Χρονική ΑΝΤΙκατάσταση - Κώστα τι γίνεται με τον Μπισμπιρίγκο;

εαυτού αλύχτημα

ελλείψει σκύλου τον εαυτό μου βγάζω βόλτα κάθε βράδυ.
Επιτακτικά μου το ζητά κι ο ίδιος, σαν φυσική επείγουσα ανάγκη,
τραβώντας με απ' το μπατζάκι.
Λουρί δεν του περνώ, ήδη πολλές οι αλυσίδες πάνω του.
Εξάλλου δεν απομακρύνεται ποτέ από κοντά μου.
Οσο κι αν με δόλο κάνω να του ξεφύγω
μυρίζει φυγόφιλες τις σκέψεις μου και γίνεται σκιά μου.
Σε φοβισμένα παράπονα περαστικών δε δίνω σημασία.
Αν σκύψουν λίγο χαμηλά
από κοντά να δουν τ' άγριο βλέμμα του
ν' αφουγκραστούν το βίαιο γαύγισμα του
θα διακρίνουνε τον τρόμο του εμπρός τους.
στην απαρέγκλιτη νυχτερινή μας βόλτα
σκαλίζει πάντα τα σκουπίδια
επιστρέφοντας με θραύσματα στο στόμα,
ζωές που διαμελίστηκαν, μα σπαρταρούν ακόμα.
Σαν γάτα σκαρφαλώνει σε περβάζια παραθύρων
φέρνοντας πίσω λυμφατικά βλέμματα κι αισθήματα.
Κι αντί στις γωνιές των δρόμων το πόδι να σηκώνει
το κεφάλι χαμηλώνει κι αβίαστα ξεσπά

Ιορδάνης Παπαδόπουλος

Καθ' οδόν προς τρίτο πρόσωπο