Η Τζούλια και ο καταραμένος όφις ή διαφορετικά πως να γκρινιάζετε στα πλαίσια της δουλειά σας

Θέμα μας σήμερα είναι η γκρίνια και ποιος έχει δικαίωμα να γκρινιάζει.

Ο κλέφτης έχει δικαίωμα να παραπονιέται ότι τώρα τελευταία έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα?

Μια πορνοστάρ μπορεί να μυξοκλαίγεται οτι έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι πίπες?

Και συνεχίζουμε:

Γκρινιάζει λοιπόν η Τζουλια ότι αφού της έκλεψαν το DVD και την παρθενιά, τα βγάλανε όλα στην φόρα, ο συνταξιούχος ότι δεν του φτάνει η σύνταξη, ο επαγγελματίας για τους αβάστακτούς φόρους, ο ταξιτζής για την κίνηση στους δρόμους, οι οικολόγοι για την μόλυνση του πλανήτη, ο πολίτης ότι του κλέβουν τα λεφτά και πάει λέγοντας.

Ωστόσο παράλληλα, ακούμε όλο και πιο συχνα την φράση ότι "αυτός δεν φταίει απλά κάνει την δουλειά του"

Π.χ λέει ένας στρατιώτης ότι έχει σκοτώσει αλλά στο πλαίσιο της δουλειάς του ή της αποστολής του.

Λέει ο Σαββόπουλος, που δανείζει την φωνή του και τα τραγούδια του σε ενα διαφημιστικό κινητής τηλεφωνίας ότι αυτό γίνεται στα πλαίσια την δουλειάς του. Δουλειά του δηλαδή είναι να διαφημίζει?

Ένας συμβολαιογράφος στα πλαίσια της δουλειάς του εκποιεί ακίνητα. Δεν του αρέσει αλλά το κάνει γιατί δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς.

Ένας οικολόγος χρησιμοποιεί το ρυπογόνο αυτοκίντητο του, αλλά στα πλαίσια της δουλειάς του.

Ένα παπάς κυκλοφορεί με mercedes αλλά στα πλαίσια του λειτουργήματος του.

Ένας πολιτικός λέει ψέματα αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά επειδή μόνο έτσι υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί. Αλήθεια όταν επέλεξε το επάγγελμα που θα ακολουθουσε δεν το ήξερε?

Στην ηλεκτρική καρέκλα υπάρχει κάποιος που κατεβάζει το διακόπτη για να συμβεί το μοιραίο. Αυτός σαν άνθρωπος, σαν μοναδική προσωπικότητα δεν έχει μερίδιο ευθύνης? Αφού αυτός ουσιαστικά που κάνει την ύστατη τραγική κίνηση, εφόσον αυτός επέλεξε το συγκεκριμένο επάγγελμα για να ζήσει δεν είναι τελικά αυτός που σκοτώνει?

Και για να μην πηγαίνουμε μακριά..

Κάποιος που κατεβαίνει στο κέντρο της πόλης με αυτοκίνητο έχει το δικαίωμα να γκρινιάζει ότι οι δρόμοι έχουν πολύ κίνηση ή οτι το περιβάλλον τώρα τελευταία μολύνεται επικίνδυνα? ή οτι το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις?

Κάποιος που ψωνίζει προιόντα απο την κίνα επειδή όντως είναι φτηνά μπορεί να κλαίγεται ότι η οικονομία της Ελλάδας δεν πηγαίνει καλά? Μπορεί παράλληλα να μάχεται για την παιδική εργασία-σύγχρονοι δούλοι? Μπορεί να δηλώνει οικολόγος κάποιος εφόσον γνωρίζει ότι για να έρθουν αυτά τα προϊόντα στην Ελλάδα σπαταλιέται τόση ενέργεια, τόσο καυσαέριο και τόσο πετρέλαιο? Μπορεί να γκρινιάζει ο οικολόγος όταν χρησιμοποιεί τον καυστήρα πετρελαίου για να ζεσταθεί?

Δεν είναι αντιφατικά όλα αυτά? Δεν υπάρχει μεγάλη υποκρισία σε αυτά που δηλώνουμε και σε αυτά που κάνουμε? Ή μπορούν να γίνονται στο πλαίσιο της ζωής που μας έχουν επιβάλει? Και ποιός μας το επέβαλε? Μα εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε καθημερινά τις επιλογές μας? Απο τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα.

Είναι δικαιολογία να λέμε ότι αν δεν το κάνω εγώ θα το κάνει κάποιος άλλος. Δεν μπορεί να ακυρώνουμε με τέτοια ευκολία τον εαυτό μας. Δεν είναι δυνατό να πετάμε την ευθύνη απο πάνω μας με τόση ελαφρότητα.

Μήπως όμως προσπαθούμε να αποποιηθούμε των ευθυνών μας με την δικαιολογία ότι αυτό έτσι γίνεται στην δουλειά μας? Το ερώτημα είναι ποιός επέλεξε να δουλέψουμε σε αυτό το αντικείμενο? Μας πίεσε κανένας?

Στην τελική, οι επιλογές που κάνουμε είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν σαν προσωπικότητες?

Όταν συντηρούμε ένα σύστημα, όσο καλά και να το κάνουμε, δεν μας καθιστά αυτομάτως μέρος του προβλήματος?

Κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε αλλά συμβιβαζόμαστε επειδή έτσι κάνουν όλοι, αυτό όμως δεν μας κάνει αυτομάτως μέρος του προβλήματος?

Αν όμως κάνουμε συνεχώς πράγματα τα οποία δεν τα έχουμε επιλέξει αλλά επειδή μας τα επιβάλει το σύγχρονο lifestyle, οι ανάγκες που έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας, οι καταναλωτικές συνήθειες δεν ζούμε μια ζωή κενή?

Δεν είναι αυτός ένας τρόπος να φτάσουμε στο τέρμα (της ζωής) λέγοντας οτι όλα έγιναν στο πλαίσιο της δουλείας μας?

Τελικά δεν ζούμε, απλά κινούμαστε μέσα στο πλαίσιο της ζωής. Το πλαίσιο όμως ποιός το επιβάλει? Εμείς μήπως?

Μπα δεν νομίζω, δεν είμαστε άξιοι. Το πλαίσιο μπορούν να το οριοθετήσουν μόνο ελεύθεροι άνθρωποι.

Προσωπικότητες σαν τον Χριστό, τον Άσημο, τον Che, τον Λιαντίνη και πολλούς άλλους λιγότερους γνωστούς.

Μήπως για να γίνει κάτι επιτέλους, απο την συλογική ανευθυνότητα πρέπει να περάσουμε στην ατομική? Αντί μα μυξοκλαίμε σαν μωρές παρθένες ωσάν άλλη Τζούλια που της πήραν την παρθενιά χωρίς να το θέλει, μπορούμε να υψώσουμε το ανάστημα που μας έχει απομείνει και να φωνάξουμε Ναι τον πήρα και εγώ με πόνεσε, αλλά πηδηξα κάτι παιδάκια στην Ασία, συνεχίζω να γαμάω-ώ το περιβάλλον, κοροιδεύω τον εαυτό μου, αλλά το έκανα επίτηδες για τα λεφτά, για την άνεση μου, για να διαφυλάξω τα κεκτημένα, για να μην δουλεύω πολύ, για να το παίζω γκόμενος για να έχω κοινωνική θέση...

Και για να καταλήξω

Δικαίωμα στην γρίνια-κριτική έχουν μόνο αυτοί που ζουν "εκτός" συστήματος, οι υπόλοιποι πρέπει να υπομένουν αυτά τα οποία επέλεξαν και επιλέγουν. Κριτική μπορούν να κάνουν μόνο αυτοί που έχουν περάσει απο την θεωρία στην πράξη.

Δικαίωμα στην γκρίνια έχει αυτός που δεν μολύνει το περιβάλλον, που δεν ψωνίζει απο πολυεθνικές, που δεν έχει πάρε δώσε με τράπεζες, που δεν αγοράζει απο super market, που δεν κυκλοφορεί με αυτοκίνητο, που δεν βλέπει reality πρωινάδικα, που σέβεται τους γύρω του, που σέβεται τον εαυτό του και την κάθε στιγμή που ζεί.

Πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε άντρες με παντελόνια και όχι να γρινιάζουμε για βατοπαίδια, για μισθούς, συντάξεις, αδικίες, υποκλοπές κτλ.