The Bouble: ο μεσος εργαζομενος...

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

ο μεσος εργαζομενος...

disclaimer :

Παραθετω link απο το e-rooster. Πριν αρχισετε την κριτικη, σταθειτε στα αριθμητικα δεδομενα του αρθρου.
ευχαριστω

Πόσος είναι ο πραγματικός μισθός του μέσου εργαζόμενου;

3 σχόλια:

alterego είπε...: Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και αρκετά ενδιαφέρουσα (αν και λίγο επιθετική) η κουβέντα που ακολούθησε.; 21 Μαΐου 2009 στις 5:44 μ.μ.
Ninja είπε...: Το ΙΚΑ είναι μια εταιρεία που "μπαίνει" καθημερινά μέσα. Αν ο κόσμος ήταν διαφορετικός δεν θα υπήρχε ανάγκη για κοινωνική ασφάλιση. Λόγο δική μας αδυναμίας έχει δημιουργηθεί το ΙΚΑ.
Ποιό είναι το θέμα λοιπον?
Α) Ή θα αρχίσει να βοηθά ο καθένας τον διπλανό του που έχει ανάγκη
Β) ή θα πρέπει το κάθε ΙΚΑ να γίνει μια υγιής επιχείρηση.(με μείωση παγίων εξόδων, ορθολογική χρήση των κεφαλαίων κ.τ.λ.)
Πολλοί δεν ξέρουν τι να επιλέξουν.
Ο εσωτερικός διάλογος μάλλον έχει ώς εξής
Αν διαλέξω το Α θα με ακολουθήσει κανένας ή θα γίνω Δον Κοιχώτης?
Αν διαλέξω το Β πως θα μπορέσω να αλλάξω την επιχείρηση και να την κάνω υγιή ?
Αν ωστόσο συνεχίζω να δουλεύω, έστω και λίγο παραπάνω για να τα βγάλω πέρα μπορεί να μην χρειαστει να επιλέξω ούτε το Α ούτε το Β.
:); 23 Μαΐου 2009 στις 12:50 π.μ.
ΓΙΩΡΓΟΣ είπε...: Αντιγράφω verbatim ένα από τα σχόλια στο e-rooster:

# Vrennus Μαΐου 4th, 2009 3:00 μμ :

Ανόητες περιπτωσιολογίες και άγνοια της πραγματικότητας στην Ε.Ε. Τα στοιχεία της Eurostat καταρρίπτουν την ιδεοληψία των τάχατες υπέρογκων εργοδοτικών εισφορών και του δήθεν μεγάλου εργατικού κόστους. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Social security paid by employer - (% share of total labour costs)
Belgium 28.93
Germany 23.50
Greece 21.71
Slovenia 14.30
Spain 24.97
France 28.60
Sweden 29.60
U.K. 17.63

Όσο δε για το συνολικό εργατικό κόστος:

Monthly labour costs - EUR
EU (27 countries) 2817.0
EU (25 countries) 2989.2
EU (15 countries) 3435.4
Belgium 3895.2
Germany 3699.0
Greece 1984.3
Slovenia 1440.1
Spain 2017.0
France 3996.8
Sweden 4312.7
United Kingdom 3642.4
Ίσως να ξανασκεφτούμε την ρητορική για το κόστος της ασφάλισης!

"Κοινωνική ασφάλιση" υπήρχε από την εποχή που τα μέλη της φυλής αποφάσιζαν να βοηθήσουν στο φτιάξιμο της καλύβας που καταστράφηκε για να μην λείψει ένα μέλος από την κυνηγετική ομάδα που θα έβγαινε μετά να εξασφαλίσει φαγητό για όλους. "Κοινωνική ασφάλιση" υπό την οπτική (Α) του φίλου dbinieris υπάρχει ακόμα και όταν φιλότιμα αποφασίζουμε να πληρώσουμε τους φόρους και τα ασφάλιστρα μας γνωρίζοντας ότι το "κοινωνικό μερίδιο" σήμερα θα το χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος και αύριο εμείς όταν θα χρειαζόμαστε παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά μας, ΚΑΠΗ για τους γονείς μας ή εμάς, καλό σύστημα υγείας και ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους. Επειδή η δύναμη του απρόβλεπτου είναι και αυτή απρόβλεπτη δεν βλέπω πως (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις υψηλής συγκέντρωσης πλούτου) δουλεύοντας μπορεί κανείς να μην χρειαστεί ποτέ ούτε μια ευαίσθητη κοινωνία ούτε ένα αποδοτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Γιατί υπό την ευρεία έννοια ακόμα και ένας κροίσος έχει ανάγκη από τον ΔονΚιχωτισμό μιας κοινωνίας που αποφασίζει να αφιερώσει κόπο, χρόνο και χρήμα στην φροντίδα των μελών της (π.χ. υπό τη μορφή ιατρικής έρευνας, δομών υγείας, εκπαίδευση ειδικών κλπ). Και αυτό ισχύει γιατί το μόνο δίκαιο πράγμα στην ανθρώπινη ζωή είναι η αρρώστια και ο θάνατος: μπορεί μερικοί πλούσιοι να τα αντιμετωπίζουν και πρόσκαιρα να τα απομακρύνουν αλλά δεν μπορούν να τα αποφεύγουν για πάντα. Κάποτε θα χρειαστούν αυτές τις δυνάμεις τις κοινωνίας που αποφάσισαν να βρουν τρόπους για να τα αντιμετωπίσουν στο βαθμό που αντιμετωπίζονται.
Υπό αυτό το πρίσμα η κοινωνική ασφάλιση και φροντίδα δεν είναι "ζημιά" για την οικονομία όπως η φιλελεύθερη οικονομική σκέψη θέλει να την παρουσιάσει. Η κοινωνική ασφάλιση είναι (ακόμα και όταν δεν λειτουργεί άψογα) ο οικονομικότερος και αποδοτικότερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε συνολικά (και μοιραία στατιστικά) το απρόβλεπτο. Γιατί καμία περιουσία όσο μεγάλη και αν είναι δεν μπορεί να καλύψει το απρόβλεπτο και δεν φτάνει για να "αγοράσει" όλες τις απαραίτητες υποδομές και την απαραίτητη γνώση για να το αντιμετωπίσει. Ακόμα και η δήθεν αποδοτική "ιδιωτική ασφάλιση" είναι αδύναμη να φτάσει τις (στατιστικές) δυνατότητες του δημόσιου συστήματος υγείας (βλ. την ταινία Sicko του Μάικλ Μουρ για την περίπτωση της Αμερικής).
Αν τώρα θέλουμε να βελτιώσουμε το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και το σύστημα υγείας υπάρχει μια μεταρρύθμιση που καθυστέρησε 50 χρόνια να έρθει στην χώρα μας και θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα. Και δεν είναι άλλη από την μεταβίβαση όλων των θεμάτων κοινωνικής ασφάλισης, κοινωνικής μέριμνας, δημόσιας υγείας και κυρίως ανώτατης εκπαίδευσης σε μια αναβαθμισμένη (θεσμικά και οικονομικά) τοπική αυτοδιοίκηση. Γιατί στην τοπική αυτοδιοίκηση ένας αποτυχημένος σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης δήμαρχος καθαιρείται άμεσα από τα θύματα του ενώ στο παρόν σύστημα τα θύματα είναι στην περιφέρεια ή στο "υπόλοιπο Αττικής" ενώ ο Υπουργός "Κοινωνικής Αλληλεγγύης" εκλέγεται στην Α ή την Β Αθήνας. Οι ευρωπαϊκές χώρες που θαυμάζουμε για τα συστήματα δημόσιας κοινωνικής μέριμνας που διαθέτουν έχουν δώσει αυτή την αρμοδιότητα και τους αντίστοιχους πόρους στις τοπικές κοινωνίες και την τοπική αυτοδιοίκηση.; 23 Μαΐου 2009 στις 11:57 π.μ.