Η παράδοση της Αθήνας και άλλων πόλεων στις φλόγες είναι κίνηση σχεδιασμένη, οργανωμένη και εκτελεσμένη από το παρακράτος που συνδέεται άμεσα με την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες.
Μια βαθύτατα δεξιά (αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 η Ν.Δ. έπαψε να είναι στην κεντροδεξιά) κυβέρνηση, ξαναγυρνάει στα ευφυολογήματα για το «στρατηγό άνεμο» και τις «ασύμμετρες απειλές» και καταφεύγει στην υποστήριξη του παρακράτους για να εξασφαλίσει την επιβίωση, την επανεκλογή και φυσικά την παραγραφή των δικών της πολιτικών (και όχι μόνο) εγκλημάτων.
Φυσικά, οι διαδηλώσεις της ημέρας καταδεικνύουν μια κοινωνία που παρά τη βαθύτατη μαλάκυνση και την πολιτική παράλυση στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια διατηρεί αρκετή αξιοπρέπεια και επαρκή αντανακλαστικά. Και είναι προφανές γιατί αυτά τα αντανακλαστικά, την ώριμη πολιτική σκέψη και την στοχευμένη αντίδραση την διατηρούν δεκαπεντάχρονοι μαθητές και όχι τριαντάρηδες πολιτικοποιημένοι ή σαραντάρηδες πολιτικάντηδες.
Ωστόσο, οι επιδρομές της νύχτας δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ή να χρεωθούν σε κανενός είδους κοινωνικό φαινόμενο ή χώρο. Η διασπορά, η έκταση, η στόχευση, η οργάνωση και η κλιμάκωση των καταστροφών καθιστά σαφές ότι οι πυρπολητές και καταστροφείς δεν είναι (ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο) αντιεξουσιαστές ή απελπισμένα θύματα της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής αδικίας. Χωρίς την συμμετοχή, υποκίνηση και κατεύθυνση των γνωστών «under - cover» αστυνομικών και μυστικών πρακτόρων, η διαμαρτυρία των γνήσιων αντιεξουσιαστών και των απελπισμένων θα είχε άλλη στόχευση, άλλη διασπορά και εντελώς άλλη έκφραση.
Αντί να κατέβουμε στους δρόμους και να αρπάξουμε τους πυρσούς (σαν τον Βαραβά στην Ρώμη, στην ομώνυμη ταινία) είναι καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε το μήνυμα: έχουμε απέναντι μας μια εξουσία αδίστακτη, ανάλγητη και ωμή, δεν θέλει να πληρώσει για τα πολιτικά (και όχι μόνο) εγκλήματα της, δεν λέει να απαγκιστρωθεί από την εξουσία, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Το έγκλημα της Αθήνας (και των άλλων πόλεων) δεν μπορεί να το χρεωθεί ούτε η γενιά των δεκαπεντάρηδων ούτε κάποιο πολιτικό κόμμα. Το έγκλημα ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην κυβέρνηση και στο παρακράτος της.
Αφού η πολιτική μαλάκυνση και παράλυση δεν μας επέτρεψε να τους αποκαθηλώσουμε με δεκάδες νεκρούς και τη μισή χώρα καμένη το 2007, θα μας αφήσει να το κάνουμε με έναν νεκρό και τη μισή Αθήνα καμένη το 2008;
ΓΠΚ
Υ.Γ.: Όταν παίζεις με το παρακράτος, κάποια στιγμή θα σε καταπιεί.
Μια βαθύτατα δεξιά (αμέσως μετά τις εκλογές του 2004 η Ν.Δ. έπαψε να είναι στην κεντροδεξιά) κυβέρνηση, ξαναγυρνάει στα ευφυολογήματα για το «στρατηγό άνεμο» και τις «ασύμμετρες απειλές» και καταφεύγει στην υποστήριξη του παρακράτους για να εξασφαλίσει την επιβίωση, την επανεκλογή και φυσικά την παραγραφή των δικών της πολιτικών (και όχι μόνο) εγκλημάτων.
Φυσικά, οι διαδηλώσεις της ημέρας καταδεικνύουν μια κοινωνία που παρά τη βαθύτατη μαλάκυνση και την πολιτική παράλυση στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια διατηρεί αρκετή αξιοπρέπεια και επαρκή αντανακλαστικά. Και είναι προφανές γιατί αυτά τα αντανακλαστικά, την ώριμη πολιτική σκέψη και την στοχευμένη αντίδραση την διατηρούν δεκαπεντάχρονοι μαθητές και όχι τριαντάρηδες πολιτικοποιημένοι ή σαραντάρηδες πολιτικάντηδες.
Ωστόσο, οι επιδρομές της νύχτας δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ή να χρεωθούν σε κανενός είδους κοινωνικό φαινόμενο ή χώρο. Η διασπορά, η έκταση, η στόχευση, η οργάνωση και η κλιμάκωση των καταστροφών καθιστά σαφές ότι οι πυρπολητές και καταστροφείς δεν είναι (ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο) αντιεξουσιαστές ή απελπισμένα θύματα της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής αδικίας. Χωρίς την συμμετοχή, υποκίνηση και κατεύθυνση των γνωστών «under - cover» αστυνομικών και μυστικών πρακτόρων, η διαμαρτυρία των γνήσιων αντιεξουσιαστών και των απελπισμένων θα είχε άλλη στόχευση, άλλη διασπορά και εντελώς άλλη έκφραση.
Αντί να κατέβουμε στους δρόμους και να αρπάξουμε τους πυρσούς (σαν τον Βαραβά στην Ρώμη, στην ομώνυμη ταινία) είναι καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε το μήνυμα: έχουμε απέναντι μας μια εξουσία αδίστακτη, ανάλγητη και ωμή, δεν θέλει να πληρώσει για τα πολιτικά (και όχι μόνο) εγκλήματα της, δεν λέει να απαγκιστρωθεί από την εξουσία, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Το έγκλημα της Αθήνας (και των άλλων πόλεων) δεν μπορεί να το χρεωθεί ούτε η γενιά των δεκαπεντάρηδων ούτε κάποιο πολιτικό κόμμα. Το έγκλημα ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην κυβέρνηση και στο παρακράτος της.
Αφού η πολιτική μαλάκυνση και παράλυση δεν μας επέτρεψε να τους αποκαθηλώσουμε με δεκάδες νεκρούς και τη μισή χώρα καμένη το 2007, θα μας αφήσει να το κάνουμε με έναν νεκρό και τη μισή Αθήνα καμένη το 2008;
ΓΠΚ
Υ.Γ.: Όταν παίζεις με το παρακράτος, κάποια στιγμή θα σε καταπιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου