Merry Crisis and a Happy New Fear

Γουστάρω ποιητική ειρωνεία!!!

Όπως οι ευχές για "καλά χριστούγεννα" που ανταλλάσουμε από συνήθεια.

Τα λέμε ...

Συνέχισε, μη σταματάς!

πέρασε από το σπίτι ο διάσημος ηθοποιός,
του έβαλα κρασί να πιει
και κάθισε κοντά στο αναμμένο τζάκι.
ήταν πραγματικά ωραίος τύπος,
ήταν στα μέσα και στα έξω επί δεκαετίες·
του άρεσαν πολύ, είπε, αυτά που έγραφα.
«ευχαριστώ» του είπα και του έβαλα
άλλο ένα ποτήρι κρασί.

ύστερα άρχισε να περιγράφει την καινούργια
τηλεοπτική σειρά του για έναν άντρα
και μια γυναίκα που υιοθέτησαν
παιδιά από τον τρίτο κόσμο
που δεν τα ήθελε κανείς.

«δηλαδή» είπε «επιχειρούμε
ν' αποτυπώσουμε το πνεύμα
των αρμονικών οικογενειακών σχέσεων
και να δείξουμε πόσο καλό είναι αυτό».

ήταν απολύτως ειλικρινής·
δεν υπήρχε τίποτα ψεύτικο στην επιθυμία του.
«αντιλαμβάνομαι» είπα «πως τα προγράμματα
που ενθαρρύνουν τον θεσμό της οικογένειας
έχουν γίνει πολύ δημοφιλή αλλά...»

(το μυαλό μου πήγε σ' εκείνο τον μαύρο ηθοποιό,
επίσης πολύ ταλαντούχο,
που είχε φτάσει στην κορυφή της θεαματικότητας
με τη μαύρη τηλεοπτική του οικογένεια·
ωστόσο, συχνά αναρωτιόμουν
τι γνώμη είχαν οι μαύροι στα γκέτο
για τα προβλήματα
αυτών
των καλοντυμένων,
καλοζωισμένων
ηθοποιών).

«... όμως», συνέχισα, «υπάρχει κι ένα άλλο είδος
οικογενειακής σειράς που θα ήθελα να δω,
ένα πιο αληθινό κι αυθεντικό
κομμάτι του πολιτισμού μας».
χαμογέλασε.
«δηλαδή;»
«θα ήθελα να δω ένα σήριαλ
για έναν τύπο που δουλεύει όλη μέρα σ' εργοστάσιο,
πασχίζοντας να κρατήσει μια δουλειά που μισεί
αλλά που φοβάται κιόλας μην τη χάσει,
ενώ ο επιστάτης τον ξεζουμίζει.
αυτός ο τύπος χτυπάει κάρτα στο τέλος της μέρας,
μπαίνει στο παλιό του αμάξι,
νιώθοντας για μια ακόμα φορά ευγνωμοσύνη
που παίρνει μπρος.
έπειτα, γυρίζει στο διαμέρισμά του·
το νοίκι τού τρώει τον μισό μισθό.
μόλις μπαίνει βλέπει τα τρία του παιδιά
με τα τρισάθλια ρούχα
και τα βρώμικα πρόσωπα
να πετάνε ένα μπαλάκι του τένις στους τοίχους
ενώ η χοντρή γυναίκα του έχει ξεραθεί στον καναπέ
και ροχαλίζει.
στη συνέχεια πηγαίνει στην κουζίνα
και το φαγητό έχει γίνει κάρβουνο στο φούρνο,
ενώ το γκάζι είναι ακόμα αναμμένο».

«κοίτα» είπε ο ηθοποιός
«αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς
είναι ν' αναπτερώσουμε το ηθικό του κόσμου,
να του δώσουμε ελπίδα
και την αίσθηση του τι σημαίνει
οικογένεια καλή».

«ναι» συμφώνησα «καλό
είναι κι αυτό».

συνεχίσαμε να κουβεντιάζουμε
κι ανέφερα μερικές
απ' τις ταινίες του που είχα δει
και μου άρεσαν.

ανταπέδωσε ευγενικά,
ξεχωρίζοντας μερικά απ' τα γραπτά μου
που του είχαν αρέσει.
ύστερα έπρεπε να φύγει·
μου είπε:
«πρέπει να ξαναβρεθούμε
σύντομα, σύμφωνοι;»

«όποτε θες» είπα.

μου τηλεφώνησε δύο μέρες αργότερα
νωρίς το πρωί
και μου διάβασε ένα ποίημα
για έναν φανταστικό αγώνα μπέιζμπολ:

αν έχεις δύο άκυρες βολές
«ΣΥΝΕΧΙΣΕ!»
κι αν σου έπεσε η μπάλα από τα χέρια
«ΣΥΝΕΧΙΣΕ! ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ!»
κι αν έμεινες πίσω στο σκορ
στο τελευταίο ημίχρονο
κι έκανες δύο απανωτά
άουτ την κρίσιμη στιγμή
«ΣΥΝΕΧΙΣΕ!» και τα λοιπά.

και το ποίημα
ήταν έμμετρο.

«σ' ευχαριστώ πολύ» του είπα.
«πρέπει να ξαναβρεθούμε»
είπε. «τρελαίνομαι
να σ' ακούω να μιλάς».

«αμέ» είπα, «όποτε μπορείς.
είμαι στη διάθεσή σου».

περίμενα μερικές μέρες,
ύστερα του τηλεφώνησα
δύο φορές.
την πρώτη
το σήκωσε μία, σαν γραμματέας.
τη δεύτερη το σήκωσε
η γυναίκα του.

και τις δύο φορές
άφησα μήνυμα
πως ανυπομονούσα να με επισκεφτεί
ο διάσημος ηθοποιός.

αλλά
έχουν περάσει βδομάδες
κι ούτε φωνή
ούτε ακρόαση.

τι να πω,
μια οικογενειακή τηλεοπτική σειρά
μπορεί να αποδειχτεί
πολύ απαιτητική
εμπειρία.
ο κόσμος πνίγεται στη δουλειά,
γνωστό αυτό τοις πάσι.

ένα βράδυ καθόμουν
μπροστά στην τηλεόραση
κι έκανα ζάπινγκ στα κανάλια
της καλωδιακής
όταν ξαφνικά
πέτυχα το πρόσωπό του
στην οθόνη
σε μια παλιά
ταινία.

κάθισα και την είδα:
τρομερό ταλέντο,
το δίχως άλλο.

έπειτα πάτησα το τηλεκοντρόλ
και πέτυχα τους αγώνες πάλης:
πρασινοκώλης Γκας
εναντίον
Βαλτανθρώπου.

επίσης
τρομερά
ταλέντα,
το δίχως άλλο.


Η μετάφραση του ποιήματος προέρχεται από την έκδοση "Charles Bukowski, να περιφέρεσαι στην τρέλα", μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου, εκδόσεις Ηλέκτρα

http://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Bukowski