Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλύφεις σαν σκυλί.
Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά;
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά».
Αγρύπνια, της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
πού 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
... και δεν ξέρω πώς να ανεβάσω το video, από You Tube!
Δημοσίευση σχολίου