Τω καιρώ εκείνο, ζητάει το Ελληνικό Κράτος από την Τράπεζα της Ελλάδος να 'εκδώσει' τραπεζογραμμάτια (=φράγκα) ας πούμε 100 δις δρχ (=δραχμές).
Η Τράπεζα της Ελλάδος ζητά εγγυήσεις και το Ελληνικό Κράτος 'υπόσχεται' ότι αν χρειαστεί θα τα επιστρέψει (=εκδίδονται Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ίσης αξίας).
Επιπλέον πρέπει να καταθέσει και ότι του βρίσκεται σε χρυσό σε μια αναλογία με ισοτιμίες εκείνης της εποχής.
Επειδή όμως η Τράπεζα της Ελλάδος είναι πάνω από όλα τράπεζα, ζητά και ένα κέρδος (=επιτόκιο), ας πούμε 10%.
Αφού συμφωνούν, η Τράπεζα ζητά από το Νομισματοκοπείο να 'κόψει' 100 δις τα οποία θα πάρει και θα τα δανείσει σε εμπορικές τράπεζες για να κυκλοφορήσουν στην αγορά. Όταν λέμε να 'δανείσει' εννοούμε ακριβώς αυτό: οι εμπορικές τράπεζες θα εγγυηθούν για τα φράγκα που θα πάρουν και θα τα επιστρέψουν έντοκα.
Δηλαδή, η Τράπεζα της Ελλάδος:
- κυκλοφόρησε στην αγορά 100 δις
- έχει όσο χρυσό της παραδόθηκε από το Ελληνικό Κράτος
- έχει τα Ομόλογα
- έχει τις εγγυήσεις των εμπορικών τραπεζών
- έχει τις απαιτήσεις της έντοκης επιστροφής των χρημάτων
Αυτό που κατάλαβα είναι πως βασιζόμενοι στην υπόσχεση κάποιου (?) πριν από πόσα χρόνια (?) εκδόθηκαν χρήματα.
Το ποσό που αντιστοιχεί στο επιτόκιο όμως, δεν υπάρχει...
Πώς θα επιστραφεί ολόκληρο το ποσό? (100 δις εκδόθηκαν + 10% επιτόκιο =110 δις)
Πού πρέπει να υποσχεθώ κι εγώ για να μου δώσουν 100 δις?
Αν δανειστούμε από μια ξένη χώρα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πώς θα επιστρέψουμε το χρέος αφού δεν υπάρχει?
Αν δεν το επιστρέψουμε ποτέ ή δυσκολευτούμε να το αποπληρώσουμε, τι εξουσία έχει πάνω μας ό δανειστής?
Πώς λέγεται μωρέ όταν κάποιος περνάει μια ζωή υπηρετώντας κάποιον άλλο γιατί του χρωστάει...
...δουλειά...
...δουλεία...
...συνέχεια τα μπερδεύω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου