Άκης - Βαγγέλης - Δίκη

ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ (Ν.Δ).: Αυτές οι εταιρείες είναι κάτοχοι λογαριασμού, εφάνη στην αποδεικτική διαδικασία...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ, ( ΠΑΣΟΚ): Και ουδέν πολιτικό πρόσωπο είναι αναμεμιγμένο και θα το δείξει αυτό το μέλλον.
ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Γιατί βιάζεστε; Σας αναφέρω από την Εξεταστική Επιτροπή, κύριε Λοβέρδο, μια λεπτομέρεια πολλά σημαίνουσα: Όταν πρωτοανακαλύφθηκε ο αριθμός έσπευσε ο κ. Βενιζέλος -γνωστός χιουμορίστας, άλλωστε- να πει, για να απαξιώσει το θέμα, ότι αυτό μοιάζει με αριθμό τηλεφώνου.
Ε, δεν είναι αριθμός τηλεφώνου. Είναι λογαριασμός της "DRUMILAN"...
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (ΠΑΣΟΚ): Δοκιμάσατε να πάρετε τηλέφωνο;
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: ...ο οποίος ακολουθεί υπόγειες διαδρομές, όπως παραδείγματος χάρη...
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εγώ πήρα τηλέφωνο και βγήκε ο κ. Σπηλιωτόπουλος.
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: ...Είναι ύψους 21 εκατ. δολαρίων. Φθήνιες!
Α. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ποιους αφορούν αυτά, κ. Πολύδωρα; Πάλι υπόνοιες;
Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Ρε, πού πήγαν τα λεφτά, αυτό είναι το ερώτημα και άσε τις σοφιστείες!
ΑΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Τι σχέση έχει αυτό;

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=24019

 http://www.protagon.gr/resources/toolip/doc/2013/04/26/tsikrtsox1.pdf

Κι απ' όλους τους εθισμούς
βρήκες να διαλέξεις πρώτη
την ελπίδα;

Αποσπάσματα από την ποιητική συλλογή του Πάνου Δρακόπουλου 49+1 βότσαλα, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2012

 

 

Σκουριές Χαλκιδικής: Είναι άραγε η σιωπή χρυσός ;;;

Στην περιοχή Σκουριές Χαλκιδικής ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί, αγωνιζόμενος για το παρόν και το μέλλον του τόπου του. Παλεύουν για να μην καταστραφεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους, να μην μολυνθεί το νερό που πίνουν και ο αέρας που αναπνέουν, στον βωμό των κερδών μιας ξένης επιχείρησης, στην οποία συμμετέχει και ο ντόπιος πολυεπιχειρηματίας κύριος Μπόμπολας. Η Κυβέρνηση με την χρήση της γνωστής βίας των τελευταίων μηνών, με την παραπληροφόρηση που δίνουν τα φιλικά της ΜΜΕ, με την ανοιχτή τρομοκρατία και την δημιουργία «αντίπαλου» στρατόπεδου, επιχειρεί να κάμψει το φρόνημα των κατοίκων της Χαλκιδικής, χωρίς επιτυχία όμως, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Η Σαββατιάτικη μεγαλειώδης διαδήλωση στην Θεσσαλονίκη αποτελεί απόδειξη ότι ο αγώνας τους συνεχίζεται και δυναμώνει. Πόσο, όμως θα αντέξουν; Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό; Ποιά είναι η δική μας συμβολή στον αγώνα τους; Σε έναν αγώνα που σίγουρα αφορά και μας άμεσα και ας είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα από μας οι Σκουριές και η απειλούμενη περιβαντολλογική καταστροφή. Τούτο γιατί πολύ κοντά μας είναι η νοοτροπία και η δουλική προς το κεφάλαιο και τους ξένους πολιτική που ασκείται από τους κρατούντες στον τόπο μας τελευταία. Η πολιτική που πάνω από το γενικό καλό και το συμφέρον της πλειοψηφίας των πολιτών βάζει το συμφέρον εκείνων που έρχονται να αλώσουν και απομυζήσουν κάθε πηγή πλούτου του τόπου μας, του πλούτου, που με την κατάλληλη, αλλά και πατριωτική, δηλαδή για το συμφέρον της Χώρας, εκμετάλλευση, θα μπορούσε πιο εύκολα να μας βγάλει από την κρίση. Η πολιτική που ασκείται σήμερα στην Χαλκιδική για το χρυσάφι και τον χαλκό είναι βέβαιο ότι θα εφαρμοστεί αύριο και για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που όπως φαίνεται είναι πλούσιο στο υπέδαφός μας. Να γιατί η υπόθεση της Χαλκιδικής αφορά σε όλους τους Έλληνες. Εμείς θα μείνουμε αδιάφοροι; Θα συμμορφωθούμε με το ρητό «η σιωπή είναι χρυσός»; Η λύση μόνο από μαζική αντίσταση και πάλη μπορεί να βρεθεί. Μόνο αν αμυνθούμε, θα μπορέσουμε να περισώσουμε εκείνα που οι δανειστές μας και οι προστατευόμενοί τους επιχειρηματίες, ντόπιοι και ξένοι, έχουν βάλει στο μάτι. Τα πράγματα ομολογουμένως είναι πιο δύσκολα γιατί αυτή τη δεξιά και αντεθνική οικονομική πολιτική την εφαρμόζουν σήμερα, εκτός από τα παραδοσιακά κόμματα της εξουσίας και της ξενοδουλίας και κάποιοι ακόμα που αυτοαποκαλούνται «αριστεροί», οι οποίοι κατάφεραν στις τελευταίες εκλογές να παραπλανήσουν μικρή μεν σημαντική όμως μερίδα των προοδευτικών ψηφοφόρων. Είναι τυχαίο άραγε ότι για το θέμα που έχει ανακύψει γενικά με τις Σκουριές και την συμπεριφορά των αστυνομικών αρχών εκεί η ΔΗΜΑΡ έχει την ίδια θέση με την Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ; Αλήθεια φίλε Νίκο Τσούκαλη, εσύ που πάλεψες για την Στροφυλιά και για άλλα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, τα οποία βέβαια σε ανέδειξαν πολιτικά, μέσω της αριστεράς, τις ιδέες της οποίας τότε υπηρετούσες, δεν συγκινήθηκες με όσα γίνονται αυτές τις μέρες στις Σκουριές; Δεν άκουσα μια δήλωσή σου συμπαράστασης στους κατοίκους της περιοχής ή διαφωνίας σου με όσα κάνει η αστυνομία μέρες τώρα εκεί. Εκτός αν το έκανες και μου διέφυγε. Τότε θα πάρω πίσω τα όσα σου καταλογίζω. Μα τί λέω τώρα; Εσύ ετοιμάζεσαι να φορέσεις το υπουργικό κοστούμι. Μπορείς να έχεις διαφορετική άποψη; Ποιος μπορεί να περάσει την πόρτα υπουργείου και να καθίσει στην πιο ψιλή καρέκλα ή ακόμα και στην δεύτερη, αν δεν έχει το «έχειν καλώς» του κ.. Μπόμπολα και των άλλων μιντιαρχών της Χώρας μας; Κρίμα. Είναι κρίμα να ταυτίζεσαι με τον κ. Δένδια στις μεθόδους καταστολής που εφαρμόζει. Επικροτείς ι με την σιωπή σου όλες τις φασιστικές μεθόδους που εφαρμόζει η Αστυνομία στην Βόρεια Ελλάδα με παράνομες προσαγωγές ανήλικων μαθητών, με παράνομη λήψη δείγματος DNA των προσαγόμενων, με την ρίψη χημικών ακόμα και σε αυλές σχολείων. Δεν άκουσα εσένα και το κόμμα σου να αντιδράτε. αυτό σημαίνει ότι ταυτίζεστε με αυτήν την πρακτική. Και μετά θέλετε να αυτοαποκαλείσθε «αριστερά». Σε καλώ να ανατρέξεις σε δικά σου κείμενα και σε δικές σου ανακοινώσεις μέχρι να γίνετε Κυβέρνηση, σχολιάζοντας ή καλλίτερα καταδικάζοντας τέτοιου είδους πρακτικές. Τελικά φίλε Νίκο θα πρέπει να επιλέξεις αν είσαι με τον λαό ή με τον Μπόμπολα. Δυστυχώς αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα ότι η εξουσία (σ’ αυτήν ανήκεις και συ τους τελευταίους μήνες) αλλάζει τον άνθρωπο και πολύ περισσότερο τον πολιτικό που δεν έχει σταθερές αριστερές ρίζες.

