζόμενος μερικώς σε κατάθεση ανώνυμου αξιωματούχου ασφαλείας γνωστού μόνο ως «Χ» ο Δικαστής Silber βρήκε ότι ο Α.Ε. θα αποκτούσε εξειδίκευση ιδιαίτερα στην χρήση εξοπλισμού η οποία θα μπορούσε να επεκτείνει τις τρομοκρατικές δραστηριότητες.
[…]
Ακόμα και φοιτητές του πανεπιστημίου θα είχαν πρόβλημα στο να παράγουν μεγάλες ποσότητες ενός παθογόνου όπως ο άνθρακας, δεν θα γνώριζαν από πού να ξεκινήσουν.
Ο Δικαστής Silber έθεσε επίσης σε αμφισβήτηση την προηγούμενη ιατρική εκπαίδευση του Α.Ε. στο Ιράκ η οποία είχε θέση κλειδί στην επιχειρηματολογία του Α.Ε. – ο δικηγόρος του ισχυρίστηκε ότι τα μαθήματα επιπέδου AS θα επαναλάμβαναν πληροφορίες που είχε ήδη μάθει. Ακόμα και αν ο Α.Ε. μπορούσε να μάθει νέες τεχνικές από τα μαθήματα, προσθέτει ο δικηγόρος του, βρίσκεται υπό τόσο ασφυκτική επιτήρηση που δεν θα ήταν σε ικανός να κάνει κάτι. «Το ρίσκο είναι από αμελητέο έως ανύπαρκτο» ανέφερε.
Ο δικηγόρος του Α.Ε. προσέθεσε ότι είναι πιθανόν, εντός των επομένων εβδομάδων, να αποφασιστεί αν θα πάνε την απόφαση στο Εφετείο (Court of Appeal).


Εγώ απλά να σας θυμίσω ότι αυτά γίνονται στην Μεγάλη Βρετανία (δηλαδή στην Ευρώπη) του 2008 (έτος δύο χιλιάδες οκτώ)!