Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα τα μέσα ενημέρωσης απασχολήθηκαν σε μεγάλη έκταση με το γνωστό πρόβλημα (διάβαζε σκάνδαλο) της Siemens. Ο μέσος σκεπτόμενος πολίτης έχει μείνει άναυδος, ανήμπορος να δεχθεί τον κατήφορο, στον οποίο προέκυψε πλέον απτά ότι οδηγήθηκαν τα κόμματα εξουσίας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι είναι κοινό μυστικό πως αυτοί που καθορίζουν τις τύχες του τόπου, δηλαδή οι ισχυροί του κεφαλαίου, είχαν πάντα τον τρόπο με την δύναμη που τους προσφέρει το χρήμα, να επηρεάζουν εκείνο το κόμμα που κάθε φορά ασκούσε την εξουσία στον τόπο μας. Και επειδή είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα δύο είναι τα κόμματα που ανεβοκατεβαίνουν στην Κυβέρνηση, το κεφάλαιο φρόντιζε να ικανοποιεί και τα δύο, ώστε να μην δυσκολεύεται ποτέ να αξιώνει και να πετυχαίνει αυτό που κάθε φορά ικανοποιούσε την αυτονόητη δίψα του για το κέρδος και ζημίωνε βέβαια αντίστοιχα το ελληνικό κράτος και τους έλληνες πολίτες. Όμως, από το να υποψιάζεται και να το συζητάει κανείς μέχρι να του αποκαλυφθεί αυτή η ευθεία συναλλαγή με τα κόμματα υπάρχει μεγάλη απόσταση. Έτσι λοιπόν, την τελευταία χρονιά αποκαλύφθηκε από αξιόπιστες πλέον πηγές, δηλαδή απ’ αυτούς που δωροδοκούσαν για λογαριασμό του κεφαλαίου και από αυτούς που εισέπρατταν για λογαριασμό των κομμάτων, ότι παίχτηκε πολύ χοντρό παιχνίδι με την εταιρία Siemens και τις δουλειές που αυτή έκανε στην Ελλάδα. Φυσικά το μεγάλο κρίμα δεν βαρύνει την Siemens ή τους Χριστοφοράκους, αλλά τα κόμματα, που αποδέχθηκαν να βάλουν στα ταμεία τους μαύρα χρήματα με αντιπαροχή φυσικά το ξεπούλημα του ελληνικού πλούτου, όταν θα ερχόταν η ώρα να το διαχειριστούν. Θα περίμενε κανείς μετά τις ωμές αυτές αποκαλύψεις να υπάρχει μια συστολή στα κόμματα εξουσίας, μια διάθεση αυτοκριτικής, μια έκφραση συγγνώμης προς τον ελληνικό λαό τουλάχιστον. Αντ’ αυτού διαπιστώσαμε ότι έγινε μια λυσσαλέα προσπάθεια από τους πολιτικούς, με τη βοήθεια δυστυχώς της δικαιοσύνης, να μας οδηγήσουν όλους στο να αλληθωρίσουμε και να βλέπουμε, να αναθεματίζουμε και να λοιδορούμε τον δωροδοκήσαντα και τα όργανά του και όχι βέβαια τον δωροδοκηθέντα. Με τις γνωστές αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων και τη βοήθεια ανώτατων δικαστικών λειτουργών έγινε κατορθωτό να περιοριστεί το μέγα αυτό σκάνδαλο στον Χριστοφοράκο και σε άλλους υπαλλήλους της Siemens, οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να μεταφέρουν το χρήμα στα ταμεία των κομμάτων. Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου θα περίμενε κανείς ότι το μέγα αυτό σκάνδαλο της πολιτικής θα ήταν στην πρώτη γραμμή τουλάχιστον των κομμάτων της αριστεράς, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα, δηλαδή οι δωροδοκηθέντες, αποφάσισαν να αφήσουν το ζήτημα να ξεχαστεί. Όμως ούτε η αριστερά έκανε και κάνει το καθήκον της στο βαθμό που πρέπει.
Πέρα όμως από τους πολιτικούς η ιστορία της Siemens συνιστά μέγα σκάνδαλο και για τη δικαιοσύνη. Πώς θα ξεχάσει κανείς τις ωμές παρεμβάσεις του απελθόντος Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά, όχι μόνο για να σώσει την Κυβέρνηση, αλλά και να κατευθύνει την ανάκριση εκεί που αυτός πίστευε ότι εξυπηρετεί. Γράφτηκε στον Τύπο ότι η ανακριτική διαδικασία από την πλευρά του Ν. Ζαγοριανού γινόταν με την άμεση επίβλεψη και καθοδήγηση του τότε Εισαγγελέα του Αρείου. Επομένως, για τα όσα πειθαρχικά ή ποινικά σφάλματα διέπραξε ο εν λόγω ανακριτής, τα οποία, εντοπίστηκαν ήδη από τον Αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου κ. Παπανικολάου, που ανέλαβε τον πειθαρχικό έλεγχό του, ευθύνεται τουλάχιστον τυπικά και ο κ. Σανιδάς και το αδίκημα που έχει διαπράξει μπορεί να είναι και κατάχρηση εξουσίας. Εδώ παρενθετικά θα πω ότι η περίπτωση του κ. Παπανικολάου είναι ένα λαμπρό αλλά εξαιρετικό δυστυχώς παράδειγμα ορθής λειτουργίας της δικαιοσύνης. Θα τολμήσει άραγε κανείς να κινήσει διαδικασία όχι πλέον πειθαρχικού, αφού συνταξιοδοτήθηκε, αλλά ποινικού ελέγχου του κ. Σανιδά; Απ’ ότι φαίνεται τα ερείσματά του είναι πάρα πολύ ισχυρά, αν κανείς αναλογιστεί ότι πρόσφατα ο διάδοχός του, με τρόπο προκλητικό και αυθαίρετο θέλησα να καταργήσει τον κ. Παπανικολάου και η ενέργειά του αυτή δε σχετίζεται τόσο με την προστασία αυτών που διόρισαν τον κ. Τέντε στην θέση που κατέχει σήμερα, αλλά με την προστασία του προκάτοχού του για τον οποίο προφανώς αισθάνεται την κακώς νοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Με αφορμή τις παραπάνω σκέψεις, τολμώ να πω ότι θα πρέπει επιτέλους να αλλάξουν κάποια πράγματα στον τόπο μας και να βρεθούν εκείνοι που θα κάνουν την υπέρβαση και θα τολμήσουν να ζητήσουν εξηγήσεις από οποιονδήποτε έχει βλάψει τον τόπο και έχει παρανομήσει, οσοδήποτε ψηλά κι αν βρίσκεται ή βρισκόταν κάποτε. Ουτοπία θα μου πείτε!! Ίσως ρομαντισμός. Όμως μέσα στο μαύρο σκοτάδι που ζούμε σήμερα, ας μείνουμε τουλάχιστον ρομαντικοί.
Θάνος Κ. Αμπατζής
Πάτρα 16/9/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου