Ο ΒΥΘΟΣ

To 1990 η κατάκοπη τότε Margaret Thatcher, πολέμιος κάθε έννοιας κοινωνικής αλληλεγγύης και υπέρμαχος ενός αντιανθρώπινου ατομικισμού, επιστήθια φίλη ενός ανθρωποφάγου, που κατά δήλωσή της απεκατέστησε τη Δημοκρατία στην Χιλή, οπαδός της οικονομικής θεωρίας του F.A. Hayek (νομπελίστα οικονομολόγου, πλην όμως επίσης οπαδού του παραπάνω μη κατονομαζόμενου ανθρωποφάγου) και του νέου φιλελευθερισμού, παρέδωσε την εξουσία στον John Major, ο οποίος και ανέλαβε την ευθύνη να οδηγήσει το Συντηρητικό Κόμμα στην εκλογική αναμέτρηση του 1992.

Τα μαντάτα από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων δεν ήταν και τα καλύτερα. Για να γίνω πιο ακριβής οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα βρισκόταν στο 38% – 39%, υπολειπόμενο του αντιπάλου Εργατικού Κόμματος κατά μια ποσοστιαία μονάδα.

Βέβαια όταν έγιναν οι εκλογές τα πάντα ανατράπηκαν: Οι Συντηρητικοί επανεξελέγησαν με διαφορά 7,6% από τους Εργατικούς!!!

Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, μετά τις εκλογές, ερεύνησαν το φαινόμενο αυτό, της ανακολουθίας ανάμεσα στις δημοσκοπήσεις και το αποτέλεσμα της κάλπης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ψηφοφόροι των Συντηρητικών ήσαν απρόθυμοι, λόγω ντροπής, να αποκαλύψουν ότι προτίθενται να υποστηρίξουν το κόμμα τους για μια ακόμα φορά. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο στην Αγγλία, σε τοπικό επίπεδο, δίνει κάποιες τάσεις επανάληψης, ονομάστηκε τότε «ο παράγοντας του ντροπαλού Τόρυ».

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά τα παράδοξα με τις εκλογές της Κυριακής; Είναι δυνατόν εμείς, το μέγα έθνος των Ελλήνων, να ντρεπόμαστε να δηλώσουμε στην νεαρή υπάλληλο της VPRC το κόμμα που θα υποστηρίξουμε; Ανέχεται ο ΝΔημοκράτης να συναντά τον Πασόκο στα καφενεία και στην δουλειά και να μην μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια, διότι η μεταξύ τους διαφορά βρίσκεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις στις 6 - 7 ποσοστιαίες μονάδες; Και τούτο αποκλειστικά γιατί ντρέπεται ο πρώτος να δηλώσει στο τηλέφωνο το κόμμα που θα τον «βγάλει απ’ την κρίση»;

Την απάντηση θα μας δώσουν για μια ακόμα φορά οι σιωπηροί αναποφάσιστοι ΝΔ-Πασόκοι την Κυριακή αργά το βράδυ. Ποια η σημασία όμως; Τι στο διάβολο θα αλλάξει;

Φοβάμαι ότι όποιο και να’ ναι το αποτέλεσμα, από Δευτέρα, λίγα πράγματα θα αλλάξουν προς το συμφέρον αυτών που έχουν πραγματική ανάγκη. Και μην ξεχνάμε εμείς οι καλοταϊσμένοι ότι αυτοί που’χουν ανάγκη -πραγματική ανάγκη- είναι πάρα πολλοί.

Σε άλλη μια προεκλογική περίοδο που ο ήσυχος σάπιος αέρας είναι γεμάτος λόγια και τα κούφια λόγια γεμάτα αέρα, νιώθω να ασφυκτιώ από έλλειψη οξυγόνου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ με προμηθεύει αυτή την φορά με ελάχιστη ποσότητα, την οποία διαβλέπω πως θα μου στερήσει μετά τις εκλογές.

Το διακύβευμα, εκτός από δημοσκοπικό, παραμένει για μένα ουσιαστικό: Πρέπει να σβήσουμε την φράση «εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά», που υπάρχει δεκαετίες τώρα στον τοίχο του δρόμου και να την αντικαταστήσουμε με την λέξη που είχαν πρωτογράψει τα παιδιά - «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ή να γκρεμίσουμε τον γαμημένο τοίχο της ντροπής.

ΥΓ 1. Για την Maggie θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά θα αρκεστώ στην δήλωση που έκανε ως πρωθυπουργός στις 31-10-1987 στο Women's Own magazine:

«I think we've been through a period where too many people have been given to understand that if they have a problem, it's the government's job to cope with it.’ I have a problem, I'll get a grant.' 'I'm homeless, the government must house me.' They're casting their problem on society. And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women, and there are families. And no government can do anything except through people, and people must look to themselves first. It's our duty to look after ourselves and then, also to look after our neighbour. People have got the entitlements too much in mind, without the obligations. There's no such thing as entitlement, unless someone has first met an obligation.»

ΥΓ 2. Κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες να τον κάνω μεταγραφή στη φούσκα μας. Πριν από λίγες μέρες χάρηκα ότι τα κατάφερα. Διαψεύστηκα. Δεν υπολόγισα ότι δεν μπαίνει εύκολα σε συλλογικά καλούπια, βαδίζει τον δικό του μοναχικό δρόμο, που είναι και πιο δύσκολος. Κάντε click στο προφίλ του scarface για να τον διαβάζετε στο καινούριο blog του.

ΥΓ 3. Παναγιώτη, ο καραγκιόζης – φασίστας διαχειριστής του blog, σου έστειλε χθες πρόσκληση για συμμετοχή σε αυτό. Ελπίζω να την αποδεχθείς και να μας κάνεις την τιμή, ως γνήσιος και αυθεντικός εκφραστής του δημοκρατικού λόγου, να μπεις μέσα.

ΥΓ 4. Το video είναι αφιερωμένο στην γυναίκα μου.