Παραγγελιά

Παραγγελιά, φώναξε ο γνωστός πλέον, τέως κατάδικος και βγήκε στην πίστα.
Παραγγελιά μου φώναξαν και εμένα και ήρθα να αφήσω λίγα λόγια πριν με ξαναπάρει το σκοτάδι τις δουλειάς. Προειδοποιώ, κρατάω μαχαίρι!

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Σοσιαλιστικής Διεθνούς,

Με απασχολεί τελευταία το οξύμωρο αυτού του τίτλου που φέρετε και αυτό γιατί έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα λέτε και κάνετε μέσα και έξω από την χώρα. Πρέπει να το ομολογήσετε ότι κάπου στο βάθος «παίζει» ένας ψιλο-διχασμός (πολιτικής) προσωπικότητας.

Βρίσκω τον τίτλο σας οξύμωρο γιατί διαβάζοντας την πρόσφατη ιστορία της Χιλής οι ρόλοι και οι τίτλοι είναι λίγο αντεστραμμένοι σε σχέση με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Τότε ο Σοσιαλιστής Αλιέντε (τον ξέρετε φαντάζομαι) βρέθηκε στην εξουσία και προσπάθησε να δώσει στον (φτωχό) λαό του την ελπίδα ότι μπορεί να χτίσει μια διαφορετική κοινωνία για τους πολίτες της χώρας.

Ο Αλιέντε κύριε Πρόεδρε πίστευε στον Σοσιαλισμό αν και έκανε το (τραγικό για τον ίδιο και τη χώρα) λάθος να πιστεύει σε διαφορετικό δρόμο για την εγκαθίδρυση του από αυτόν του Φιντέλ Κάστρο. Φαίνεται ότι ο Αλιέντε πίστευε στην δύναμη του λαού και στις δυνατότητες του αν η ηγεσία του δώσει ελπίδα και προοπτική. Κάτι τέτοιο δεν λέγατε και εσείς πριν τις πρόσφατες εκλογές;

Παρ’ όλα αυτά οι σύμμαχοι και φίλοι μας Αμερικάνοι είχαν άλλη άποψη. Ο Πινοσέτ ανέλαβε να «διορθώσει» τα λάθη του Αλιέντε και να επαναφέρει τη χώρα στο δρόμο των ελεύθερων αγορών, της ανοικτής οικονομίας, του ΔΝΤ και άλλων επιτευγμάτων του καπιταλιστικού κόσμου. Αυτή δεν είναι η κατεύθυνση που προσπαθείτε να βάλετε τη χώρα μετά τις εκλογές; Μόνο που το λατρεμένο παιδί της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Hayek «διόρθωσε» τα λάθη του Αλιέντε αφανίζοντας τον ίδιο και χιλιάδες Χιλιανούς πολίτες. Βλέπετε κύριε Πρόεδρε από την εποχή των Εταιριών των Δυτικών και Ανατολικών Ινδιών ο δρόμος των ελεύθερων αγορών, ο δρόμος της ανοικτής οικονομίας, ο δρόμος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι βαμμένος με αίμα.

Και εδώ θα ήθελα την βοήθεια σας: πόσο σοσιαλιστής και πόσο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς νοιώθετε όταν πριν τις εκλογές χρησιμοποιούσατε ελπιδοφόρα μηνύματα για το λαό και τις δυνατότητες του και μετά τις εκλογές εφαρμόζετε πολιτική Πινοσέτ; Γιατί πρέπει να το ομολογήσετε (αν όχι σε μένα τουλάχιστον στον εαυτό σας): το γνωρίζετε και εσείς ο ίδιος ότι η οικονομική σας πολιτική βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε Θάτσερ και Πινοσέτ. Αν δεν το βλέπετε τώρα, θα το δείτε στα απομνημονεύματα σας: έχετε σχηματίσει την πιο δεξιά και αντιλαϊκή κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, για να μην σας πω ότι η Χούντα των συνταγματαρχών στην οικονομική της πολιτική ήταν σοσιαλιστικότερη της παρούσας κυβέρνησης.

Εγώ δεν θα σας ευχηθώ να κερδίσετε τον τίτλο του Σοσιαλιστή με τον τρόπο που τον κέρδισε ο Αλιέντε στις καρδιές των Χιλιανών και όλου του ελεύθερου κόσμου: ο Αλιέντε είχε τα κότσια να σβήσει πάνω στην ριπή του αυτομάτου μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο. Εγώ θα σας ευχηθώ να καταφέρετε όσα επιδιώκετε (και όσα κατάφερε η Θάτσερ και ο Πινοσέτ) χωρίς να ανοίξει μύτη. Δεν είναι γιατί θέλω να αποδεχτώ αυτά που εσείς επιδιώκετε, είναι γιατί είμαι απόγονος μιας γενιάς αριστερών που έκανε το λάθος να χάσει τον εμφύλιο πόλεμο (αν και θα μπορούσε να τον έχει κερδίσει) και να αφήσει τη χώρα στα χέρια των Εγγλέζων και του παππού σας. Και αν οι δικοί μου παππούδες δεν δέχτηκαν ποτέ την ήττα, εγώ δυστυχώς την βρήκα δεδομένη να διαμορφώνει την μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας. Σας εύχομαι να τα καταφέρετε, γιατί αν πετύχετε ως Νέο-Φιλελεύθερος Σοσιαλιστής θα αποφύγουμε να είστε (όπως και ο παππούς σας) αυτός που θα φέρει την ακροδεξιά στην εξουσία.

Καληνύχτα και καλή τύχη Κύριε Πρόεδρε.

Εγώ,
ένας άλλος Γιώργος!