Τα τελευταία παραγωγικά μου χρόνια δεν έχω παράγει κάτι. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι. Το οξύμωρο είναι ότι η αντιπαραγωγικότητα μου δεν συμβαδίζει με τις υλικές απολαύσεις μου. Τα περισσότερα μου τα δώσανε και τα υπόλοιπα τα δανείστηκα. Είναι και άλλοι σαν εμένα. Άλλοι καλύτεροι ,άλλοι χειρότεροι. Συνεπώς δεν υπάρχει οικονομική κρίση παρά μόνο η λογική και αναμενόμενη κατάληξη ενός παιχνιδιού πανέμορφα στημένου. Όχι καμιά τραβηγμένη θεωρία συνομωσίας αλλά το κέρδος των εμπόρων που για να παραχθεί χρειάζεται μια έξυπνη σύλληψη, την μυστική συνταγή που όλοι μας ανακαλύπτουμε αφού όμως αγοράσουμε ένα best seller προϊόν. Αυτή την φορά το προϊόν διοχετεύτηκε στην παγκόσμια αγορά. Όλοι μας αξίζουμε μια καλύτερη ζωή ακόμα και αν δεν είναι δική μας. Προσδοκούμε ένα καλύτερο αύριο. Ωραία, γιατί να μην απολαύσουμε το καλύτερο αύριο σήμερα και να κάνουμε τις θυσίες αύριο? Αυτά όμως τα σκεφτόμαστε όλοι ΣΗΜΕΡΑ αλλά όχι ΧΤΕΣ. Σήμερα αυτά είναι το προφανές. Τσάμπα γεύμα δεν υπάρχει. Όλοι μας επιλέξαμε την εύκολη λύση και ανάλογα με την θέση μας στην πυραμίδα είτε μέσω της αξιοκρατικής πάλης ή του αναξιοκρατικού ασανσέρ άρχισαν να τρέχουν και τα αγαθά. Ακόμα επιλέγουμε το εύκολο και προσδοκούμε «ανάκαμψη». Γιατί? Τι άλλαξε για να στρίψει το καράβι? Η μάλλον τι αλλάξαμε? Αλλά ξέχασα…δεν φταίμε εμείς. Πλήρωσε ο καθένας μας τα χρωστούμενα του ή μήπως έδωσε στην εφορία αυτά που τόσα χρόνια έκρυβε? Όλοι μας τσιμπολογούσαμε από το πτώμα τώρα παραπονιόμαστε που τρέχουμε επειδή μας έχει πιάσει κόψιμο.
Όπως και να έχει κερδισμένος θα είναι πάντα ο καλὀς και εργατικός έμπορος. Αυτός που γνωρίζει τι θα πουλήσει αύριο το πρωί και θα το αγοράσει σήμερα. Είτε αυτό είναι φθηνό χρήμα, ή σπίτι, ή πόλεμος, ή βαθύτερη ύφεση, ή εξοδος από την κρίση ή αέρας κοπανιστός. Το προιόν που μας πούλησαν ήταν “Αξίζω σίγουρα κάτι παραπάνω, αλλά πρέπει να δουλέψω για να το αποκτήσω κιόλας?» Αγόρασα και εγώ. Ακριβά μάλιστα. Θα σε δω στο ταμείο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ΕΥΓΕ!
που υπογράφω?
Δημοσίευση σχολίου