Περί Εκλογών ο λόγος στο κείμενο του blogger Scarface. Μελετήστε το.
Σε αυτές τις αδιάφορες εκλογές ήμουν παρών , τις έζησα από μέσα που λένε.
Γραμματέας σε εκλογικό τμήμα της Ελληνικής υπαίθρου. Ας είναι καλά η σύζυγος που ήταν δικαστική αντιπρόσωπος και ήθελε παρέα.
«Έλα θα πάρεις και 100 ευρώ» μου είπε.
«Εντάξει , είπαμε υπάρχει κρίση αλλά όχι και έτσι. Αυτό είναι το επιχείρημα σου για να έρθω? Οne Hundred euros??»
Επειδή , σαν παιδί της πόλης δεν είχα να κάνω και πολλά στην ελληνική ύπαιθρο ακολούθησα στο εκλογικό τμήμα τη σύζυγο.
Βέβαια την αποστολή μου ως γραμματέας δεν την έφερα εις πέρας αφού δεν έπιασα στυλό στα χέρια μου.
Έκανα γενική επιστασία του χώρου , ελάφρυνα το ήδη ανάλαφρο κλίμα και πήγα στην πόλη να πάρω και καφεδάκια αφού ο δήμος της περιοχής μας είχε «γειώσει» κανονικά.
Επιπλέον , βοηθούσα και γεροντάκια και γερόντισσες που είτε δεν έβρισκαν τον τρόπο να κλείσουν το φάκελο(αφού σάλιωναν την αυτοκόλλητη ταινία) , είτε έφερναν γύρω γύρω στο παραβάν για να βρουν την έξοδο , είτε δεν έβρισκαν το ψηφοδέλτιο που έψαχναν.
Λέω σε μια γιαγιά που ήταν μέσα στο παραβάν περίπου πέντε λεπτά.
«Μήπως μπορώ να σας βοηθήσω»?
«Ναι , παιδάκι μου δεν βρίσκω το ψηφοδέλτιο»
«Για να δω , ποιο θέλετε να το βρω εγώ»
«Τον Καραμανλή» μου λέει
Τον ίδιο αυτοπροσώπως σκέφτηκα αλλά δεν της το είπα.
Της το έδωσα όμως, αυτό που ήθελε, διότι έχω και μία ηθική.
Οι πρώτες 3 ώρες , μέχρι να πάει η ώρα εννιάμιση πέρασαν κάπως έτσι.
Όσοι προσέρχονταν να ψηφίσουν είχαν την ηλικία του Καραμανλή (όχι του τωρινού)
αλλά αυτού που ήταν υποψήφιος στους 100 μεγάλους Έλληνες (σε ηλικία).
Μετά ήρθαν και νεότεροι , εξηντάρηδες ,πενηνταπεντάρηδες κλπ.
Αφού , μετά από τρομερή βαρεμάρα πέρασε επιτέλους η ώρα ,κλείσαμε τη πόρτα , ανοίξαμε τη κάλπη και βγάλαμε ένα όχι και τόσο δημοκρατικό αποτέλεσμα.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Τα ευτράπελα δεν είχαν τελειώσει.
Ήρθε κάποια κοπέλα από το δήμο ή τη νομαρχία γύρω στις εφτάμιση (μισή ώρα αφού είχαν κλείσει οι κάλπες) να πάρει τα αποτελέσματα.
«Είμαι αγγελιοφόρος , έχετε έτοιμο το τηλεγράφημα?» μου λέει
Για μια στιγμή νόμισα ότι ήμουν στο Βυζάντιο και έκανα παρέα με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Αγγελιοφόρος , τηλεγράφημα ,φάκελοι , κεριά και βουλοκέρια .
Είμαστε πολύ μπροστά σκέφτηκα αποχαυνωμένος και αμέσως συνήλθα βλέποντας με μεγάλα γράμματα στη πόρτα την λέξη ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009.
Πολύ σουρεάλ κατάσταση , ψηφίζουμε για την Ευρώπη με παλαιολιθικές μεθόδους.
Δεν αρκούσε όμως αυτό.
Ήμασταν υποχρεωμένοι να πάμε το σάκο στη συνέχεια στο τοπικό πρωτοδικείο και μετά στη νομαρχία. Μία ώρα πήγαινε, μία ώρα έλα. Και ήταν ήδη οχτώμιση το βράδυ Και είχαμε σηκωθεί από τις έξι. Και δεν είχα κοιμηθεί και το προηγούμενο βράδυ.
«Μην γκρινιάζεις μωρέ, αυτές οι εκλογές ήταν πανεύκολες , που να δεις τι γίνετε στις δημοτικές/νομαρχιακές»
Χωρίς να γκρινιάζω, μπήκαμε στο αυτοκίνητο να πάμε στο Μεσολόγγι.
