Βραδινή Πλάνη

Τόσα χρόνια στο νησί και στην πρωτεύουσα δεν έμεινε παραπάνω από δυο – τρεις ώρες, με εξαίρεση ελάχιστες φορές. Μια απ’αυτές θυμόταν έντονα και άρχισε να μου την διηγείται με νοσταλγία. Μου μίλησε για την τελευταία μέρα ή, όπως μου είπε, «την τελευταία νύχτα», πριν αποχωρήσει οριστικά.
Το ταξίδι με το τρένο έμοιαζε περισσότερο με ταξίδι στο χρόνο. Sandwell and Dudley Rail Station - Birmingham - Birmingham (IRS) - Coventry - Milton Keynes. Δυο ώρες απολογισμός και σκέψεις. Πέρας εργασιών, κλείσιμο βιβλίων, λύση και εκκαθάριση. Παρά το επιτυχημένο της διαμονής, βαθιά μέσα του ήξερε ότι ο σκοπός έγινε ανέφικτος. Άλλα επιθυμούσε, «αυτά που έπρεπε έκανα» μονολογούσε. Σκέψεις που διήρκεσαν μέχρι να φτάσει στον σταθμό Kings Cross, όπου κατέβηκε από το τρένο. Εκεί έφτασε αργά το απόγευμα.
Πεινασμένος, κουρασμένος και άυπνος. Και τα λεφτά λίγα. «Μην παρεξηγηθώ», μου’λεγε, «κάτι λίγα φράγκα είχα, δεν πείναγα, αλλά τότε δεν θα με χαρακτήριζες και καλοταϊσμένο. Ότι ξόδευα εκείνη την τελευταία περίοδο προέρχονταν από το γενναιόδωρο για έναν μεταπτυχιακό φοιτητή δικαίωμα υπερανάληψης, που ευγενικά μου είχε χορηγήσει η HSBC Bank». Μια γενναιοδωρία που ποτέ δεν ανταπέδωσε.
Βγήκε έξω από τον σταθμό, άφησε την άσπρη τσάντα στο βρεγμένο πεζοδρόμιο και άναψε τσιγάρο. Κάπνιζε και ταυτόχρονα χάζευε τους περαστικούς και τα κτίρια με νοσταλγία, μαζί με τον καπνό - όπως συνήθιζε άλλωστε - κατάπινε και εικόνες.
Μπήκε πάλι μέσα και κατευθύνθηκε σε ένα γραφείο που είχε από πριν εντοπίσει, το οποίο έβρισκε στέγη στους επισκέπτες της πόλης.
- Ένα hostel ή κανα φτηνό B&B, είπε ξερά. Και καθαρό, πρόσθεσε.
- Φτηνό, καθαρό, με κοινό μπάνιο, απάντησε το κορίτσι με χαμόγελο.
- ΟΚ, κλείστο, χαμογέλασε με τη σειρά του.
Ο χάρτης άνοιξε, τα σημεία (σταθμός – προορισμός) επιδείχτηκαν, φορτώθηκε την τσάντα και ξεκίνησε. Δεκαπέντε λεπτά περπάτημα, μαζί με την στάση για καφεδάκι take away και έφτασε στον προορισμό του. Αντίκρισε ένα τεράστιο, παλιό και ψυχρό βιομηχανικό κτίριο. «Δεν είναι δυνατόν» σκέφτηκε «μας γάμησε η κωλοαγγλίδα». Καθώς όμως δεν είχε εναλλακτική λύση, προχώρησε.
Από μέσα τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Μια «μεγάλη αναταραχή – θαυμάσια κατάσταση» φάση από ένα πλήθος από αγόρια και κορίτσια, που πηγαινοέρχονταν στους διαδρόμους του ξενοδοχείου και προσέδιναν στον χώρο μια άλλη όψη, ανατρεπτική. Περπάτησε προς το δωματιάκι. Πηγαδάκια φίλων, πολύχρωμα ερωτικά καρέ, σκηνές ροκ, μουσικές που δραπέτευαν από ανοιχτές πόρτες, μαζί με μυρωδιές από λογής παράξενα φυτά. Συμπεριφορές και πράξεις αποκλίνουσες παντού!!!
Μου’πε πως την τελευταία νύχτα την πέρασε καπνίζοντας και πίνοντας μπύρες σε μια συνοικιακή παμπ (the royal oak), σκεφτόμενος ότι διέμεινε σε μια χώρα που απ’έξω φάνταζε ψυχρή, άνυδρη και στείρα, όπως το ξενοδοχείο που θα κοιμόταν, αλλά όσο προχωρούσες έμενες με το στόμα ανοιχτό από την ποιότητα, την ζωντάνια και την δίψα για ζωή.

Το καμπανάκι χτύπησε για τελευταία φορά. Last orders please...
Γύρισε στο ξενοδοχείο, βρήκε το δωμάτιο με δυσκολία, μπήκε μέσα, άναψε ένα τσιγάρο, κάπνισε, κατούρησε στο νιπτήρα και κοιμήθηκε. Και ξημερώνοντας μέρα κακή έφυγε. Οριστικά.

ΥΓ1. Αχ ρε παράκελσε, να’ ξερες τι αναμνήσεις ανέσυρες!!!
ΥΓ2. Αφιερωμένη στον ανώνυμο φίλο που σχολίασε την

Merry Crisis and a Happy New Fear.
Σε συνέχεια του σχολίου μου αγαπητέ, με όλο το θάρρος φυσικά, να σου προτείνω τα εξής: «Οι βασικές δομές του συντακτικού της νέας ελληνικής γλώσσας», εκδόσεις Μεταίχμιο, του Γιώργου Χ. Ρεπούση, «Ορθογραφικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας», εκδόσεις Κέντρου Λεξικολογίας, του Γ. Μπαμπινιώτη και «Αι συνέπειαι του αυνανισμού εις προκεχωρημένην ηλικίαν» που προτείνει ο Κ. Πλεύρης και αντέγραψα (υπόσχομαι να μην το ξανακάνω, ειλικρινά σου ζητώ συγγνώμη!!!) από την ιστοσελίδα του Ιού της «Ε» http://www.iospress.gr/extra/extra_20060801.htm.
Είπαμε, εγώ είμαι μέσα. Εσύ;
ΥΓ3. Που’ναι το τρίτο τέκνο οεο;
ΥΓ4. Το video είναι από την ταινία Eternal Sunshine of the Spotless Mind Music Video. Μια πρόταση για το υπόλοιπο των διακοπών. Εσύ ανώνυμε φίλε μην τη δεις. Έχεις διάβασμα (χαχαχαχα).

ΥΓ5. Άσχετο, αλλά το καταθέτω:

Διάλογος μπάτσου - πολίτη:

- Επιθυμείς την ποινική του δίωξη;

- Εμ, μάλλον όχι. Δηλαδή όχι.

- Όχι;

- Όχι.

- Είσαι σίγουρος;

- Μάλιστα.

- Μην μου πεις όμως ότι δεν επιθυμείς και την αστική σου αποκατάσταση;

- Ε, αυτή την ... πως την είπατε;

- Αστική αποκατάσταση.

- Πως;

- Αστική α πο κα τά σταση!!!

...σιωπή, περισυλλογή και ώριμη σκέψη...

- Ε, λοιπόν την αστική μου αποκατάσταση την επιθυμώ.

- Πήγαινε αμέσως σε δικηγόρο.

Ο πολίτης ήρθε στο γραφείο και μου ανέθεσε την εντολή να κινήσω διαδικασία για την επιδίωξη της αστικής του αποκατάστασης. Η Τροχαία, λέει, τον έστειλε σε δικηγόρο.

Το γεγονός ότι παραβίασε ΣΤΟΠ λέτε να επηρεάσει την απόφαση του δικαστηρίου; Μήπως να φωνάξω τον μπάτσο να δικάσει την υπόθεση αντί για μένα;