Όμως, εκτός από την ΔΗΜΑΡ και τους βουλευτές της και άλλοι σιώπησαν μπροστά σ’ αυτήν την απαράδεχτη από κάθε άποψη κατάσταση στην Χαλκιδική. Είναι για μια φορά ακόμα οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, που από τον Νόμο και από τη φύση τους έχουν ταχθεί να προασπίζονται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Εκεί, στην Χαλκιδική, δικηγόροι καταγγέλλουν ότι παραβιάζονται από την Αστυνομία θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών με το πρόσχημα της έρευνας για την ανακάλυψη των δολιοφθορέων, στην ουσία όμως για να καμφθεί το φρόνημα όσων αντιστέκονται. Ακόμα και τα δικαιώματα των δικηγόρων ως συνηγόρων των προσαγόμενων παραβιάζονται, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν. Σ’ αυτό το κακό μόνο μεμονωμένοι δικηγόροι αντιδρούν. Τα όργανα του δικηγορικού σώματος τόσο στην Χαλκιδική όσο και Κεντρικά αλλά και οι κατά τόπους Σύλλογοι σιωπούν. Γιατί; Πότε περιμένουν να παίξουν τον σοβαρό ρόλο τους ως η πρωτοπορία των επιστημονικών συλλόγων της Χώρας; Τι φοβούνται; Δεν είδα κάποιο Δ.Σ Δικηγορικού Συλλόγου να παραιτηθεί. Άλλωστε η Κυβέρνηση στην πράξη έχει αχρηστεύσει έτσι και αλλιώς τους συλλόγους και μεθοδεύει την κατάργησή τους. Ας κάνουν λοιπόν μια ηρωική έξοδο. Αλλά και οι Εισαγγελείς που συνόδευαν τις διμοιρίες των ΜΑΤ στην επιχείρηση στην Χαλκιδική δεν αντέδρασαν όταν ρίχτηκαν χημικά στην αυλή του σχολείου. Ούτε ο υπουργός παιδείας αντέδρασε όταν μαθητές κλήθηκαν χωρίς τους γονείς τους στην Αστυνομία. Ο υφυπουργός του αντίθετα έφθασε στο σημείο να διαψεύσει στην βουλή ότι έγινε τέτοια προσαγωγή, όταν όλα τα κανάλια έδειχναν την κληθείσα μαθήτρια να περιγράφει την άσχημη εμπειρία της. Θλιβερός και ο ρόλος των μεγάλων ΜΜΕ. Ο Πρετεντέρης, ο Παπαδημητρίου, ο Χασαπόπουλος, ο Πορτοσάλτε και άλλοι αστέρες των Τ.V και των ραδιοφώνων με τους παχυλούς μισθούς επιχείρησαν, όπως κάνουν κατ’ επάγγελμα άλλωστε, να πείσουν τους τηλεθεατές και τους ακροατές τους ότι το δίκιο βρίσκεται στην πλευρά του θύτη και ότι τα θύματα έχουν την ευθύνη για όλα. Άξιος ο μισθός τους.

Πάτρα 11-3-2013

Θάνος Αμπατζής

Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι

Είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής. Βρίσκεσαι στο πανεπιστήμιο. Ένα αυτοκίνητο σταματάει σε ένα σημείο που βρίσκεσαι μόνος. Πέντε φουσκωτοί ξυρισμένοι με ρόπαλα σε τσακίζουν στο ξύλο και σε μαχαιρώνουν στο πόδι. Σου κλέβουν την ταυτότητα για να ξέρουν τη διεύθυνσή σου. Μόνο κριτήριο για την πράξη τους, η εμφάνισή σου. Αποφασίζεις να νικήσεις τον τρόμο και να αντιδράσεις. Μαθαίνεις ότι κάποιος έχει συγκρατήσει τον αριθμό του αυτοκινήτου. Καταθέτεις μήνυση. Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη”, υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής του 0,5%. Τραβιέσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια από αναβολή σε αναβολή. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, βλέπεις τον τραμπούκο που σε μαχαίρωσε να γίνεται βουλευτής. Τον βλέπεις να ανάγεται σε λαϊκός ήρωας σε μια μερίδα κόσμου. Τη μέρα της δίκης πρέπει να καταθέσεις την τραυματική σου εμπειρία μπροστά σε ένα κοινό, γεμάτο με χρυσαυγίτες. Ζητάς να γίνει η δίκη σε άλλη αίθουσα. Το αίτημα απορρίπτεται. Καθώς περιγράφεις τη σκηνή της επίθεσης, το εχθρικό κοινό σε χλευάζει και σε κοροϊδεύει. Ο ενορχηστρωτής της επίθεσης, ο άνθρωπος που σε προηγούμενες αναβολές της δίκης στους διαδρόμους σου κόλλαγε μαγκιές, τώρα σαν μητέρα Τερέζα δηλώνει “συμπαθών” και “καταδικάζει τη βία, όπως και όλη η Χρυσή Αυγή”. Ειρωνεία. Βγαίνει πανηγυρικά αθώος. Σου τρίβει την απόφαση στη μούρη, είναι παντοδύναμοι, είναι κυρίαρχοι. Έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

---

Είσαι 60 χρονών. Υπηρετείς μια ζωή το πανεπιστήμιο. Ο άντρας σου μπαινοβγαίνει για χημειοθεραπείες. Βλέπεις 5 φουσκωτούς να χτυπάνε έναν φοιτητή μέσα στο πανεπιστήμιο. Συγκρατείς την πινακίδα του αυτοκινήτου. Ψάχνεις να βρεις τι έγινε. Φοιτητές που βρίσκονται εκεί γύρω δηλώνουν “δεν είδα, δεν ξέρω, μη με ανακατεύετε” Αναφέρεις το περιστατικό στη σύγκλητο, και καταθέτεις στην αστυνομία την πινακίδα μαζί με το θύμα της επίθεσης. Μετά από μέρες ο αστυνομικός σε ενημερώνει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη” που είναι μέλος της νεοναζιστικής συμμορίας. Σου προτείνει να μην ανακατευτείς. (Θα αποδειχτεί ότι έχει δίκιο) Ξέρεις ότι θα περάσεις μια ψυχοφθόρα διαδικασία, ξέρεις ότι μπλέκεσαι σε μια υπόθεση που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή σου, αλλά αποφασίζεις να κάνεις το σωστό, ανεξαρτήτως κόστους. Μαθαίνεις από την τηλεόραση ότι είσαι “μεγαλοστέλεχος του Σύριζα” ενώ δεν ήσουν ποτέ μέλος οποιουδήποτε κόμματος. Ο Κασιδιάρης σε αποκαλεί “ρουφιάνα” στα κανάλια υποστηρίζοντας ότι είσαι σε εντεταλμένη υπηρεσία. Δηλώνει ότι είσαι κι εσύ κατηγορούμενη, χωρίς να αναφέρει ότι είσαι κατηγορούμενη γιατί σου έχει κάνει ο ίδιος μήνυση για ψευδομαρτυρία. Σέρνεσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια με αναβολές. Καταθέτεις αυτά που είδες. Ο φιλοναζί δικηγόρος σε προσβάλλει και αφήνει να εννοηθεί ότι στα 60 σου χρόνια αποφάσισες να εμπλέξεις σε μια άσχετη υπόθεση έναν παντελώς άγνωστο τότε άνθρωπο, για πολιτικούς λόγους. Ο εισαγγελέας κι ο δικαστής αφήνουν τον δικηγόρο να σε προσβάλλει και να σου μιλάει σαν να είσαι εγκληματίας. Αντιμετωπίζουν τελείως αδιάφορα τη μαρτυρία σου. Μια δημοσιογράφος με καρφάκια, δηλώνει ότι πολύ εύκολα θα μπορούσες να βρεις τον αριθμό του αυτοκινήτου από το Ιndymedia. Δεν ήξερες καν την ύπαρξη του Indymedia. Κρίνεσαι αναξιόπιστη μάρτυρας, αντίθετα με τους φίλους του κατηγορούμενου που δηλώνουν ότι τον είδαν το πρωί με το αυτοκίνητο, που κρίνονται πιο αξιόπιστοι παρόλο που δεν προσκομίστηκε καμία απόδειξη ότι όντως το αυτοκίνητο ήταν αλλού. Η δίκη τελείωσε. Αθώος. Τώρα είσαι εσύ κατηγορούμενη για ψευδομαρτυρία. Στα 67 σου χρόνια. Ο γολγοθάς συνεχίζεται και πλέον η δικαστική απόφαση βαραίνει εναντίον σου. Το πρώτο θέμα δημοσιεύει το όνομά σου και η φωτογραφία σου κυκλοφορεί σε νεοναζιστικά site με αηδιαστικά σχόλια από κάτω. Αυτό κέρδισες από την καλή σου πράξη λοιπόν. Τώρα έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

---

Είσαι τραμπούκος σε νεοναζιστική οργάνωση. Γράφεις ύμνους για τον Χίτλερ στο επίσημο περιοδικό της. Καταφέρνεις να γίνεις το δεξί χέρι του μεγάλου φύρερ. Βγαίνεις παγανιά με το αυτοκίνητο σου και τραμπουκίζεις κόσμο. Κάποιος από αυτούς τόλμησε να σου κάνει μήνυση. Τώρα πια είσαι βουλευτής. Πλακώνοντας στο ξύλο μια 50χρονη γυναίκα και αποφεύγοντας το αυτόφωρο για 2 μέρες καταφέρνεις να γίνεις λαϊκός ήρωας και πολιτικός αστέρας. Όταν μετά από 7 χρόνια δεν μπορείς πλέον να πάρεις άλλη αναβολή, πας στο δικαστήριο. Έχεις φροντίσει 100 φουσκωτοί να πιάσουν όλες τις θέσεις της αίθουσας 2 ώρες πριν ξεκινήσει η δίκη. Ενώ το αυτοκίνητό σου ήταν leasing και υποτίθεται ότι το'χες σε πάρκινγκ και ενώ η εταιρεία σου ζητούσε τις αποδείξεις από τα έξοδά σου, δεν έχεις καμία απόδειξη να παρουσιάσεις στο δικαστήριο. Ο δικαστής κι ο εισαγγελέας σου μιλούν με το “σεις” και με το “σας”. Ουδέποτε ακούγεται η λέξη “κατηγορούμενος”. Ο εισαγγελέας προτείνει αθώωση. Είναι φανερό ότι πρόκειται για σκευωρία της αριστεράς. Ο Πρόεδρος συμφωνεί. Αν ήθελε ας διαφωνούσε εκεί μέσα. Τους τρίβεις στη μούρη την απόφαση. Είσαι παντοδύναμος. Είσαι κυρίαρχος.Τώρα έμαθαν το μάθημά τους. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι".

Πηγή:

http://luben.tv/blogs/9344/

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (συντακτική ομάδα του περιοδικού)

*


Αυτοί που σας οδήγησαν ώς εδώ,
κι αφού σας τα πήραν όλα,
θα σας ζητήσουν τώρα και το μυαλό σας
- να παραδώσετε δηλαδή τη λογική σας
στην οργή είτε στην ελπίδα.

Αυτοί που σας οδήγησαν ώς εδώ
και τώρα φαίνονται ν' αποχωρούν
στα υπόγεια ή στα ρετιρέ της Ιστορίας
κατισχυμένοι ή «δικαιωμένοι»
έχουν αφήσει τ' αυγά του φιδιού
στη λερωμένη φωλιά τους.

Ιδού, έρχονται πίσω τους
τα νόμιμα και τα νόθα τέκνα τους.
Στην επόμενη γωνία σάς περιμένουν
ροπαλοφόροι
οι άγαρμποι νυχτερινοί υπηρέτες
γραβατοφορεμένων δολοφόνων της ημέρας.

Χειροκροτείστε τους λοιπόν!
- είναι οι δήμιοί σας.

(Αυτοί που σας τα πήραν όλα
θα σας ζητήσουν τώρα και το μυαλό σας).

Ποίημα αντί εκδοτικού σημειώματος στο περ. Σημειώσεις (τ. 72, Δεκέμβριος 2012)

[22/2/2013]

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ (αρ. 18)

Ο ρόλος των θεματοφυλάκων των ατομικών δικαιωμάτων

_______

Πέρασαν αρκετές μέρες από εκείνο το βράδυ της περασμένης εβδομάδας, που οι Έλληνες πληροφορηθήκαμε την σύλληψη των νεαρών ληστών στην Β. Ελλάδα και τους είδαμε μετά από λίγο στις οθόνες των τηλεοράσεων στα βραδινά δελτία των ειδήσεων.

Η παραμόρφωσή τους από άγριο ξυλοδαρμό ήταν εμφανής. Η καταγγελία της μητέρας ενός από τους συλληφθέντες επιβεβαίωσε την αρχική υποψία που δημιουργήθηκε ότι δράστες της κακοποίησης ήσαν οι Αστυνομικοί που τους συνέλαβαν.

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, συνεπής στον ακροδεξιό κατήφορό του, έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι οι τραυματισμοί προκλήθηκαν την ώρα της σύλληψής τους. Φυσικά κανέναν δεν έπεισε ο ισχυρισμός αυτός, πλην των αφελών και των φανατικών οπαδών του κ. Δένδια και της πολιτικής που αυτός τους τελευταίος μήνες εξυπηρετεί.

Αν το θέμα έμενε εκεί, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για ένα ακόμα ολίσθημα της σημερινής Κυβέρνησης. Όμως, με αφορμή το περιστατικό αυτό, ανακύπτουν πολύ κρίσιμα ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις:

1) Αφού είναι γνωστό ότι στις περιπτώσεις σύλληψης τρομοκρατών κατά κανόνα, με Εισαγγελική άδεια, δίνονται στην δημοσιότητα οι φωτογραφίες των συλληφθέντων, προκειμένου να λειτουργήσει το «σύστημα» της αναγνώρισής τους από πολίτες για την εύρεση χώρων που συχνάζουν ή ο εντοπισμός συνεργατών τους, πώς δεν φοβήθηκαν οι Αρχές για τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε η εικόνα με τα παραμορφωμένα πρόσωπα των συλληφθέντων; Μήπως κάποιοι φανατικοί αστυνομικοί που τους συνέλαβαν αυτενέργησαν, παρά τις άνωθεν αντίθετες εντολές;

Νομίζω πως όχι. Η ιστορία έγινε σκόπιμα. Στα πλαίσια του έντονου αυταρχισμού, της συστηματικής παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων και της αναγόρευσης του κ. Δένδια σε σύγχρονο πραίτορα, φοβάμαι ότι ηθελημένα το υπουργείο αποφάσισε να «δείξει» στο κοινό τα παραποιημένα πρόσωπα, για να παραδειγματίσει όχι βέβαια τους τρομοκράτες, αφού αυτοί ως γνωστό δεν συγκινούνται από τέτοιους παραδειγματισμούς, αλλά εκείνους που θα θελήσουν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της Κυβέρνησης, απεργώντας, κλείνοντας λιμάνια και δρόμους ή προβάλλοντας με άλλους τρόπους αντίσταση στα σχέδια της ξένης και της ντόπιας τρόικας. Σε αυτούς απευθυνόταν η «επίδειξη». Αλλά και σε εκείνους που έχουν ακροδεξιές απόψεις, που αδιαφορούν για τα ατομικά δικαιώματα όταν πρόκειται να κινδυνεύσει η «Τάξη και η Ασφάλεια» της Χώρας, όπως αυτοί την εννοούν και τους οποίους κέρδισε το τελευταίο διάστημα η Χρυσή Αυγή. Να λοιπόν ποιοι είμαστε, ελάτε σε μας, γιατί να πάτε στη Χρυσή Αυγή;

2) Ένα δεύτερο ερώτημα αφορά την Εισαγγελική Αρχή της Κοζάνης, της πόλης που προσήχθησαν οι συλληφθέντες. Γνωρίζει ο κ. Εισαγγελέας ότι εδώ και κάποια χρόνια τα βασανιστήρια (για τέτοιο χαρακτηρισμό πρόκειται) από όργανα της Τάξης από ποινική απαξία έχει γίνει κακούργημα. Έχοντας λοιπόν ο κ. Εισαγγελέας μπροστά του τα παραποιημένα πρόσωπα των νεαρών και τις δηλώσεις τους ότι κακοποιήθηκαν, δεν θα έπρεπε να κάνει το καθήκον του, να ασκήσει δηλαδή διώξεις, να διατάξει την εξέτασή τους από ιατροδικαστές, να εξετάσει άμεσα μάρτυρες, όχι κατ’ ανάγκη συναδέλφους των αστυνομικών, ώστε να ερευνηθεί η καταγγελία; Έπρεπε να γίνει αυτό από την Εισαγγελία της Αθήνας, όταν βέβαια προηγήθηκαν αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης;; Πριν από λίγες μέρες ένας Εισαγγελέας που υπηρετεί στην Κρήτη και μια συνάδελφός του από την Κεφαλονιά, επειδή τόλμησαν, ασκώντας συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, να πουν την άποψή τους για τις συνέπειες από την εφαρμογή των μνημονίων στην Χώρα μας, μετά από πρόταση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, παραπέμφθηκαν στο πειθαρχικό!!! Με τον κ. Εισαγγελέα της Κοζάνης, θα ασχοληθεί κανείς;

3) Εδώ και πολλά χρόνια οι Δικηγορικοί Σύλλογοι ήταν πρωτοπόροι στα ζητήματα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και όχι μόνο. Πολλοί απ’ αυτούς έχουν συστήσει και ειδικό όργανο από μέλη του ΔΣ να παρακολουθεί τα ζητήματα αυτά. Για το σοβαρό αυτό θέμα της σχεδόν βέβαιης κακουργηματικής «περιποίησης» νέων ανθρώπων, συγκινήθηκε κάποιος Σύλλογος; Είδατε μια ανακοίνωση, μια διαμαρτυρία, ένα σχόλιο; Όχι βέβαια. Θα μου πει κανείς: Δύσκολο το θέμα της τρομοκρατίας. Ναι, συμφωνώ. Όμως όσο άσχημο είναι νέα παιδιά να οδηγούνται στα άκρα (θέμα βέβαια που χρήζει σοβαρής μελέτης), άλλο τόσο σοβαρό είναι στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας να τελούνται κακουργήματα και να μένουν όχι μόνο ατιμώρητα, αλλά ούτε να ερευνώνται αρμοδίως. Βέβαια η έρευνα δεν πρέπει να γίνεται από αστυνομικούς. Ήδη «έβγαλαν λάδι» τους συναδέλφους τους. Ας αναλάβει η Δικαστική Αρχή την έρευνα. Με αφετηρία τον προβληματισμό του ίδιου του Υπουργού Δικαιοσύνης όταν αντίκρυσε τα παραποιημένα πρόσωπα, ας αναζητήσει τους υπαίτιους.

Ας μην αδιαφορούμε λοιπόν γι’ αυτά τα φαινόμενα. Ας αντιδράμε σε κάθε περίπτωση βίας, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται. Κυρίως αν προέρχεται από το οργανωμένο Κράτος, το οποίο οφείλει να μην φέρεται όπως οι παραβάτες του Νόμου. Το «μούδιασμα» που έχει προκαλέσει η οικονομική καταστροφή της Χώρας μας, ας μην καταλάβει τα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά μας.

Πάτρα 13/2/2013

Θάνος Αμπατζής

Συνέντευξη Δένδια

Konstantinos Abatzis 24 January 2013 01:58

To: portosalte@skai.gr

Bcc: afaloniatis@gmail.com

Φίλε μου Ψάλτε,

έχω καιρό να σου γράψω γιατί είχα λίγο θυμώσει που δεν μου απάντησες στο τελευταίο e-mail. Μου πέρασε τώρα και με αφορμή την τελευταία σου δημοσιογραφική επιτυχία σου ξαναγράφω. Δεν παρακολούθησα ζωντανά την συνέντευξη με τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης γιατί διαπίστωσα τελευταία πως η παρακολούθηση συγκεκριμένων τηλεοπτικών σταθμών και η ακρόαση επιλεγμένων ραδιοφωνικών εκπομπών μου προκαλεί ακατάσχετη διάρροια. Ο γιατρός μου είπε πως οφείλεται στο βακτήριο Diaplokus Gebeliskus που τώρα τελευταία είναι σε έξαρση και μου συνέστησε να απέχω. Όμως, μελέτησα την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης και εντυπωσιάστηκα. Θα μπορούσα να σε ρωτήσω πολλά, όμως σεβόμενος τον περιορισμένο σου χρόνο θα σου θέσω μόνο μία ερώτηση:

•Πόσο πουλημένος είσαι;

Δεν νομίζω να είχα την τύχη να διάβασες το μήνυμά μου και να άντεξες ως εδώ. Αν πάντως είναι έτσι θα ήθελα να σου θέσω ακόμα μία ερώτηση γιατί δεν περιμένω να απαντήσεις στην προηγούμενη:

•Πιστεύεις πως η τρομοκρατία της κοινωνίας από ανθρώπους όπως εσύ κι ο Υπουργός θα πετύχει ή μήπως οι πραγματικοί τρομοκράτες θα αποκαλυφθούν;

Θα ήθελα τέλος να εκτιμήσεις το θάρρος μου, γιατί τώρα τελευταία φοβάμαι πως επειδή είμαι αριστερός θα με πάρουν ή για τρομοκράτη ή για αναρχικό και ποιος ξέρει, μπορεί να βρεθώ σε κανένα κελί. Για αυτό κάνε μου τη χάρη και μην πεις στον Μπάμπη πως σου έγραψα γιατί κάτι άκουσα πως μπορεί να πάει για κατάργηση το επίδομα πολυτέκνων, αλλά θεσπίζεται επίδομα καρφώματος μέχρι και στον ιδιωτικό τομέα. Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως τέτοιες δημοκρατικές εποχές που διανύουμε κρίμα είναι να βρεθώ σε κανένα ξερονήσι και εκεί άντε να ψάχνω για Internet για να σου στέλνω μηνύματα.

Θα σου ξαναγράψω κάποια στιγμή. Προς το παρόν σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία στον επαγγελματικό σου βίο, γιατί είναι το μόνο που σε ενδιαφέρει. Η υπόλοιπη κοινωνία ας ψοφήσει, η καριέρα σου να πάει μπροστά.

Με απεριόριστη οργή που δεν θα γίνει ποτέ βία (δεν σας αξίζει, εκτός και βία είναι και το φτύσιμο [να θυμηθώ να ρωτήσω τον Πάσχο]).

Κωνσταντίνος Αμπατζής

2013

Γράμμα στο Φάνη


Πλησιάζει ο καιρός φίλε
που οι αθωότητες θα πυροβολούνται
οι εραστές δεν θα πίνουν από βαλκάνιο φλασκί για να μεθύσουν
και τα παιδιά θά ’χουν για όνειρα πλήκτρα αδειανά
κι οργή
δωσίλογοι θα μας κατασκοπεύουν σε ψηφιακά καπηλειά
λέγοντας χάι και γιες με χάρη
κι εμείς θα χορεύουμε κρυφά τα τετριμμένα βαλς μιας
άλλης εποχής
πλησιάζει ο καιρός φίλε
που θ’ αποξεχάσουμε το χθες
δυο τρία γυναικεία ονόματα θα μας καταδιώκουν
μια φιλική κουβέντα στον καφέ
μια εφημερίδα
κι ύστερα
σιωπή
Φάνη, μας αποκαθήλωσαν
σε πλειστηριασμούς καθημερινότητας
και τώρα γυρεύουμε τις κερκόπορτες
απ’ όπου μας αλώνει ο Χρόνος

(Παναγιώτης Αρβανίτης, «Λευκό χιούμορ»,
εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012)  

Γελαστή Ανηφόρα

Τώρα που πέφτει πάνω μας άλλη μια άγρια μπόρα

Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα

Κι αν φλέγεται γύρω μας του τίποτα η χώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα

Τώρα που όλοι συμφωνούν πως είν' κακιά η ώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα

Κι' ώς που να συναντήσουμε της δίψας μας τα δώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα


Μας κυνηγούν οι φύλακες
με μια άσπρη νεκροφόρα
Μα όταν κοντεύουν να μας βρουν
παίρνουμε κι' άλλη φόρα



Δύο απαράδεκτες παρεμβάσεις του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου

Είναι γνωστό ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης ορίζεται με απόφαση της εκάστοτε Κυβέρνησης, δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό έχει ως συνέπεια την έμμεση και πολλές φορές άμεση επέμβαση της μιας εξουσίας στην άλλη, παρά την ρητή συνταγματική επιταγή για την σαφή διάκριση των εξουσιών, που εξασφαλίζει την ορθή λειτουργία τους. Είναι λογικό, όταν περιμένεις από το Υπουργό Δικαιοσύνης και στην συνέχεια από το Υπουργικό Συμβούλιο να σε ορίσουν Αντιπρόεδρο, Αντιεισαγγελέα, Πρόεδρο ή Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να προσπαθείς να έχεις τουλάχιστον «καλές σχέσεις» μαζί τους. Όταν δε τιμηθείς για τις καλές αυτές σχέσεις, έχεις την υποχρέωση να ανταποδώσεις. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις δικαστών που δεν επεδίωξαν αναρρίχηση στα ανώτατα αξιώματα, όταν δε κάποιοι επελέγησαν με μόνο κριτήριο την επιστημοσύνη τους, δεν χαρίστηκαν στην Εκτελεστική Εξουσία.

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες δύο παρεμβάσεων του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η πρώτη αφορούσε την άμεση παραπομπή δύο Εισαγγελικών λειτουργών κατώτερης βαθμίδας στο Πειθαρχικό, γιατί ο ένας από αυτούς τόλμησε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του για την καταστροφική πορεία που μας οδηγούν τα μνημόνια και οι τελευταίες ξενόδουλες Κυβερνήσεις, αυτό δηλαδή που είναι στην ψυχή, στο μυαλό και στο στόμα όλων των ελλήνων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων βολεμένων, ενώ η δεύτερη λειτουργός της δικαιοσύνης είχε το θάρρος να επικροτήσει δημόσια την θαρραλέα επίσης ενέργεια του συναδέλφου της. Μάλιστα για να τους τιμωρήσει περαιτέρω, κυρίως όμως για να φοβίσει πιθανούς μιμητές τους, έκανε γνωστό ότι έστειλε την επιστολή του Εισαγγελέα της Κρήτης στην Βουλή, για να ..του κάνουν μήνυση οι βουλευτές που θίγονται από τα λεγόμενά του.

Η δεύτερη παρέμβαση του κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αφορά στην παραγγελία στον Επιθεωρητή των Δικαστών -Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου- να περικόψει τις αποδοχές των δικαστών που απέχουν από τα καθήκοντά τους. Δηλαδή υποκαθιστά ευθέως και αμέσως τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Οικονομικών, που είναι αρμόδιοι να προβούν σε τέτοια περικοπή και δεν το τόλμησαν μέχρι τώρα. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή όχι με τον τρόπο αυτό αντίδρασης των δικαστών στις περικοπές των αποδοχών τους δηλαδή με την αποχή από τα καθήκοντά τους και αν κριτικάρει την μέχρι τώρα άρνηση των περισσοτέρων να σταθούν εμπόδιο στις συνεχείς αντισυνταγματικές εκτροπές των τελευταίων Κυβερνήσεων, με την άρνησή τους να εφαρμόσουν τους αντισυνταγματικούς νόμους και να μην σπεύδουν να ικανοποιούν την αξίωση των ισχυρών να κηρυχθούν όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες, οφείλουμε σ’ αυτή την φάση να σταθούμε στο πλευρό τους με την ελπίδα ότι θα κατανοήσουν ποιος είναι ο ρόλος τους στις συγκρούσεις που έρχονται και σε ποια πλευρά πρέπει κάθε φορά να στέκονται.

Ταυτόχρονα ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του στην ωμή παραβίαση του Συντάγματος, την οποία εκ συστήματος κάνουν οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Καμιά παρέμβαση, καμιά ενέργεια, καμιά διαμαρτυρία, έστω για τους τύπους. Πώς λοιπόν να μην σκεφθεί κανείς, όσο καλόπιστος κι αν είναι, ότι η σιωπή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν είναι η ανταπόδοση της προαγωγής του στην θέση αυτή από την εκτελεστική εξουσία;; Γιατί κ. Εισαγγελέα δεν συγκινηθήκατε από την ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την σύνθλιψη των συνταξιούχων και των μισθωτών, την παραβίαση των συνταγματικών επιταγών για την προστασία εκ μέρους της πολιτείας της οικογένειας, των παιδιών, των ευπαθών ομάδων της κοινωνίας;; Γιατί δεν συγκινηθήκατε επίσης από την ωμή παραβίαση του συντάγματος με την έκδοση τελευταία των περίφημων πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, με τις οποίες παρακάμπτεται η Βουλή, όταν έγκριτοι συνταγματολόγοι και όχι μόνο «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για την συνεχή υποβάθμιση του Συντάγματος από την Κυβέρνηση; Γιατί δεν παρεμβήκατε ο ίδιος (έχει σημασία το κύρος σας) και όχι μόνο οι οικονομικοί Εισαγγελείς, όταν η Κυβέρνηση με τα όργανά της, που έχουν όνομα και επώνυμο (διάβαζε Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου κλπ) έκρυψε στοιχεία, από τα οποία μπορούσαν να αποκαλυφθούν φοροφυγάδες, ώστε από τον έλεγχό τους και από την καταβολή των φόρων που απέκρυψαν, να μειωθεί έστω και κατά κάτι το βάρος από τις πλάτες των αδύναμων ελλήνων;;;; Πού είσαστε σε αυτές τις περιπτώσεις κε Εισαγγελέα; Γιατί εδώ ξεχάσατε τον θεσμικό ρόλο σας;; Ο πολίτης περιμένει από την πνευματική ηγεσία του τόπου, στην οποία και σεις συγκαταλέγεσθε, να αντιδράσει στον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα μας και να μην διευκολύνει με την στάση του τον αποπροσανατολισμό και την υποταγή στα κελεύσματα της εξουσίας.

Πάτρα 26/11/2012

Θάνος Αμπατζής

Καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται

Ο πιο «κομψός» τρόπος για να υπονομεύσεις το δίκιο του αγώνα των καταπιεσμένων είναι να παίρνεις «ίσες» αποστάσεις ανάμεσα στο «δίκιο», στις «ελευθερίες» και στο «δικαίωμα» του καταπιεστή να καταπιέζει, και στο δίκιο, στις ελευθερίες και στο δικαίωμα του καταπιεσμένου να αντιδρά, να αντιστέκεται αλλά και να επιτίθεται ενάντια στην καταπίεση και στον καταπιεστή.

Ο ακόμα «κομψότερος» τρόπος για να αποκηρύξεις τον αγώνα του καταπιεσμένου ενάντια στον τύραννο και εκμεταλλευτή του, είναι να βαφτίζεις «βία» την αντίσταση και τη διαμαρτυρία του, την οποία βέβαια σπεύδεις μετά να την αντιπαραβάλεις με τη βία του εκμεταλλευτή ώστε με την ευπρέπεια που αρμόζει στον κόσμο των εστέτ του ανθρωπισμού, να αποφανθείς:

«Καταδικάζω τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται»...

Τον παραπάνω λυρικό «πασιφισμό», της καταδίκης της βίας «απ' όπου κι αν προέρχεται», ένα σχήμα που αποτελεί σήμα κατατεθέν των προπαγανδιστικών μηχανισμών των καθεστώτων της βίας και της εκμετάλλευσης, τον ακούσαμε προχτές να διατυπώνεται και από την κυρία Ρένα Δούρου, στέλεχος και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

*

Φυσικά δεν είναι της ώρας να κάνουμε μαθήματα (πολύ περισσότερο σε μια αριστερή...).

Αλλά, προς δόξαν της πραγματικότητας, τη βία - συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των κοινωνιών όπου αντιπαρατίθενται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα - είτε την καταδικάζεις, είτε δεν την καταδικάζεις, αυτή υπάρχει. Ερήμην των ηθικοπλαστικών κηρυγμάτων.

Είναι σαν να καταδικάζεις το θάνατο. Οσο κι αν τον καταδικάσεις, αυτός υπάρχει και θα υπάρχει (μέχρι τη δευτέρα παρουσία, τουλάχιστον...). Και η αναγνώριση ότι υπάρχει, μόνο ως παραλογισμός θα μπορούσε να εκληφθεί ως εκδήλωση «αγάπης» προς το θάνατο ή ως δήλωση «δικαίωσης» της ύπαρξής του.

Το ίδιο συμβαίνει, για παράδειγμα, με το θέμα του πολέμου. Η στάση μας απέναντί του δεν τελειώνει (ούτε καν αρχίζει) με την έκφραση της καταδίκης του. Αλλά με τον προσδιορισμό του χαρακτήρα του πολέμου. Δηλαδή αν είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος, από πλευράς εκείνων που είτε ως αμυνόμενοι, είτε ως επιτιθέμενοι, συμμετέχουν σε αυτόν.

Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάθε πόλεμος είναι άδικος. Ως εκ τούτου εξίσου «άδικο» με τους Τούρκους το '21 είχαν και οι επαναστατημένοι Ελληνες. Αλλά τότε, αν κάθε πόλεμος είναι «άδικος», και η αδικία επιμερίζεται εξίσου σε όλους όσους συμμετέχουν ή εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε αυτόν, τότε η δικαίωση του «αδικητή» είναι εξασφαλισμένη.

*

Το ζητούμενο, λοιπόν, όταν μιλάμε για βία, δεν είναι να αραδιάσουμε επίθετα και προσδιορισμούς για να αποδείξουμε πόσο απεχθής μας είναι, μη και δεν πάρουμε μέρος στο γενικό μεθύσι κάποιας αταξικής, απολίτικης και αντι-ιστορικής «συναδέλφωσης».

Υποχρέωση του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - είναι να προσδιορίζει το χαρακτήρα της βίας. Αν μάλιστα είναι αριστερός, πρώτη του υποχρέωση είναι να μην επιτρέπει να συκοφαντούνται οι κοινωνικοί αγώνες μέσα από τη χυδαία επιχείρηση να διασυνδεθούν, να παραλληλιστούν ή πολύ περισσότερο να ταυτιστούν με το φασιστικό λιντσάρισμα, την ατομική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή, την παρα-κρατική δράση κοκ.

Είναι να αποδεικνύει και όχι να τροφοδοτεί τη χυδαιότητα πως η λαϊκή αντίσταση αποτελεί τάχα τη «δικαίωση», τη «νομιμοποίηση» ή ακόμα και τον «γεννήτορα» (!) της τραμπούκικης, της υποκοσμιακής, της ναζιστικής και κάθε μορφής καθεστωτικής βίας. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Οι λαϊκοί αγώνες και οι μορφές τους, ως έκφραση αυτών των λαϊκών αγώνων, δεν αποτελούν την «κατάφαση», αλλά την εκκωφαντική άρνηση - μέχρι του σημείου της κατάργησης - της βίας που ασκείται πάνω στον καταπιεσμένο και που αυτή είναι που γεννά όχι απλώς το δικαίωμα, αλλά το καθήκον της αντίστασης.

Υποχρέωση, τελικά, του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - δεν είναι να εξαντλείται στην «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται». Είναι η καταδίκη και αντίσταση στη βία, αλλά από εκεί που πραγματικά προέρχεται. Και αυτή η στάση δεν καθιστά ούτε αντιμετωπίζει τη βία ως κάτι το επιθυμητό. Την αντιμετωπίζει υπό το πρίσμα την μόνης ελεύθερης προσέγγισης που μπορεί να υπάρξει. Και η μόνη ελεύθερη προσέγγιση είναι εκείνη που έχει επίγνωση της αναγκαιότητας.

*

Αν πάλι δεν ισχύουν όλα αυτά, τότε δεν έχουμε παρά να ζητήσουμε «συγγνώμη» τόσο από την κυρία Δούρου όσο και από τους υπόλοιπους.

«Συγγνώμη» για λογαριασμό του Αρη και του αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Τσε. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό εκείνων που γκρέμισαν τη Βαστίλη και των άλλων που παρέδωσαν στο λαό τα Χειμερινά Ανάκτορα. «Συγγνώμη» για λογαριασμό και του πιτσιρικά της «Ιντιφάντα» που πετούσε τόσο βίαια τις πέτρες του στα τανκς των Ισραηλινών...

Γράφει:

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7158919

ΠΟΥ (ΤΟ) ΠΑΕΙ ΤΟ ΚΚΕ;

Του ΣΤΑΘΗ*

Οι ημέρες που έρχονται «είναι γκαστρωμένες», όπως έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς κι αδίστακτος με τους αδύναμους. Συνεπώς η στάση που θα κρατήσει το ΚΚΕ για το επόμενο διάστημα έχει ιδιαίτερη σημασία για τις τύχες του λαού και της χώρας.

Η επ’ εσχάτοις συρρικνωμένη απήχηση του ΚΚΕ στο εκλογικό σώμα δεν το βγάζει, τουλάχιστον όχι ακόμα, απ’ το πλαίσιο των αγώνων του λαού εναντίον της παλινόρθωσης του πιο άγριου και πρωτόγονου καπιταλισμού από την εποχή του Ντίκενς σε όλη την Ευρώπη και βεβαίως στην Ελλάδα, έτσι όπως εκφράζεται με την κόλαση των Μνημονίων - κι όχι μόνον.

Πέρα απ’ τις απλουστεύσεις (του στυλ «το Μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός») oι οιωνοί για τον δρόμο που έχει πάρει το ΚΚΕ δεν είναι καλοί.

Ας μείνουμε κατ’ αρχήν στα γεγονότα: την ημέρα που η ανίερη Ιερά Συμμαχία των Τριών της Τρόικας πέρναγε απ’ τη Βουλή το θανατηφόρο πακέτο των μέτρων, η κ. Παπαρήγα ανάλωσε την ομιλία της, κατά 80%, επιτιθέμενη στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να θεωρηθεί υστερία, αν δεν ήταν λάθος.

«Μόνον διαφορές τακτικής ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ», διακρίβωσε η Αλέκα.

Δεν έμεινε όμως μόνον στις διακριβώσεις, αλλά πέρασε και στις προφητείες: «ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατία, μάλιστα λιγότερο ριζοσπαστική απ’ όσον το ΠΑΣΟΚ της πρώτης του εποχής».

Είναι κρίμα (στην πραγματικότητα ντροπή) να ξεπέφτει κανείς, πόσο μάλλον ένας μαρξιστής, σε «δίκες προθέσεων».

Αλλά είναι ακόμα πιο θλιβερό, την ίδια ταραχή που έπαθαν τα παπαγαλάκια του Mega με τον κ. Λαφαζάνη ομιλούντα περί «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» να παθαίνει ταυτοχρόνως και η κυρία Παπαρήγα μέσα στην αίθουσα. Ως «πασαρέλα» απαξίωσε τις διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων δυνάμεων για το πραξικόπημα που επιχειρούσε φόρα παρτίδα από του βήματος της Βουλής ο κ. Στουρνάρας για το αυτοδιοίκητο της Βουλής.

Θλιβερά παράδοξα με ακόμα πιο θλιβερά παρεπόμενα: να εισπράττει αίφνης το ΚΚΕ επαίνους κι εύσημα απ’ τον κ. Σαμαρά, τον κ. Πρετεντέρη, τον κ. Βενιζέλο, την ευμενή ανοχή του... κ. Βορίδη, ακόμα και τα ιντερνετικά εύγε του κ. Κικίλια!!! - «με επαινούν οι εχθροί μου, κάπου κάνω λάθος» κάποτε, κάποιος, έλεγε.

Μαζεύτηκαν πολλά; Οχι! έχει κι άλλα, ακόμα πιο παράδοξα, τουλάχιστον για τους κομμουνιστές και τους αριστερούς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί(!) και να ξεσκεπαστεί(!) ο πραγματικός χαρακτήρας της δικής του πολιτικής, που είναι η πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε βάρος του λαού(!)» (σ.σ.: τα θαυμαστικά δικά μου).

Εδώ το ΚΚΕ βγάζει με τα χέρια του τα μάτια του: «προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί»; - τριάντα χρόνια το οργανώνουμε, με το ΚΚΕ στην πρωτοπορία.

Αλλά ας πούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι το κίνημα δεν είναι ακόμα οργανωμένο επαρκώς - έως ότου να οργανωθεί, τι; - μαμ, κακά και νάνι; Ή μήπως ένα κίνημα οργανώνεται μέσα απ’ τους αγώνες, χωρίς να περιμένει πρώτα... να οργανωθεί κι ύστερα... να αγωνισθεί; - παιδαριώδεις σκέψεις. Και λογικά άλματα προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.

Τέλος, το ότι ο σατανικός ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να διαχειρισθεί την κρίση σε βάρος του λαού» το ισχυρίζεται μόνον ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης (όταν έχει διαβάσει πολύ Νεφελίμ).

Είναι πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτύχει εν τέλει να προασπισθεί τον λαό, αλλά να πιστεύει κανείς ότι θέλει να τον χαντακώσει, αυτό ξεπερνά τα όρια της πολιτικής σκέψης και εισέρχεται στο πεδίο της συνωμοσιολογίας.

Δυστυχώς, ως φαίνεται, το ΚΚΕ έχει εγκλωβισθεί στην ίδια του τη ρητορική (αριστερίστικη και σεχταριστική) σε πολιτικές που απάδουν της κομμουνιστικής παράδοσης: «Αδιάφορο το ΚΚΕ για τις παραβιάσεις του Συντάγματος», δήλωσε από του βήματος της Βουλής ο κ. Παφίλης. «Αστικό Σύνταγμα είναι έτσι κι αλλιώς, εμάς δεν μας κόφτει, εμείς δεν το έχουμε ψηφίσει», συνέχισε.

Αγαπητέ μου Θανάση, για τη Δημοκρατία, την αποκατάστασή της -συνεπώς και για αυτό το Αστικό Σύνταγμα- χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες εξορίσθηκαν, βασανίσθηκαν, έδωσαν τη ζωή τους! - τι έχετε πάθει;

Τι είναι αυτά που λέτε; Σε Ελληνες πολίτες απευθύνεσθε, σε σκεπτόμενους ανθρώπους ή σε οπαδίτες και χούλιγκανς;

Είναι δυνατόν να κατηγορεί η Αλέκα τον ΣΥΡΙΖΑ για «μπλοκ της δραχμής», ακριβώς όπως τον κατηγορεί ο κ. Σαμαράς για «λόμπι της δραχμής»;

Είναι δυνατόν να μη συναινεί το ΚΚΕ στην παραπομπή Γιωργάκη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ;

Μάλιστα με το σκεπτικό που ανέπτυξε η Αλέκα: «Περιμένει ο λαός να τιμωρηθεί ο Παπανδρέου και τι θα γίνει; Θα ανεβεί η σύνταξη;»..!!!

Αν αυτό το έλεγε άλλος, θα μιλούσα για κυνισμό, για αμοραλισμό, το είπε όμως η κυρία Παπαρήγα - τα έχετε χάσει; Δεν είναι η κάθαρση, δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης προϋπόθεση της δημοκρατικής ανασύνταξης; της επαναπολιτικοποίησης του λαού και της επανενασχόλησής του με τα κοινά;

Στο 11ο Συνέδριο, ο Χαρίλαος είχε προτείνει και το κόμμα είχε επεξεργασθεί μια «δύσκολη» αλλά «γόνιμη» γραμμή: απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, όχι στο ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα εσείς κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι γίνεται ΠΑΣΟΚ, επειδή πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (κι άλλων κομμάτων) προστρέχουν σε αυτόν.

Το ίδιο ισχυρίζονται ο ΔΟΛ, το Mega κι όλες οι άλλες δυνάμεις του κακού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ΠΑΣΟΚ αν γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι όποιον άλλον μας έφερε έως εδώ.

Ομως κάνετε, ενώ αφελείς δεν είσθε, πως δεν καταλαβαίνετε τη διαφορά. Δηλαδή τι θέλετε; Οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. να μην έχουν καταφυγή, ούτε προσδοκία; και τότε, αν δεν μετακινηθούν αυτοί οι πολίτες, πώς θα αναταχθούν οι συσχετισμοί μέσα στον λαό, υπέρ του;

Κάνετε όμως και κάτι άλλο, ακόμα χειρότερο: λέτε στον λαό ότι μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει κι ότι ώσπου να σας δώσει εντολή για τον σοσιαλισμό, ματαιοπονεί.

Ετσι, όχι μόνον απογοητεύετε τον λαό (ο οποίος ώσπου να σας δώσει την εντολή για τον σοσιαλισμό πρέπει να επιζήσει) αλλά ταυτίζοντας τον στρατηγικό σας στόχο με την τακτική σας διαπράττετε αυτό που ο Λένιν έλεγε αριστερισμό.

Και, κατ’ ακολουθίαν, για να υποστηρίξετε αυτή την πολιτική αυτοακυρώνεσθε: λέτε στον λαό: στον σοσιαλισμό θα λυθούν όλα (στο μεταξύ ο άλλος πεινάει, άλλος αυτοκτονεί), οργανωθείτε στα σωματεία, στις γειτονιές, παντού και παλέψτε για τον σοσιαλισμό.

Ο σοσιαλισμός δεν είναι κακός στόχος, είναι μάλλον ο καλύτερος, αλλά ώσπου να σχηματισθεί η λαϊκή πλειοψηφία που χρειάζεται (καθώς οι ίδιοι λέτε), ώστε να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, οι καπιταλιστές μάς αλαλιάζουν. Χθες με τις πιστωτικές κάρτες, φέρ’ ειπείν, σήμερα με το Μνημόνιο, αύριο πιθανόν με τίποτα φαιοχίτωνες.

Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το Μνημόνιο είναι απλώς μια έκφανση του καπιταλισμού, ότι ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του, ότι ο φασισμός είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό όσον και ο πόλεμος.

Ομως όλα αυτά είναι διαπίστωση, όχι πολιτική.

Για τους μαρξιστές, όπως έλεγε κι ο θείος Κάρολος, το πρόβλημα δεν είναι μόνον να ερμηνεύουμε τον κόσμο, αλλά να τον αλλάζουμε.

Τα τελευταία πολλά χρόνια αλλάζουν τον κόσμο επί τα χείρω οι αντιδραστικές δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς με τη συνεπικουρία της σοσιαλδημοκρατίας.

Αν θεωρείτε αδιάφορο τον χαμό και των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων, ώσπου να τις πάρουμε πίσω όλες μια και καλή στον σοσιαλισμό, καλώς πορεύεσθε.

Πορεύεσθε όμως μέσα σε μια δική σας μεταφυσική, ολωσδιόλου δική σας.

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012.

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&amp%3Bview=article&amp%3Bid=10015%3Astathis-kke&amp%3Bcatid=78%3Aygeia&amp%3BItemid=178#.UKPC9l33mB0.twitter

Αφεντικό σε συμπαθώ πάρα πολύ. Έχεις τα πάντα εκτός από λίγη τρέλα και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται λίγη τρέλα... Αλλιώς δεν μπορεί να σπάσει το σκοινί και να ελευθερωθεί.  

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Γιώργος Χουλιάρας

Λεξικό Αναμνήσεων: Αυτοκίνητα και ασανσέρ

 

Πάνω-κάτω

Γνωριστήκαμε στο ασανσέρ. Μόλις μετακόμισα, είπα. Πηγαίνω στον εικοστό πρώτο όροφο. Βλέπεις το Κεμπέκ από το μπαλκόνι. Eλα να με επισκεφτείς.

Μένω πιο χαμηλά, απάντησε. Eλα εσύ. Φτάνοντας στον όροφό της, την ακολούθησα. Aλλωστε δεν είχαν έρθει ακόμη τα πράγματά μου. Εκτός από ένα δανεικό ράντζο και ένα μπρίκι καφέ, που μετέφερα στη βαλίτσα μου, το διαμέρισμα ήταν άδειο.

Hρθαν τα πάνω κάτω, θα της έλεγα, αν ήξερε τόσα ελληνικά. Αλλά ούτε να μεταφράσω τον ιδιωματισμό ήταν εύκολο, καθώς επρόκειτο για κυριολεξία, που διέστρεφε την αρνητικά φορτισμένη σημασία του.

Προσπαθούσα να φανταστώ τι μπορεί να κάνεις, ομολόγησε μετά από χρόνια. Προσπαθούσα να κάνω όσα μπορούσες να φανταστείς, χρειάστηκε να εξομολογηθώ.

Υπήρχε ένας διαρκής διάλογος μεταξύ μας, ιδίως όταν δεν μιλούσαμε, γεγονός που μας καθιστούσε αχώριστους, μετά από κάθε αποχωρισμό. Ταξίδευα συχνά εκείνη την εποχή, πηγαίνοντας συνήθως στα ίδια μέρη, ενώ εκείνη ταξίδευε δύο ή τρεις φορές τον χρόνο, πηγαίνοντας σε διαφορετικούς προορισμούς.

Συχνά επίσης ταξιδεύαμε με το ασανσέρ από τον έναν όροφο στον άλλο. Αν στη Νέα Υόρκη υπολόγιζαν τις αποστάσεις που έχουν καλύψει οι επιβάτες των ανελκυστήρων, θα είχαν καλυφθεί τα μίλια που χρειάζονται πριν εγκατασταθεί αποικία μηχανικών και χορευτών στον Aρη. Οι χορευτές θα ακτινογραφούσαν με τις κινήσεις τους τον κόκκινο πλανήτη, ενώ οι μηχανικοί θα διόρθωναν τα χρώματα των βημάτων τους.

Κοιτάζοντας από το παράθυρό της, στον λευκό τοίχο του κτηρίου απέναντι προέβαλε εικόνες από τις στέπες του Καζακστάν. Σε μια σαβάνα στην Αφρική, προσηλώθηκε σε ένα τεράστιο φίδι, πριν επιδέξια το απομακρύνει ο οδηγός τους. Διστάζοντας να μπει σε κανό στον Αμαζόνιο, τα ρούχα της δεν γέμισαν μικρά, δηλητηριασμένα ψάρια, όπως συνέβη με όσους δρασκέλισαν την ανύπαρκτη κουπαστή. Στη Νέα Ζηλανδία πήγε να πνιγεί, γιατί η παραλία της θύμισε Μεσόγειο.

Πρέπει να ήταν ο πιο θλιμμένος ταξιδιώτης ποτέ, όταν ο θυμός της μεταμορφωνόταν σε μελαγχολία. Χωρίς παρεκτροπές ύφους, περιέγραφε όσα τραγικά και ευτράπελα της είχαν συμβεί. Προσπάθησα να την πείσω να τα καταγράψει, αλλά δεν πίστευε στη μακροβιότητα των γραπτών, που χάνονται στις μετακομίσεις. Μόνον τα λόγια μένουν, έλεγε. Διάβαζε όμως συνεχώς.

Πίστευε σε εναλλακτικές θεραπείες, που εναλλάσσονταν περίπου κάθε εξάμηνο. Της είχαν πει πως είχε σωστές παλάμες για ρέικι. Εγκατέλειψε τη γιόγκα, όταν ήταν αδύνατον πια να ανεχθεί την υπεροψία των σχεδόν λυτρωμένων. Eνα βράδυ τη βρήκα ξαπλωμένη με το ένα αφτί στο πάτωμα. Στο άλλο αφτί κατέληγε ένα δύσφλεκτο χωνί γεμάτο μυρωδικά, στα οποία είχε βάλει φωτιά. Η καύση δημιουργούσε, υποθέτω, κενό αέρα, που ξεβούλωνε το μυαλό σου από όσα είχες ακούσει στη διάρκεια της ημέρας. Παλιά κινέζικη θεραπεία, εξήγησε.

Μια φλόγα, κατάλαβα, μας ανεβάζει στο στερέωμα να δούμε τον κόσμο από το ύψος των άστρων. Καθώς χώρες και αυτοκρατορίες επεκτείνονται, η εξάπλωση αυτή μεγαλώνει την απόστασή τους από τον ουρανό. Γι' αυτό χτίζουν πυραμίδες, τόπους λατρείας σε απρόσιτες κορυφές και εμπορικά κέντρα σε ουρανοξύστες με ταχύτατα ασανσέρ, μήπως βρεθούν πιο ψηλά από τον κεραυνό.

Διαμερίσματα, που ενοικίαζε σε ξένες πόλεις όπου εργαζόταν, είχαν πάντοτε επιπλέον κρεβατοκάματα για επισκέπτες που εμφανίζονταν τουλάχιστον μια φορά. Ο πατέρας της με τη φίλη του. Η αδελφή της χωρίς τον φίλο της. Eνας συμμαθητής της από το Γυμνάσιο σε αναπηρικό καροτσάκι με τη γυναίκα του και τον φίλο της. Πάνω-κάτω αυτή ήταν η ιστορία.

Της χάρισα ένα από τα δύο κομοδίνα μου πριν αναχωρήσει για το Πεκίνο, αλλά δεν κατάφερα να πάω να δω πώς το είχε συνδυάσει με άλλα της έπιπλα. Ξέρω πάντως ότι ενοικίαζε διαμέρισμα σε υψηλό όροφο.

Το κτήριο, όπου έμενε στο Βερολίνο, δεν είχε ασανσέρ. Μετά χωρίσαμε.