Μπαίνοντας στην μαρτυρική πόλη μετά από μία ώρα και αφού εντοπίσαμε το δρόμο για το πρωτοδικείο , διακόσια μέτρα πριν φτάσουμε ένα όργανο (αστυνομικός δηλ. αν και εγώ θα τον έλεγα στειλιάρι) μας σταματά και μας δείχνει να πάμε σε άλλη κατεύθυνση.
Την ίδια στιγμή , άλογα με αναβάτες ντυμένους τσολιάδες ,πλήθος με κουδούνες . τοπικές ενδυμασίες κλπ έσκαγε μύτη από το δρόμο που εμείς έπρεπε να πάμε.
«Τι έγινε ρε παιδιά? Έχω παραισθήσεις από την αϋπνία ή τι στο διάολο συμβαίνει ?”
“Εχουμ γιορτή σμερα ιδώ στ Μεσλγκι» μου είπε το όργανο σε άπταιστα Ρουμελιώτικα.
«Έχουμε έρθει για το πρωτοδικείο ,για τις εκλογές, Ευρώπη you know?”
“Nα πας απ’κει» μου λέει.
Πάρκαρα στα 10 μέτρα , και παίρνοντας το σάκο στον ώμο , παραμερίζοντας τσολιάδες , άλογα , πωλητές μαλλιού της γριάς , σουβλατζίδες κλπ κατευθύνθηκα με την δικηγορίνα μου στο πρωτοδικείο για να δώσουμε τα αποτελέσματα για τους αντιπροσώπους που θέλουμε να στείλουμε στην Ευρώπη.
Αυτή είναι η χιουμοριστική version της ιστορίας , γιατί αν ήθελα να πω και την άλλη και να γκρινιάζω θα μπορούσα να βρούμε χίλια δυο να πω.
Πως η αστυνομία για παράδειγμα , ή ο δήμος Μεσολογγίου σε μέρα εκλογών αφήνει την παρέλαση να γίνετε (ή μήπως την διοργάνωσε κιόλας) σε ένα τόπο και χρόνο που ήξερε ότι εκατοντάδες ταλαιπωρημένοι από 18 συνεχείς ώρες εργασίας δικηγόροι θα αρχίσουν να συρρέουν από όλη την επικράτεια για να φέρουν τα αποτελέσματα.
Είμαστε μια γραφική χώρα με ακόμα πιο γραφικούς κατοίκους και ακόμα περισσότερο πιο γραφικούς πολιτικούς και το 50% της αποχής είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα που άκουσα στο δρόμο της επιστροφής από το γραφικό ραδιόφωνικο σταθμό που έπισα ανάμεσα σε δεκάδες άλλους που έπαιζαν τσάμικα.
Σε αυτές τις αδιάφορες εκλογές ήμουν παρών , τις έζησα από μέσα που λένε.
Γραμματέας σε εκλογικό τμήμα της Ελληνικής υπαίθρου. Ας είναι καλά η σύζυγος που ήταν δικαστική αντιπρόσωπος και ήθελε παρέα.
«Έλα θα πάρεις και 100 ευρώ» μου είπε.
«Εντάξει , είπαμε υπάρχει κρίση αλλά όχι και έτσι. Αυτό είναι το επιχείρημα σου για να έρθω? Οne Hundred euros??»
Επειδή , σαν παιδί της πόλης δεν είχα να κάνω και πολλά στην ελληνική ύπαιθρο ακολούθησα στο εκλογικό τμήμα τη σύζυγο.
Βέβαια την αποστολή μου ως γραμματέας δεν την έφερα εις πέρας αφού δεν έπιασα στυλό στα χέρια μου.
Έκανα γενική επιστασία του χώρου , ελάφρυνα το ήδη ανάλαφρο κλίμα και πήγα στην πόλη να πάρω και καφεδάκια αφού ο δήμος της περιοχής μας είχε «γειώσει» κανονικά.
Επιπλέον , βοηθούσα και γεροντάκια και γερόντισσες που είτε δεν έβρισκαν τον τρόπο να κλείσουν το φάκελο(αφού σάλιωναν την αυτοκόλλητη ταινία) , είτε έφερναν γύρω γύρω στο παραβάν για να βρουν την έξοδο , είτε δεν έβρισκαν το ψηφοδέλτιο που έψαχναν.
Λέω σε μια γιαγιά που ήταν μέσα στο παραβάν περίπου πέντε λεπτά.
«Μήπως μπορώ να σας βοηθήσω»?
«Ναι , παιδάκι μου δεν βρίσκω το ψηφοδέλτιο»
«Για να δω , ποιο θέλετε να το βρω εγώ»
«Τον Καραμανλή» μου λέει
Τον ίδιο αυτοπροσώπως σκέφτηκα αλλά δεν της το είπα.
Της το έδωσα όμως, αυτό που ήθελε, διότι έχω και μία ηθική.
Οι πρώτες 3 ώρες , μέχρι να πάει η ώρα εννιάμιση πέρασαν κάπως έτσι.
