Μια νίκη σαν τις άλλες. Στα χαρτιά.

Για όσους ασχολούνται στο ελάχιστο με το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών πανευρωπαικά και όχι μόνο το εντός συνόρων της χώρας μας μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για πολιτική συζήτηση δίχως τέλος. Σε όλη την Ευρώπη η κεντροδεξιά με μικρές απώλειες αναδείχθηκε νικήτρια, μια μεγάλη νίκη όχι μόνο γιατί την πέτυχε ενώ όλος ο κόσμος βιώνει μια οικονομική κρίση η οποία αποδίδεται γενικά και αόριστα σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές αλλά και γιατί η ίδια σε πολλές χώρες έκανε πράξη αυτά που τα τελευταία χρόνια δαιμονοποιούσε εντάσσοντάς τα στη ζώνη του απαγορευμένου κρατισμού π.χ. κρατικοποιήσεις τραπεζών, ενίσχυση και στήριξη βιομηχανιών κτλ. Δεν ξέρω αν αυτό ονομάζεται προσέγγιση του μεσαίου χώρου - εγώ το λέω παρέκκλιση από την ιδεολογική κατεύθυνση, και μάλιστα σοβαρή - αλλά όπως και να το πω εγώ η συνταγή πέτυχε. Κάποιοι μάλιστα στάθηκαν σε ένα λεπτό σημείο και δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τις κοινωνικές παροχές καταδίκη των νέο-φιλελεύθερων πρακτικών και επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες της πολιτικής φιλοσοφίας του φιλελευθερισμού για κοινωνική δικαιοσύνη. Μάλιστα η ψήφος δόθηκε διαρκούσης της κηδείας του καπιταλισμού στο πτώμα του οποίου φορτώνονταν όλα τα δεινά που απέρρεαν από την κρίση και όχι μόνο. Τελικά τι ψήφισε ο Ευρωπαίος? Ψήφισε Κεντροδεξιά μεταμφιεσμένη σε Κεντροαριστερά; ή μήπως το αντίθετο. Ψήφισε μια δεξιά ενώ μεταλλάσσεται σε κάτι νεότερο βαδίζοντας σε ιδεολογικά μονοπάτια του παρελθόντος; Το ερώτημα πιστεύω είναι όχι τι αλλά πως ψήφισε ο πολίτης. Είμαι σίγουρος πως ψήφισε φοβισμένα και στράφηκε γρήγορα στο καβούκι του συντηρητισμού και των πρακτικών του. Σήμερα όλοι φοβούνται για τα πάντα: τη δουλεία τους, το μισθό τους, τα χρέη τους, τους μετανάστες, την οικονομική κρίση, και κατά λανθασμένη επέκταση το αύριο, την ελεύθερη οικονομία, την ελεύθερη αγορά, την ελεύθερη προσωπικότητά τους. Φοβόμαστε ακόμα και τα δικαιώματα μας. Ο ευρωπαίος έπαιξε αμυντικά και άρα συντηρητικά. Το φόβο αυτό είχε στρατηγό η Κεντροδεξιά της Ευρώπης (και η Ακροδεξιά της Ελλάδας) στην όποια προεκλογική της εκστρατεία, το φόβο αυτό μετέτρεψε σε εκλογικό αποτέλεσμα νίκης, της αρκούσε μόνο να τον συνδυάσει με κοινωνικές παροχές θυσιάζοντας στο βωμό της νίκης και το τελευταίο ίχνος της φιλελεύθερης ιδεολογίας της.