Έχει αρχίσει, πλέον, να μην με εμπνέει το περιβάλλον της Φούσκας παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν όλοι οι καλοί φίλοι μου μέσα (ναι, έξω από τη Φούσκα δεν έχω τόσο καλούς φίλους).
Εξηγούμαι:
Ο Νεύτωνας, ο Μπετόβεν και ο Αϊνστάιν (για να αναφέρω μόνο μερικά από τα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό) ήταν μεγάλα καθικο-κάθικα τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο (αμφιλεγόμενο ή μη, αποδεκτό η όχι) ήταν το έργο τους αυτό για το οποίο κυρίως τους γνωρίζουμε και αναφερόμαστε σε αυτούς. Τις πουστιές του Ισαάκ στους ανταγωνιστές του ή την σκληρότητα του Αλβέρτου στους οικείους του ποτέ δεν την συζητήσαμε και ποτέ δεν μας απασχόλησε. Όχι γιατί αυτό δεν μπορεί, δεν πρέπει ή τελικά δεν κατάφερε να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης (έχουν γραφτεί βιβλία και για των τριών τα προσωπικά, τον βίο και την πολιτεία τους) αλλά γιατί όταν μιλάμε για μουσική, για φυσική ή ακόμα και για πολιτική το θέμα μας είναι ακριβώς και μόνο αυτό και όχι η καθαρότητα της ζωής των φορέων τους η των μελετητών τους.
Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου είχα το απουσιολόγιο, αυτό μου επιτρέπει να μιλάω για ρουφιάνους; Στο λύκειο διάβαζα Έθνος, Ριζοσπάστη και Αυριανή (ανώμαλος ο συνδυασμός αλλά τι να κάνουμε; παιδί ήμουν και δεν πρόσεχα), μπορώ να μιλάω εναντίον της (πουλημένης) έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας (δεξιάς και αριστερής); Στο πανεπιστήμιο τα έφτιαξα με μία κοπέλα του κατηχητικού, μπορώ να υπερασπίζομαι την αθεΐα μου;
Είτε σοβαρά, είτε αστεία είναι αυτά που έχουμε κάνει στη ζωή μας δεν αποτελούν στοιχείο για την επιβολή λογοκρισίας στο μέλλον. Η γνωστή φράση του Μένιου Κουτσόγιωργα («δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε») ήταν ακριβώς η αιτία αλλά και ο μηχανισμός της δεξιότατης συντηρητικής στροφής του ΠΑΣΟΚ η οποία είχε ήδη αρχίσει από την καρατόμηση στελεχών όπως ο Σάκης Καράγιωργας: όταν βάλεις στην πολιτική σου φιλοσοφία την αρχή ότι κάποιων η κριτική, οι απόψεις και οι ιδέες ακυρώνονται και δεν υπάρχουν μόνο και μόνο λόγω του βίου και της πολιτείας τους, τότε βαδίζεις ακάθεκτα τον δρόμο του πολιτικού σολιψισμού που οδηγεί σε περιοχές μακριά από την λογική.
Στην πρώτη σχετική ανάρτηση μου το «άντε και γαμήσου» πήγαινε στην άποψη που κριτικάριζε βάζοντας ταμπέλες σε προσωπικό επίπεδο ενώ απέφευγε να απαντήσει στην ουσία της ανάρτησης. Δυστυχώς αισθάνομαι ότι θα πρέπει - για τελευταία φορά - να το ξαναχρησιμοποιήσω (αν και αιτιολογημένο αυτή τη φορά). Γιατί, δεν έχω άλλη απάντηση σε απόψεις που καταφέρονται εναντίον του ανθρώπου που διατυπώνει τις ιδέες του (επειδή δεν μας αρέσουν), όποιες και αν είναι αυτές και όχι ενάντια στις ιδέες. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν μίλαγα για κριτική και για δημιουργία! Δημιουργική κριτική είναι να πάρεις τις απόψεις του Η.Θ. και από την δική σου οπτική να τις κάνεις σκόνη. Ηλίθια κριτική είναι να ψάχνεις τι έχει κάνει ο Η.Θ. στη ζωή του για να του ασκήσεις προληπτική και / ή κατασταλτική λογοκρισία. Ξαναλέω, ο Η.Θ. είναι φίλος μου καλός και σέβομαι απόλυτα αυτά που έχει καταφέρει και έχει περάσει στη ζωή του για να είναι εδώ που είναι. Ωστόσο ακόμα και αν γνώριζα (έχοντας δει ταυτότητα και διαπιστευτήρια) ότι είναι πράκτορας της Μοσάντ, την ανάρτηση του για το Παλαιστινιακό θα την έκρινα αυστηρά και μόνο με αυτά που ανέφερε σε αυτήν και όχι με τα διαπιστευτήρια του. Επιτέλους, δεν έχω καλύτερο τρόπο να το πω, όταν μιλάμε για σημαντικά θέματα ή επίθεση σε προσωπικό επίπεδο δείχνει απουσία επιπέδου, επιχειρημάτων και αντικειμένου συζήτησης.
Λέει ο Φίλος Νίκος, ότι και πριν αρχίσουν οι ανώνυμοι να κάνουν χαβαλέ στη Φούσκα (οι χαρακτηρισμοί δικοί μου, το παρακάτω είναι του Νίκου:) μας διάβαζαν λίγο περισσότεροι από εμάς. Ας το δεχτώ. Ωστόσο αν μέχρι την είσοδο των ανωνύμων ήμασταν κάτι σαν τη Βίκυ Φλέσσα (ερωτισμός και «επίπεδο» μετά τα μεσάνυχτα) τώρα γίναμε πρωϊνάδικο του συρμού. Αν συνεχίσουν για πολύ ακόμα οι Ανώνυμοι να επιτίθενται στον Η.Θ. και ο Η.Θ. μοιραία να τους απαντάει (δίνοντας αξία στα λεγόμενα τους) τότε θα θυμίζουμε τηλεοπτικά παράθυρα που τα επισκέπτονται οι θαμώνες για να ξεθυμάνουν.
Επειδή, πριν μπω στην Φούσκα για να γράψω κάτι, παίρνω τα χάπια μου, πίνω τη βαλεριάνα μου και κάνω την ψυχανάλυση μου, δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν με ενδιαφέρει, δεν με απασχολεί και δεν μου αρέσει να εκτονώνομαι σε προσωπικές επιθέσεις προς άγνωστους και ανώνυμους επισκέπτες.
Επίσης, επειδή ακόμα και όταν απαιτείτο η οικογένεια μου δεν προσκόμισε ποτέ πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν νομίζω ότι υποχρεούμαι (αλλά και κανένας άλλος μέσα στη Φούσκα) να το προσκομίσω στον κάθε επισκέπτη – Ανώνυμο που έχει τα κέφια του.
Επειδή τον τελευταίο καιρό δεν με εμπνέει η ιδέα της ανάρτησης στην μπλογκο-αρένα, ακριβώς λόγω των ανωτέρω, δηλώνω την σαφή πρόθεση μου να αποχωρήσω από την παρούσα γωνιά του Κυβερνοχώρου.
Για τους στενούς φίλους της Φούσκας θα υπάρξει προφορική ενημέρωση για την μετεγκατάσταση μου σε άλλη γωνιά του διαδικτύου όπου θα ενθαρρύνεται ο διάλογος και όχι η «τηλεοπτικής υφής» κριτική.
Δεν θα υπάρξουν υστερόγραφα και κυρίως δεν πρόκειται να απαντήσω σε σχόλια.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Φιλικά,
Γ.Π.Κ.
Εξηγούμαι:
Ο Νεύτωνας, ο Μπετόβεν και ο Αϊνστάιν (για να αναφέρω μόνο μερικά από τα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό) ήταν μεγάλα καθικο-κάθικα τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο (αμφιλεγόμενο ή μη, αποδεκτό η όχι) ήταν το έργο τους αυτό για το οποίο κυρίως τους γνωρίζουμε και αναφερόμαστε σε αυτούς. Τις πουστιές του Ισαάκ στους ανταγωνιστές του ή την σκληρότητα του Αλβέρτου στους οικείους του ποτέ δεν την συζητήσαμε και ποτέ δεν μας απασχόλησε. Όχι γιατί αυτό δεν μπορεί, δεν πρέπει ή τελικά δεν κατάφερε να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης (έχουν γραφτεί βιβλία και για των τριών τα προσωπικά, τον βίο και την πολιτεία τους) αλλά γιατί όταν μιλάμε για μουσική, για φυσική ή ακόμα και για πολιτική το θέμα μας είναι ακριβώς και μόνο αυτό και όχι η καθαρότητα της ζωής των φορέων τους η των μελετητών τους.
Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου είχα το απουσιολόγιο, αυτό μου επιτρέπει να μιλάω για ρουφιάνους; Στο λύκειο διάβαζα Έθνος, Ριζοσπάστη και Αυριανή (ανώμαλος ο συνδυασμός αλλά τι να κάνουμε; παιδί ήμουν και δεν πρόσεχα), μπορώ να μιλάω εναντίον της (πουλημένης) έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας (δεξιάς και αριστερής); Στο πανεπιστήμιο τα έφτιαξα με μία κοπέλα του κατηχητικού, μπορώ να υπερασπίζομαι την αθεΐα μου;
Είτε σοβαρά, είτε αστεία είναι αυτά που έχουμε κάνει στη ζωή μας δεν αποτελούν στοιχείο για την επιβολή λογοκρισίας στο μέλλον. Η γνωστή φράση του Μένιου Κουτσόγιωργα («δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε») ήταν ακριβώς η αιτία αλλά και ο μηχανισμός της δεξιότατης συντηρητικής στροφής του ΠΑΣΟΚ η οποία είχε ήδη αρχίσει από την καρατόμηση στελεχών όπως ο Σάκης Καράγιωργας: όταν βάλεις στην πολιτική σου φιλοσοφία την αρχή ότι κάποιων η κριτική, οι απόψεις και οι ιδέες ακυρώνονται και δεν υπάρχουν μόνο και μόνο λόγω του βίου και της πολιτείας τους, τότε βαδίζεις ακάθεκτα τον δρόμο του πολιτικού σολιψισμού που οδηγεί σε περιοχές μακριά από την λογική.
Στην πρώτη σχετική ανάρτηση μου το «άντε και γαμήσου» πήγαινε στην άποψη που κριτικάριζε βάζοντας ταμπέλες σε προσωπικό επίπεδο ενώ απέφευγε να απαντήσει στην ουσία της ανάρτησης. Δυστυχώς αισθάνομαι ότι θα πρέπει - για τελευταία φορά - να το ξαναχρησιμοποιήσω (αν και αιτιολογημένο αυτή τη φορά). Γιατί, δεν έχω άλλη απάντηση σε απόψεις που καταφέρονται εναντίον του ανθρώπου που διατυπώνει τις ιδέες του (επειδή δεν μας αρέσουν), όποιες και αν είναι αυτές και όχι ενάντια στις ιδέες. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν μίλαγα για κριτική και για δημιουργία! Δημιουργική κριτική είναι να πάρεις τις απόψεις του Η.Θ. και από την δική σου οπτική να τις κάνεις σκόνη. Ηλίθια κριτική είναι να ψάχνεις τι έχει κάνει ο Η.Θ. στη ζωή του για να του ασκήσεις προληπτική και / ή κατασταλτική λογοκρισία. Ξαναλέω, ο Η.Θ. είναι φίλος μου καλός και σέβομαι απόλυτα αυτά που έχει καταφέρει και έχει περάσει στη ζωή του για να είναι εδώ που είναι. Ωστόσο ακόμα και αν γνώριζα (έχοντας δει ταυτότητα και διαπιστευτήρια) ότι είναι πράκτορας της Μοσάντ, την ανάρτηση του για το Παλαιστινιακό θα την έκρινα αυστηρά και μόνο με αυτά που ανέφερε σε αυτήν και όχι με τα διαπιστευτήρια του. Επιτέλους, δεν έχω καλύτερο τρόπο να το πω, όταν μιλάμε για σημαντικά θέματα ή επίθεση σε προσωπικό επίπεδο δείχνει απουσία επιπέδου, επιχειρημάτων και αντικειμένου συζήτησης.
Λέει ο Φίλος Νίκος, ότι και πριν αρχίσουν οι ανώνυμοι να κάνουν χαβαλέ στη Φούσκα (οι χαρακτηρισμοί δικοί μου, το παρακάτω είναι του Νίκου:) μας διάβαζαν λίγο περισσότεροι από εμάς. Ας το δεχτώ. Ωστόσο αν μέχρι την είσοδο των ανωνύμων ήμασταν κάτι σαν τη Βίκυ Φλέσσα (ερωτισμός και «επίπεδο» μετά τα μεσάνυχτα) τώρα γίναμε πρωϊνάδικο του συρμού. Αν συνεχίσουν για πολύ ακόμα οι Ανώνυμοι να επιτίθενται στον Η.Θ. και ο Η.Θ. μοιραία να τους απαντάει (δίνοντας αξία στα λεγόμενα τους) τότε θα θυμίζουμε τηλεοπτικά παράθυρα που τα επισκέπτονται οι θαμώνες για να ξεθυμάνουν.
Επειδή, πριν μπω στην Φούσκα για να γράψω κάτι, παίρνω τα χάπια μου, πίνω τη βαλεριάνα μου και κάνω την ψυχανάλυση μου, δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν με ενδιαφέρει, δεν με απασχολεί και δεν μου αρέσει να εκτονώνομαι σε προσωπικές επιθέσεις προς άγνωστους και ανώνυμους επισκέπτες.
Επίσης, επειδή ακόμα και όταν απαιτείτο η οικογένεια μου δεν προσκόμισε ποτέ πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν νομίζω ότι υποχρεούμαι (αλλά και κανένας άλλος μέσα στη Φούσκα) να το προσκομίσω στον κάθε επισκέπτη – Ανώνυμο που έχει τα κέφια του.
Επειδή τον τελευταίο καιρό δεν με εμπνέει η ιδέα της ανάρτησης στην μπλογκο-αρένα, ακριβώς λόγω των ανωτέρω, δηλώνω την σαφή πρόθεση μου να αποχωρήσω από την παρούσα γωνιά του Κυβερνοχώρου.
Για τους στενούς φίλους της Φούσκας θα υπάρξει προφορική ενημέρωση για την μετεγκατάσταση μου σε άλλη γωνιά του διαδικτύου όπου θα ενθαρρύνεται ο διάλογος και όχι η «τηλεοπτικής υφής» κριτική.
Δεν θα υπάρξουν υστερόγραφα και κυρίως δεν πρόκειται να απαντήσω σε σχόλια.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Φιλικά,
Γ.Π.Κ.
1 σχόλιο:
Της αποφυγής σχολίων...
...εξαιρούνται οι Backbencher και Νίκος!
Για να διορθώσω λοιπόν την ανάρτηση: δεν πρόκειται να ανοίξω διάλογο με Ανώνυμους, η μεταξύ μας ανταλλαγή σχολίων είναι ευπρόσδεκτη.
Δεν είναι το ότι δεν θέλω να με κριτικάρουν (= να γράφω σε γυάλα) η αιτία. Μου τη δίνει ωστόσο όταν οι συνομιλητές μου δεν με παρακολουθούν ή δεν παρακολουθούν γενικά τη συζήτηση. Έχει τύχει στη ζωή να εγκαταλείψω πολλές συζητήσεις, πολλούς φίλους και (άλας) πολλές γυναίκες γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Και αν κρίνω από τα σχόλια οι συμμετέχοντες δεν παρακολουθούν κανένα μας. Γιατί αν παρακολουθούσαν τότε ΠΡΟΦΑΝΩΣ το θέμα μας ΔΕΝ θα ήταν ο Η.Θ., ο Όθωνας, ο Γιώργος ή ο Νίκος αλλά ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ.
Θυμάσαι ότι οι δυο μας δεν συμφωνούμε συχνά. Ωστόσο απαντούσες σε αυτά που έλεγα και απαντούσα σε αυτά που έλεγες. Έβρισκα τις απόψεις σου δεξιότερες τον δικών μου αλλά δεν σε βρήκα ποτέ πιο δεξιό από μένα. Τις ιδέες που συχνά εκφράζεις τις αντιμάχομαι με ένταση, ωστόσο δεν μου χρειάστηκε ποτέ να σε χαρακτηρίσω δημόσιο υπάλληλο, νταβατζή ή μεγαλέμπορα για να στηρίξω τις δικές μου. Και ο λόγος ήταν απλός, είχα απόψεις να αντιτάξω και αυτό που διεκδικούσα από σένα ήταν ο ειλικρινής διάλογος και η ισότιμη μάχη των ιδεών μας. Δεν την έβρισκα και δεν τη βρίσκω με το να «πλακώνομαι» με κόσμο. Δυστυχώς, αυτό είναι ένα σπορ που ανθεί στην μπλογκόσφαιρα αλλά δεν με εκφράζει (όπως πολλά από τα ανδρικά σπορ). Για να απαντήσω λοιπόν: δεν θέλω να γράφω σε γυάλα αλλά δεν γουστάρω και την αβασάνιστη γνώμη κάθε περαστικού. Το ότι η γνώμη αφορούσε τον Η.Θ. καθόλου δεν αλλάζει το ζήτημα. Για μένα είναι το ίδιο και ας διαφωνώ μαζί του.
Το νόημα της ανάρτησης: διαμαρτύρομαι έμπρακτα για το γεγονός ότι οι σχολιαστές καθορίζουν πλέον το περιεχόμενο το αντικείμενο και το κλίμα των κυρίως αναρτήσεων. Η άλλως: πολλά από τα σχόλια είναι ανάξια σχολιασμού!
Δημοσίευση σχολίου