Όσοι προσέρχονταν να ψηφίσουν είχαν την ηλικία του Καραμανλή (όχι του τωρινού)
αλλά αυτού που ήταν υποψήφιος στους 100 μεγάλους Έλληνες (σε ηλικία).
Μετά ήρθαν και νεότεροι , εξηντάρηδες ,πενηνταπεντάρηδες κλπ.
Αφού , μετά από τρομερή βαρεμάρα πέρασε επιτέλους η ώρα ,κλείσαμε τη πόρτα , ανοίξαμε τη κάλπη και βγάλαμε ένα όχι και τόσο δημοκρατικό αποτέλεσμα.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Τα ευτράπελα δεν είχαν τελειώσει.
Ήρθε κάποια κοπέλα από το δήμο ή τη νομαρχία γύρω στις εφτάμιση (μισή ώρα αφού είχαν κλείσει οι κάλπες) να πάρει τα αποτελέσματα.
«Είμαι αγγελιοφόρος , έχετε έτοιμο το τηλεγράφημα?» μου λέει
Για μια στιγμή νόμισα ότι ήμουν στο Βυζάντιο και έκανα παρέα με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Αγγελιοφόρος , τηλεγράφημα ,φάκελοι , κεριά και βουλοκέρια .
Είμαστε πολύ μπροστά σκέφτηκα αποχαυνωμένος και αμέσως συνήλθα βλέποντας με μεγάλα γράμματα στη πόρτα την λέξη ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009.
Πολύ σουρεάλ κατάσταση , ψηφίζουμε για την Ευρώπη με παλαιολιθικές μεθόδους.
Δεν αρκούσε όμως αυτό.
Ήμασταν υποχρεωμένοι να πάμε το σάκο στη συνέχεια στο τοπικό πρωτοδικείο και μετά στη νομαρχία. Μία ώρα πήγαινε, μία ώρα έλα. Και ήταν ήδη οχτώμιση το βράδυ Και είχαμε σηκωθεί από τις έξι. Και δεν είχα κοιμηθεί και το προηγούμενο βράδυ.
«Μην γκρινιάζεις μωρέ, αυτές οι εκλογές ήταν πανεύκολες , που να δεις τι γίνετε στις δημοτικές/νομαρχιακές»
Χωρίς να γκρινιάζω, μπήκαμε στο αυτοκίνητο να πάμε στο Μεσολόγγι.
Μπαίνοντας στην μαρτυρική πόλη μετά από μία ώρα και αφού εντοπίσαμε το δρόμο για το πρωτοδικείο , διακόσια μέτρα πριν φτάσουμε ένα όργανο (αστυνομικός δηλ. αν και εγώ θα τον έλεγα στειλιάρι) μας σταματά και μας δείχνει να πάμε σε άλλη κατεύθυνση.
Την ίδια στιγμή , άλογα με αναβάτες ντυμένους τσολιάδες ,πλήθος με κουδούνες . τοπικές ενδυμασίες κλπ έσκαγε μύτη από το δρόμο που εμείς έπρεπε να πάμε.
«Τι έγινε ρε παιδιά? Έχω παραισθήσεις από την αϋπνία ή τι στο διάολο συμβαίνει ?”
“Εχουμ γιορτή σμερα ιδώ στ Μεσλγκι» μου είπε το όργανο σε άπταιστα Ρουμελιώτικα.
«Έχουμε έρθει για το πρωτοδικείο ,για τις εκλογές, Ευρώπη you know?”
“Nα πας απ’κει» μου λέει.
Πάρκαρα στα 10 μέτρα , και παίρνοντας το σάκο στον ώμο , παραμερίζοντας τσολιάδες , άλογα , πωλητές μαλλιού της γριάς , σουβλατζίδες κλπ κατευθύνθηκα με την δικηγορίνα μου στο πρωτοδικείο για να δώσουμε τα αποτελέσματα για τους αντιπροσώπους που θέλουμε να στείλουμε στην Ευρώπη.
Αυτή είναι η χιουμοριστική version της ιστορίας , γιατί αν ήθελα να πω και την άλλη και να γκρινιάζω θα μπορούσα να βρούμε χίλια δυο να πω.
Πως η αστυνομία για παράδειγμα , ή ο δήμος Μεσολογγίου σε μέρα εκλογών αφήνει την παρέλαση να γίνετε (ή μήπως την διοργάνωσε κιόλας) σε ένα τόπο και χρόνο που ήξερε ότι εκατοντάδες ταλαιπωρημένοι από 18 συνεχείς ώρες εργασίας δικηγόροι θα αρχίσουν να συρρέουν από όλη την επικράτεια για να φέρουν τα αποτελέσματα.
Είμαστε μια γραφική χώρα με ακόμα πιο γραφικούς κατοίκους και ακόμα περισσότερο πιο γραφικούς πολιτικούς και το 50% της αποχής είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα που άκουσα στο δρόμο της επιστροφής από το γραφικό ραδιόφωνικο σταθμό που έπισα ανάμεσα σε δεκάδες άλλους που έπαιζαν τσάμικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου