Συνειρμικά: Η αλήθεια

Μια νέα επιστημονική αλήθεια δεν θριαμβεύει επειδή πείθει τους αντιπάλους της και τους κάνει να δουν το φως, αλλά μάλλον επειδή οι αντίπαλοι της πεθαίνουν και μία νέα γενιά μεγαλώνει η οποία έχει εξοικειωθεί με αυτήν.

Max Planck (1858 – 1947) - Νόμπελ Φυσικής 1918.

Ή κατά το συντομότερο:

Η αλήθεια ποτέ δεν θριαμβεύει, απλά οι αντίπαλοί της πεθαίνουν.

ΓΡΑΜΜΑ-ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΡΧΣ

Αναδημοσιεύω από το δικτυακό τόπο του ΡΧΣ:

Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

Θέλω να σας ευχαριστήσω ολόψυχα για την συμπαράσταση και τα καλά σας λόγια έως τώρα. Παρότι έχει περάσει ένας μήνας από την απόφαση της διοίκησης της ΕΡΤ να μην ανανεώσει την προβολή του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και της Θεματικής Βραδιάς για την επόμενη τηλεοπτική χρονιά, συνεχίζουν να φτάνουν μηνύματα και ψηφίσματα συμπαράστασης από πολίτες, συλλόγους και προσωπικότητες. (μπορείτε να τα δείτε στην συνέχεια).

Πιστεύω ότι το κύμα διαμαρτυρίας που ξεσηκώθηκε ξεπερνά κατά πολύ την προσωπική μου περίπτωση ή την τύχη μιας εκπομπής. Αφορά το δικαίωμα των πολιτών στην ελευθερία της έκφρασης και την ενημέρωση, πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι χρηματοδοτούν την δημόσια τηλεόραση. Αφορά την παραγκωνισμένη νέα γενιά των 700 συν-πλην ευρώ (που αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου), την έλλειψη αξιοκρατίας, αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Ένας τροχονόμος που με σταμάτησε πρόσφατα έξω από την Βουλή συνόψισε πολύ καλά όλα αυτά τα συναισθήματα: «Γι’ αυτό αυτή η χώρα», μου είπε, «δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά».

Με δεδομένο τον συνεχώς αυξανόμενο ρόλο των ΜΜΕ στην κοινωνική και πολιτική ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητα και ελεύθερα μέσα ενημέρωσης. Αν οι εξελίξεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια συνεχιστούν, είναι ζήτημα χρόνου το πότε οι πολίτες στην Ελλάδα δεν θα είναι καθόλου ενημερωμένοι για την ίδια τους την χώρα. Υπάρχει και θα υπάρχει ποταμός «ειδήσεων», αλλά στην πραγματικότητα οι Έλληνες θα είναι χειρότερα πληροφορημένοι από τους ανθρώπους του Μεσαίωνα.

Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα σχεδιάζουμε την δημιουργία ενός διαδικτυακού τηλεοπτικού σταθμού. Θέλουμε να αποτελέσει έναν τόπο αδέσμευτης και ανεξάρτητης ενημέρωσης και ποιοτικής ψυχαγωγίας.

Ξεκινήσαμε πειραματικά με το banana-republic.gr και παρά την ελάχιστη ενημέρωση ή το ελλιπές περιεχόμενο του banana, η ανταπόκριση είναι ιδιαίτερα θετική. Για να δημιουργηθεί ένα διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι απαιτούνται χρήματα. Για να είναι ανεξάρτητο, τα χρήματα αυτά πρέπει να προέρχονται από όσους ενδιαφέρονται για τίμια ενημέρωση και ψυχαγωγία που δε θα προσβάλλει την αισθητική τους.

Το μήνυμα λοιπόν που σας γράφω αποτελεί και ένα είδος σφυγμομέτρησης των απόψεων και των αντιδράσεων σας στην παρακάτω πρόταση: το αρχικό κεφάλαιο να συγκεντρωθεί από μετοχές αξίας πχ 100 ευρώ που θα αγοράσουν όσοι ενδιαφέρονται να πάρουν μέρος στο εγχείρημα. Οι μέτοχοι του σταθμού όπως και οι «ιντερνετοτηλεθεατές» θα συμμετέχουν στη διαμόρφωση του προγράμματος στέλνοντας τα δικά τους βίντεο και εκφράζοντας την γνώμη τους ,με όπλο τα εργαλεία αμφίδρομης επικοινωνίας τα οποία το διαδίκτυο προσφέρει. Εννοείται ότι η εταιρεία που θα δημιουργηθεί θα διέπεται από τους νόμους μιας ανώνυμης εταιρείας και τα οικονομικά της θα είναι διαφανή σε όλους τους μετόχους. Η συνέχεια της μπορεί να εξασφαλισθεί μέσα από διαφημίσεις, οι οποίες αυξάνονται στο ίντερνετ με γεωμετρική πρόοδο.

Προς τη δημιουργία διαδικτυακών τηλεοπτικών σταθμών κινούνται σήμερα μια σειρά από παράγοντες, από δημοσιογράφους μέχρι κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Με την ενεργοποίηση της ψηφιακής τηλεόρασης οι σταθμοί αυτοί θα μπορούν να προβάλλονται όχι μόνο στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και της τηλεόρασης. Το δικό μας μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι αντίθετα με τους υποψήφιους ανταγωνιστές, που θα θελήσουν να ελέγξουν το νέο μέσο, εμείς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ελευθερία και τις δυνατότητες συμμετοχής που το ίδιο το διαδίκτυο προσφέρει.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι πρέπει να πάρουμε μέρος στο καινούριο πεδίο που ανοίγεται αντί να το αφήσουμε έρμαιο στις δυνάμεις της παραπληροφόρησης και της απληστίας. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργηθεί κάτι διαφορετικό, που θα αναδείξει νέες δημιουργικές δυνάμεις στον αρτηριοσκληρωμένο τηλεοπτικό χώρο, θα κάνει γνωστή τη δουλειά άξιων νέων ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στα κατεστημένα ΜΜΕ και θα προωθήσει τις ιδέες της δημοκρατίας, της προστασίας του περιβάλλοντος, της μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης και της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών στα κοινά.

Πέρα από το να εκφράσω για μια ακόμη φορά τις ευχαριστίες μου, θα ήθελα την γνώμη σας για το εγχείρημα.

6 Ιουνίου 2008

Φιλικά,

Στέλιος Κούλογλου.

Φίλε Νίκο, τι λες;

Δικαιούμαι να γράφω;

Όταν ξεκίνησε η «Φούσκα» από τους αγαπητούς φίλους που με προσκάλεσαν σε αυτή, ήρθε σαν απάντηση σε μια ανάγκη που για χρόνια ένοιωθα: να γράψω και εγώ, να μοιραστώ με φίλους και αγνώστους σκέψεις, ιδέες και απόψεις, να δοκιμάσω στην πράξη την ατομική μου κοσμοθεώρηση, να συγκρουστώ, να προκαλέσω, να προκληθώ, να διδάξω και να διδαχτώ. Κατανοώ ότι η «Φούσκα» και κάθε ανάλογη γωνιά του κυβερνοχώρου δεν είναι ατομικός ψυχαναλυτής αλλά ένα νέο μέσο έκφρασης. Ωστόσο, η δική μου κοσμοθεώρηση - όπως ενδεχόμενα και άλλων - έχει βαθιά βιωματική βάση και γι’ αυτό συχνά ξεκαθαρίζω το βιωματικό υπόβαθρο των απόψεων που εκφράζω. Είναι αυτό, σε κάποιο επίπεδο, σχέση εντιμότητας με τον αναγνώστη - συνομιλητή: εκφράζω αυτές τις απόψεις γιατί έχω αυτά τα βιώματα, αυτές τις εμπειρίες και αυτές τις γνώσεις, αν εσύ έχεις διαφορετικές, κόμισε τες στη συζήτηση μήπως δικαιολογούν μια άλλη άποψη.

Υπ’ αυτή την έννοια υπάρχουν πολλά πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ και να συζητήσω από την «Φούσκα», τα περισσότερα αγγίζουν θέματα της κοινωνίας, της πολιτικής, των ανθρώπων. Όμως, δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να μιλήσω και κυρίως αν μπορώ να μιλήσω όσο δίκαια και σωστά θα ήθελα. Και αυτό γιατί είναι πολλά τα πράγματα που δεν έχω βιώσει, είναι πολλές οι εμπειρίες που δεν έχω αποκτήσει, είναι πολλά αυτά που δεν ήμουν στη ζωή μου. Για να μπορέσω να μιλήσω σωστά θα ήθελα να ήμουν:

• Μαύρος στη Νότιο Αφρική ή στο Χάρλεμ,
• Ναρκομανής στην Ομόνοια,
• Ομοφυλόφιλος σε μια συντηρητική κοινωνία,
• Εβραίος στην Ναζιστική Γερμανία και παλαιστίνιος στην Λωρίδα της Γάζας,
• Αμερικανός στους Δίδυμους Πύργους και κρατούμενος στο Γουαντάναμο,
• Έλληνας ή Τούρκος μετανάστης στη Γερμανία και πακιστανός εργάτης ή κούρδος πρόσφυγας στην Ελλάδα,
• Άνεργος στην Ελλάδα της τηλεοπτικής αφθονίας ή εργάτης των 600 Ευρώ,
• Θανατοποινίτης στην πολιτισμένη Αμερική που αναμένει την εκτέλεση του,
• Ο Νίκος Μπελογιάννης ή ο Συνταγματάρχης Ψαρρός εκείνες τις τελευταίες ώρες,
• Μαθητής στο Μπεσλάν και Τσετσένος αιχμάλωτος του ρωσικού στρατού,
• Πολιτικός κρατούμενος στην Σιβηρία του Στάλιν ή ανεπιθύμητος στη Ρωσία του Πούτιν,
• Αριστερός στην Χιλή του Πινοσέτ και δεξιός στην Κούβα του Κάστρο,
• Πολιτικός κρατούμενος στην Μακρόνησο του εμφυλίου και δεξιός σε χωριό που έχουν καταλάβει οι αντάρτες,
• Φτωχός αγρότης στην Ινδία ή πεινασμένος στην Αφρική,
• Τρόφιμος στην Λέρο ή οροθετικός όταν κανείς δεν γνώριζε τι σημαίνει.

Ποτέ δεν ήμουν και δεν ξέρω αν ποτέ θα είμαι τίποτε ανάλογο με όλα τα παραπάνω και παρ’ όλα αυτά ως καλοταϊσμένος μικροαστός της Ευρωπαϊκής Ελλάδας δικαιούμαι να εκφράζω απόψεις για καθένα από αυτά τα θέματα. Και επειδή δεν βίωσα καμία από αυτές τις καταστάσεις είναι σαφές ότι η όποια θέση παίρνω αδικεί αυτόματα και εξ’ ορισμού μερικούς δεκάδες, χιλιάδες ή εκατομμύρια ανθρώπους που τις βίωσαν από την πλευρά του αδύνατου, του αδικημένου και του κατατρεγμένου. Αν και η βιωματική κοσμοθεώρηση μου «κουτσαίνει» λόγω έλλειψης εμπειριών, θεωρώ ένα πράγμα βέβαιο: για όσους βρέθηκαν ή βρίσκονται στις ανωτέρω καταστάσεις που περιέγραψα, η μοναδική ελπίδα τους εναποτίθετο στον πολιτισμό, την ανθρωπιά και την συνείδηση αυτών της άλλης πλευράς. Αν υποσχεθώ ότι όταν γράφω για απόψεις και ιδέες θα προσπαθώ να λαμβάνω υπ’ όψη μου και την αντίθετη πλευρά, εσείς μπορείτε να μου πείτε αν δικαιούμαι, τελικά, να γράφω;

Γ.Κ.

Υ.Γ.:

«Και, να, τι θέλω τώρα να σας πω:
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας
Φράξαν το δρόμο ενός ανθρώπου
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο που βάδιζε.
Να το λοιπόν
γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε: τ’ άστρα είναι μακριά
κ’ η γη μας τόσο δα μικρή.
Ε, το λοιπόν ό,τι κι αν είναι τ’ άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα το λοιπόν πιο εκπληχτικό
και πιο επιβλητικό
και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουν.»

Από το Ποίημα «Μικρόκοσμος» του Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου

Ελλάδα: Ναρκω-προφίλ

Για όσους δεν το έχουν κάνει ακόμα, θα συνιστούσα μια προσεκτική ανάγνωση του άρθρου του Κλεάνθη Γρίβα στην ηλεκτρονική "Ζούγκλα".

Εδώ αντιγράφω μόνο αυτό το οποίο κρατάω από το άρθρο ως την κεντρική ιδέα του:

«Οι Ναζί έλεγαν ότι έχουν Εβραϊκό πρόβλημα. Εμείς λέμε πως έχουμε Πρόβλημα ναρκωτικών. Στην πραγματικότητα, Εβραϊκό πρόβλημα ήταν το όνομα που έδιναν οι Ναζί στον διωγμό των Εβραίων και πρόβλημα ναρκωτικών είναι το όνομα που δίνουμε εμείς στο διωγμό των ατόμων που χρησιμοποιούν ναρκωτικά».

Thomas Szasz

Γ.Κ.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Για τον φίλο Γιώργο, ο οποίος με φόρτισε συναισθηματικά με το Mind the Gap.
Τίτλος ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ του Γιάννη Κοντού.




Στα δεκαπέντε, ένα βράδυ
έφυγα από τον κινηματογράφο ακολουθώντας
τη Νάταλι Γούντ και τον Τζέιμς Ντιν.
Θυμάμαι κάτι μεγάλα δωμάτια και μέσα
άλλα μικρά δωμάτια σαν καμαρίνια.
Σε ένα από αυτά τα μάτια της Ρίτας Χαίηγουορθ
με παρακολουθούσαν με έκπληξη. Αργότερα γνώρισα
το Μάρλον Μπράντον που γελούσε με τα σπασμένα μου
αμερικάνικα και μου χάριζε φορεμένα λευκά φανελάκια
και μαύρες μπότες παλιές. Έμεινα χρόνια κοντά τους,
κάτι ρολάκια έπαιξα κι εγώ. Έκανε κρύο παντού
και μιλούσα ελληνικά δυνατά στους τοίχους,
στα δέντρα και στις μηχανές. Τη γλώσσα μου
δεν την άφησα να παγώσει, να ξεχαστεί.
Ταξίδεψα πολύ. Παντρεύτηκα δυο φορές.
Παιδιά δεν έχω. Φίλους έχω.
Ζωγράφιζα που και που.
Κυρίως όμως έπαιζα άλτο σαξόφωνο.
Το κανονικό μου επάγγελμα αργότερα
ήτανε του κομπάρσου. Σε χιλιάδες ταινίες:
άνοιγα πόρτες, καθόμουνα ακίνητος,
κυνηγούσα σκύλους, με κυνηγούσαν δολοφόνοι,
κολυμπούσα με τις ώρες ή έκανα το σοφέρ
στα αφεντικά, και άλλα πολλά της ζωής.
Πολλές φορές έπεσα από ουρανοξύστες.
Όχι από απελπισία, αλλά για να με γράψει
το βιβλίο Γκίννες. Πέφτοντας έβλεπα ανάποδα
τους ανθρώπους στα διαμερίσματα,
νακάνουν τις καθημερινές τους ασχολίες.
Προσγειωνόμουνα ομαλώς στην άσφαλτο ή σκάλωνα
στα σύρματα του ηλεκτρικού ή σε κοντάρια
σημαιών που κυμάτιζαν στην πρόσοψη του κτιρίου.
Λέγαν: ο Έλληνας ξέρει κόλπα, μπορεί να πετάει.
Για μήνες έβρεχε συνέχεια και σε κάτι τσίγκινα
υπόστεγα έπινα παρέα με άλλα ρεμάλια,
συβήθως γέρους Ινδιάνους, χωρίς ουσιαστικά
πολιτικά δικαιώματα.
Ένα φεγγάρι δούλεψα σε τσίρκο.
Καθάριζα τους ελέφαντες και τα φίδια.
Ακόμα δούλεψα σε ασφάλειες ζωής.
Εγώ, ο ανέστιος, ο άπελπις, ο διψασμένος.
Ένα φιλί ή ένας στίχος με ακολουθούσαν
για χρόνια στη ζωή μου. Άλλες φορές
ξεχάστηκαν σαν πυροβολισμός μέσα στη νύχτα.
Μετανάστης ήμουνα, σε υπόγεια ήμουνα,
γένια άφηνα, σκέψεις άφηνα, ψύλλους γύμναζα,
χωρίς ποτέ να καταφέρω τίποτα.
Τώρα ασκώ το επάγγελμα του υποβολέα.
Σβήνοντας τα φώτα, δυναμώνει η φωνή μου,
παίρνουν μπρος τα κουρασμένα σώματα
και αρχίζει η παράσταση.

Mind the gap! Άρθρο 16, παράγραφος 1!

Αυτό που θυμάμαι εγώ από τη φοιτητική μου ζωή στο Leeds είναι η συχνή ερώτηση «Μα πως ένας έλληνας αποφάσισε να διαλέξει το Leeds για σπουδές;». Κι ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις (φαινόταν από το γλυκό χαμόγελο) η ερώτηση μεταφραζόταν «Μα καλά είσαι τρελός που άφησες τον ήλιο για τη συννεφιά;» υπήρχαν μερικές άλλες που το βλέμμα πίσω από την ερώτηση θύμιζε νεοεισερχόμενο βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά την συνάντηση του με αλβανό εργάτη ή κούρδο πρόσφυγα, ήτοι: «γιατί δεν έμενες σπίτι σου;». Και μιας και δεν απάντησα ποτέ στο ερώτημα, μου δίνει την ευκαιρία η προηγούμενη δημοσίευση να το κάνω: «Η δική μου η χώρα δεν με αξιολόγησε ποτέ ως αρκετά έξυπνο για να μου διδάξει πως θα προσφέρω ως σπουδασμένος εργάτης!». Δεν με ήθελε ούτε για το Δημόσιο αλλά ούτε και για άλλη θέση του Ιδιωτικού Τομέα η οποία να απαιτεί γνώσεις και ειδικές δεξιότητες. Ίσως στο μαύρο κουτί που λέγεται εισαγωγικές ή γενικές εξετάσεις να υπάρχει ειδικός αισθητήρας (sensor - σπούδασα στο εξωτερικό, πρέπει να πετάω και καμία λέξη αγγλιστί για να το θυμίζω) ο οποίος εντοπίζει αν τα λεφτά του φροντιστηρίου έρχονται από την οικοδομή ή από άλλη απασχόληση. Μόλις ο αισθητήρας εντοπίσει τσιμέντο και σκλήθρες από τα «λατάκια» βγάζει πόρισμα (mega-hint) για τους διορθωτές: αυτός κάνει για οικοδόμος, ξέρει τη δουλειά, έχει συνηθίσει τη μυρωδιά του τσιμέντου στα ρούχα του πατέρα του, ξαναδιαβάστε την έκθεση του - φαίνεται η έλλειψη καλλιέργειας, τι σχέση έχει το σκεπάρνι με το νυστέρι: κάτω από τη βάση (εισαγωγής)!

Επειδή όμως η εποχή που με βάση τον οικογενειακό φάκελο αποφασίζονταν οι καλοκαιρινές σου διακοπές σε Γυάρο, Ανάφη, Μακρόνησο ή Ακροναυπλία είχε περάσει, αποφάσισα να αγνοήσω το πόρισμα, πήρα το δισάκι μου και κίνησα για το Γιόρκσαϊρ! Βλέπεις, ο φιλελεύθερος καπιταλισμός επιτρέπει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας των επιλογών και αν είσαι, ατομικά και οικογενειακά, σκληρό καρύδι και έχεις αποφασίζει ότι δεν θα περάσει το καπρίτσιο του αισθητήρα, βάζεις σε υποχρεωτική νηστεία (μη θρησκευτικού χαρακτήρα) μάνα, πατέρα και αδελφή, τους παίρνεις τα λεφτά και χτίζεις μέρος της νέας πτέρυγας «Claredon Wing» στο Πανεπιστήμιο του Leeds. Το γεγονός ότι κατάφερα να αποφύγω τη «θέση στον ήλιο» (της οικοδομής) και να βρω μια θέση στη σκιά του γραφείου οφείλεται λίγο στο πτυχίο αλλά πολύ περισσότερο στην ετερο-απασχόληση, τον συμβιβασμό με την πραγματικότητα (το λέω ρεαλισμό για να νοιώθω καλύτερα) και φυσικά σε δύο καλά (η κακά - όπως το πάρει κανείς) της ελληνικής κοινωνίας: την στήριξη της οικογένειας (που συνεχίζει - όταν μπορεί - να στηρίζει τα παιδία της και αφού ασπρίσουν τα μαλλιά τους) και τα «κοινωνικά δίκτυα». Όχι δεν εννοώ - κατ’ ευφημισμό - το ρουσφέτι αλλά ένα θετικό (και αρνητικό) της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως της επαρχίας: το ότι οι πιθανοί εργοδότες σου είναι σε πολλές περιπτώσεις άνθρωποι που σε γνωρίζουν από παιδί. Και αυτό ή που σε καταδικάζει ή που σε βοηθάει. Εγώ είχα την τύχη να με βοηθήσει.

Το γεγονός ότι προσωπικά κατάφερα να σπουδάσω - σε πείσμα του εξεταστικού συστήματος και να βρω δουλειά (έστω και άσχετη με τις σπουδές μου) έξω από την οικοδομή (που την είχα εξασφαλισμένη - κληρονομικό δικαίωμα) δεν δικαιώνει ούτε τον φιλελεύθερο καπιταλισμό, ούτε τα ιδιωτικά (ξένα ή ημεδαπά) πανεπιστήμια. Απλά με βάζει στη στατιστική αυτών που, όταν τους ξεβράσει το σύστημα δεν μένουν στα βράχια αλλά ξαναπέφτουν και φεύγουν όσο γίνεται πιο μακριά. Σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου δεν είμαι ο μόνος της παρέας που το έκανε αυτό. Ξέρω τουλάχιστον άλλους τρεις μετανάστες φοιτητές της «Φούσκας». Και δεν θεωρώ τυχαίο το ότι και εγώ ανατριχιάζω μαζί τους όταν νοιώθω να στραβοκοιτάζουν τον αλβανό μαθητή, τον πακιστανό εργάτη ή τον κούρδο πρόσφυγα: θυμάμαι πως ένοιωσα εκείνα τα δύο τρία άγρια βλέμματα στους δρόμους του Leeds, όταν αφηρημένος μίλαγα δυνατά στα ελληνικά με τους φίλους μου. Και εγώ σαν πολλούς από τους δικούς μας μετανάστες είχα φύγει διωγμένος (ή μήπως λέγεται αλλιώς το να σου κλείνουν όλες τις πόρτες) από τη χώρα μου!

Όλα αυτά, τα αυτοβιογραφικά, τα ανέφερα για να δώσω το υπόβαθρο των δικών μου απαντήσεων (ή καλύτερα ερωτήσεων) στη δημοσίευση του φίλου Όθωνα:

Φίλε Όθωνα, ξέρεις καλύτερα από μένα να διαβάζεις τα σχετικά κείμενα, κάπου εκεί στο άρθρο 16, παράγραφος 1 του Συντάγματος αναφέρει «H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα». Επίσης στην παράγραφο 4 διαβάζω το εξής: «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το Κράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.»

Με βάση τα ανωτέρω, εξήγησε μου σε παρακαλώ:

1. Δικαιούμαι εγώ και οι άλλοι τρεις της «Φούσκας» να κατηγορήσουμε (και ποιόν) για παραβίαση του Συντάγματος αφού δεν μας επετράπη να εξασκήσουμε το δικαίωμα της παραγράφου 4 στη χώρα μας;
2. Αφού η τέχνη, η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες και το Κράτος είναι υποχρεωμένο στην προαγωγή και την ανάπτυξη τους, ποιος θα πρέπει να κατηγορηθεί για την παραβίαση αυτών των επιταγών του Συντάγματος; Η κυβέρνηση και η βουλή έχουν χρέος να απαντήσουν; Υπάρχει ευθύνη στα πολιτικά κόμματα, την πανεπιστημιακή κοινότητα, τους φοιτητές και τις παρατάξεις τους για την πανθομολογούμενη αποτυχία του ελληνικού πανεπιστημίου να καλύψει την συνταγματική επιταγή των παραγράφων 1 και 4;
3. Και για πες μου: ακόμα και αν καταργηθεί ή τροποποιηθεί σε δέκα χρόνια η παράγραφος 5 («H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση») θα πάψουν να υφίστανται οι παράγραφοι 1 και 4 οι οποίες καθιστούν την σημερινή κατάσταση εγκληματική αφού στερεί από πολλούς άξιους τις αντίστοιχες ελευθερίες; Ή μήπως θα πάψει να ισχύει η σημερινή κατάσταση;
4. Επίσης: φταίει η τοπική αυτοδιοίκηση που δεν έχει δώσει ακόμα λύσεις στο θέμα, εκμεταλλευόμενη την παράγραφο 1 του Άρθρου 16; Και αν φταίει, γιατί πρόσφατα Το Βήμα σε πρωτοσέλιδο του ειρωνευόταν τη σχετική πρωτοβουλία του Προέδρου της ΚΕΔΚΕ Νικήτα Κακλαμάνη που στηρίζεται και από τον Πάρι Κουκουλόπουλο της μείζονος αντιπολίτευσης; Μήπως γιατί αν ιδρυθούν τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα πρέπει τον πρώτο λόγο να έχουν οι εκδότες; Η πρωτοβουλία είναι παλιά θέση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αναβιώνει, ενδεχόμενα, χάριν σκοπιμότητας αλλά έχει πολιτική ουσία και ενδεχόμενα να αποτελεί λύση στο υφιστάμενο τέλμα.
5. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα τα ανωτέρω δεν αποτελούν τον πυρήνα του προβληματισμού σου για τη σχέση πανεπιστημίου, αγοράς και δημοσίου, αλλά μήπως επειδή σε όλα αυτά υπάρχει μια περίεργη και εγκληματική συνενοχή από όλους δεν έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε πανεπιστήμιο που να απαντάει πρώτα στις ανάγκες της κοινωνίας και μετά στις ανάγκες της (καπιταλιστικής) αγοράς;
6. Μήπως κάνεις λάθος όταν αποδίδεις στο «κενό μεταξύ σύγχρονης Ελληνικής κρατικοποιημένης Ανώτατης παιδείας και ελεύθερης αγοράς» τα αμαρτήματα του κρατικιστικού καπιταλισμού που πρώτα φτιάχνει επιχειρήσεις και μετά τις πουλάει στους έλληνες και ξένους ιδιώτες ή καλύπτει τα οικονομικά εγκλήματα των τραπεζών; Αν έφτασε το δημόσιο να έχει τόσους υπαλλήλους και τα πανεπιστήμια να βγάζουν τόσους ανέργους είναι γιατί - με την ανοχή των πολιτών που επιλέγουν «ελεύθερα» τις κυβερνήσεις τους - αφήσαμε και αφήνουμε να παραβιάζονται θεμελιώδη και αυτονόητα συνταγματικά δικαιώματα μας. Το δικαίωμα στην εργασία (και όχι στην απασχόληση - απασχολούνται μόνο τα μωρά για να μην κάνουν φασαρία), το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το δικαίωμα στην ενημέρωση, το δικαίωμα στην περίθαλψη, όλα αυτά τα δικαιώματα έχουν καταπατηθεί από ένα Κράτος που το βασικό του έγκλημα δεν είναι ότι έγινε μεγάλο αλλά το ότι προσπαθεί να γίνει κρυφός συνεταίρος των ιδιωτικών κεφαλαίων. Γιατί δεν υπάρχει κανένας καλύτερος συνεταίρος για τους ιδιώτες από αυτόν που απαξιώνει όλες αυτές τις παροχές-δικαιώματα προκειμένου να μας αναγκάσει να τις αγοράσουμε από την «ελεύθερη» αγορά. Μόνο που στην ελεύθερη αγορά ο αδύναμος (από όποια άποψη) μένει άνεργος, αμόρφωτος και όχι και πολύ υγιής.
7. Ξαναρωτάω: Μήπως κάνεις λάθος όταν μιλάς για «κενό μεταξύ σύγχρονης Ελληνικής κρατικοποιημένης Ανώτατης παιδείας και ελεύθερης αγοράς»; Ξεχνάς πόσες εταιρείες - φανερές και κρυφές - εκκολάπτονται μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια και μάλιστα με εργασιακούς όρους που θα ζήλευαν ακόμα και ο Πινοσέτ και η Θάτσερ;
8. Και για να μην σε κουράσω άλλο θα καταλήξω να συμφωνήσω σε ένα πράγμα μαζί σου: ναι η Ελληνική Πολιτεία έχει αποτύχει τόσο οικτρά στην προάσπιση θεμελιωδών δικαιωμάτων του Πολίτη που ακόμα και οι πιο δεξιές και φιλελεύθερες λύσεις φαντάζουν πρόοδος. Οπότε ας ιδιωτικοποιήσουμε την ανώτατη εκπαίδευση, ας βάλουμε την αγορά να δώσει τις λύσεις που το Κράτος, η κοινωνία και καθένας από εμάς απέτυχε να δώσει. Ναι! η αγορά να γίνει Κράτος, να μας μορφώσει, να μας ενημερώσει να μας δώσει αυτά που μας στερεί ο κρυφός της συνεταίρος! Ας ελπίσουμε ότι τότε θα βρίσκει ο νέος ευκολότερα, καλύτερη δουλειά. Ας ελπίσουμε ότι τα 600 Ευρώ θα γίνουν 1800 γιατί η αγορά (όταν κυριαρχήσει) θα είναι καλή με τον εργαζόμενο. Ας καταργήσουμε το Δημόσιο!

Δεν ξέρω αν όταν γίνουν όλα αυτά θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα μπω και εγώ σε (μη θρησκευτικού περιεχομένου) νηστεία για να στείλω τον μικρό Παναγή να σπουδάσει, ότι καλύτερο πιστεύει ότι πρέπει να σπουδάσει, όπως πριν χρόνια έκανε ο μεγάλος Παναγής και θα του μάθω αυτό που έλεγε ο - πάντα σε διακοπές στα νησιά του Αιγαίου - παππούς Παναγής: «στην αγέλη με τους λύκους μην κάνεις το πρόβατο γιατί θα σε φάνε, αλλά - αν μπορείς - άφησε το σπόρο για μια καλύτερη κοινωνία στα παιδιά σου - μπορεί και να φυτρώσει».

Με συγχωρείς φίλε Όθωνα, αλλά όσο προοδευτικότερη και αν φαντάζει η «ελεύθερη» αγορά από το σύνολο του πολιτικού κόσμου (δεξιού και αριστερού), λόγω της αποτυχίας του, δεν παύει να είναι μια αγέλη με λύκους.

Φιλικά,

Γ.Κ.

Υ.Γ.: Δεν ονειρεύτηκα ποτέ θέση στο ελληνικό Δημόσιο αν και κατά κάποιο τρόπο κατέληξα στον «ευρύτερο δημόσιο τομέα». Μεγάλωσα σε σπίτι ελεύθερου επαγγελματία και το ψωμί ήταν πάντα μετρημένο και σκονισμένο. Δεν κατηγορώ κανέναν που βλέπει έστω και στο Δημόσιο μια ελπίδα να ΕΡΓΑΣΤΕΙ. Κατηγορώ όμως όλους μας γιατί ευθυνόμαστε για την σιωπηλή ανοχή στην κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του άρθρου 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος («H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος»). Και για όσο δεν επαναστατούμε για την διαρκή παραβίαση του Άρθρου 16, το Άρθρο 22 δεν θα είναι το μόνο που θα παραβιάζεται από το ίδιο το Κράτος και τους - από εμάς εκλεγμένους - διαχειριστές του.

The gap and the greek dream.

Θυμάμαι από τη φοιτητική μου ζωή ότι ένα από τα πιο «σύγχρονα» συνθήματα των αριστερών επαναστατών των αμφιθεάτρων ήταν «έξω οι βιομηχανίες από τα Α.Ε.Ι.» παραλλαγή τού με ανάλογου ύφους «αποσύνδεση των πανεπιστημίων από την ελεύθερη αγορά». Πριν προσπαθήσω να απαντήσω το γιατί θα σας πω ότι όλα μου τα πανεπιστημιακά χρόνια, και πιστέψτε με ήταν πολλά, ούτε δίαυλο για την ελεύθερη αγορά βρήκα μέσα στα ιδρύματα, ούτε βιομηχανία πάτησε ποτέ το πόδι της μέσα σε ΑΕΙ. Δεν θα εισέλθω σε ιδεολογική αντιπαράθεση για το επιτρεπτό ή μη της παρουσίας των επιχειρηματιών εντός των κόκκινων τειχών των ελληνικών πανεπιστημίων, ξέρω όμως με σιγουριά ότι πολλοί συμφοιτητές επιθυμούσαν διακαώς και ο καθένας για τους προσωπικούς του λόγους την ύπαρξη τέτοιας δυνατότητας ή επιλογής, ωστόσο οι περισσότεροι από εμάς παραμείναμε να ψάχνουμε ανάμεσα σε ακριβά μεταπτυχιακά προγράμματα πανεπιστημίων του εξωτερικού που θα μας εξασφάλιζαν επαγγελματική αποκατάσταση και ετήσια συμβόλαια με υψηλές αποδοχές, πάντα όμως στο εξωτερικό. Για να είμαι δίκαιος, κάποιοι δεν έμειναν στο ψάξιμο και τα κατάφεραν. Οι υπόλοιποι αργά η γρήγορα θέλοντας και μη μπαίνουμε στο κυνήγι του greek dream. Την κατάληψη της πολυπόθητης θέσης στο Ελληνικό Δημόσιο που με την παρέλευση των ετών συνδυάζεται με δωρεάν εκπαίδευση στις σύγχρονες τεχνικές αφαίμαξης του δημοσίου πλούτου. Όπως συνειδητοποίησα αρκετά χρόνια μετά τα αίτια της κατάντιας δυστυχώς δεν εδράζονται μόνο εντός των ιδρυμάτων μας αλλά και εκτός. Συγκεκριμένα η απουσία της ελεύθερης και ανοιχτής αγοράς εγκλωβίζει τους φοιτητές και οδηγεί στο τέλος του, μέσω της απαξίωσης του, το δημόσιο πανεπιστήμιο. Κανένας φοιτητής (τουλάχιστον σαν φοιτητής) της ΠΚΣ ή άλλων ανεξάρτητων (ανεξάρτητες από τι;) κομματικών-φοιτητικών παρατάξεων δεν εμπόδιζε την ελεύθερη αγορά να πλαισιώσει τα ΑΕΙ. Ούτε θα μπορούσε άλλωστε. Πολύ απλά και τραγικά αυτή ΔΕΝ υπήρχε. Ο σύγχρονος (Έλληνας) φοιτητής το γεύεται καθημερινά αφού μια εργασία στην καφετέρια ή στο SEVEN της γειτονιάς του κατά τη διάρκεια των σπουδών του εξασφαλίζει ό,τι αυτός προσδοκά και μετά την απόκτηση του πτυχίο του, ήτοι τις ίδιες πλούσιες «απολαβές» της ίδιας δημιουργικής εργασίας με την ειδοποιό διαφορά ότι μετά το ένα μάτι θα κοιτάζει την πόρτα του Δημοσίου, τον ασφαλή Ελληνικό δρόμο, στρωμένον πάντα με τα πέταλα της διαπλοκής από την αρχή του έως το τέλος του. Η Ελληνική αγορά έχει μια σκληρή ανταμοιβή για τον κόπο των παιδιών της :Δεν έχω ανάγκη τις γνώσεις σας ή ακριβέστερα δεν υφίσταμαι για να χρειάζομαι τις γνώσεις σας. Η ελεύθερη Ελληνική αγορά κατέρρευσε μέσα στο κενό που δημιούργησαν η επέλαση του Δημοσίου, των «βαριών» βιομηχανιών της οικοδομής και της καφετέριας με βασικό μισθό αναγκαστικά πλέον λόγω πληθώρας ανειδίκευτων πτυχιούχων εργατών 600 euros. Το κενό μεταξύ σύγχρονης Ελληνικής κρατικοποιημένης Ανώτατης παιδείας και ελεύθερης αγοράς οδήγησε στο αστρονομικό νούμερο των 1.000.000 Δημοσίων Υπαλλήλων και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο γίνεται μέρα με τη μέρα το λίκνο που φωτίζει το δρόμο που οδηγεί μακριά από κάθε οικονομικό πολιτικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό. Εντός των ορίων του πανεπιστημιακού ασύλου τα σύγχρονα ΑΕΙ όλης της χώρας ανοίγουν τις πύλες τους για να χαρίσουν κάθε 5 ετία στην Ελληνική κοινωνία άνεργους πτυχιούχος μεν αλλά με υψηλό το αγωνιστικό φρόνημα δε ενάντια στην επέλαση του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς στη χώρα μας- οι οποίοι θα πασχίζουν με κάθε μέσο και με τα 600 ευρώ μισθό το μήνα, που όπως φαίνεται τους φτάνουν να διατηρήσουν τη νοσηρή κατάσταση όπως έχει, να μην αλλάξει τίποτα. Όλοι εδώ, δέσμιοι στο αδιέξοδο του ασύδοτου κρατικού παρεμβατισμού!

Υ.Γ. (1) Γιατί όλοι αυτοί που θέλουν μια θέση στο Δημόσιο, παλεύουν άδικα και δεν ψηφίζουν ΚΚΕ (;) Τότε σίγουρα θα γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Υ.Γ (2) Δεύτερος τρόπος. Λύνουμε πρώτα το δημογραφικό και ύστερα ψηφίζουμε νομοσχέδιο περι κληρονομικής διαδοχής της δημόσιας θέσης που κατέχουμε. Μέσα σε 20 χρόνια το 1.000.000 δ/υ θα έχει γίνει 5.000.000. Εξασφαλίζουμε στα παιδιά μας σίγουρη θέση στο Δημόσιο τομέα και χτυπάμε το ρουσφέτι στη ρίζα του!!!

Υ. Γ. (3) Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι υπάρχει νόμος που απαγορεύει να λειτουργούν φροντιστήρια που βοηθούν την εισαγωγή στο Δημόσιο τομέα (Α.Σ.Ε.Π. κ.τ.λ). Το Κράτος φροντίζει για την τήρηση της αξιοκρατίας ακόμα και στη διαδικασία ένταξης. Προσπαθεί να αποφύγει το φιάσκο δεύτερων πανελληνίων στις ηλικίες των 30.
Othon Roussos.

Η κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικά κινήματα. Οι ηγέτες έπονται!

Έχω υποσχεθεί να γράψω δυο λόγια για την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού. Φίλε Νίκο, μην νομίζεις ότι δεν προσπάθησα: απλά το τελευταίο μου κείμενο - το οποίο αφήνω προς το παρόν στο συρτάρι - είναι πολύ μεγάλο για να διαβαστεί. Αντ’ αυτού, αποφάσισα να παραθέσω τρεις απλές σκέψεις, ελπίζοντας να βοηθήσω στη συζήτηση:

1. Η ανάδειξη του Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού - με μόνο κριτήριο την ηλικία - ήταν μια θετική, συμβολική, κίνηση, η οποία όμως χρειάζεται και πολιτικό αντίκρισμα. Και το πολιτικό αντίκρισμα πρέπει να υπάρχει σε δύο επίπεδα: ανανέωση πολιτικού λόγου και θέσεων (υπάρχει;) και ριζική ανανέωση σε επίπεδο προσώπων (μεγαλύτερη παρουσία της νέας γενιάς στην πολιτική). Αν και το αντίκρισμα μένει να αποδειχθεί στην πράξη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η ανάγκη ανανέωσης θέσεων και προσώπων δεν αφορά μόνο τον Συνασπισμό και την αριστερά, αλλά το σύνολο της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας. Γι’ αυτό άλλωστε η παρουσία Τσίπρα τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα.
2. Η αριστερά - και η ελληνική κοινωνία γενικότερα - έχει περισσότερο ανάγκη από την διαμόρφωση κινημάτων, πολιτικών ρευμάτων και βαθύ εκδημοκρατισμό (δεν είναι ακριβώς δημοκρατία η τηλεοπτική «δημοκρατία» που ζούμε) παρά από την ανάδειξη νέων (ή έστω νεαρών) πολιτικών ηγετών. Αν διαμορφωθούν νέα πολιτικά ρεύματα, η ανάδειξη των ηγετικών μορφών θα έρθει σαν φυσικό και ευπρόσδεκτο επακόλουθο.
3. Η πολιτική πορεία του Αλέξη Τσίπρα και του Συνασπισμού, στο άμεσο μέλλον, θα καθοριστεί από δύο αντικρουόμενους παράγοντες: τις προθέσεις του πολιτικού, οικονομικού και εκδοτικού κατεστημένου (που ήδη έχουν αρχίσει να εκφράζονται από τα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα) και την διάθεση της ελληνικής κοινωνίας να προχωρήσει σε βαθύτατες ρίξεις με το παλιό και νέο πολιτικό κατεστημένο που παρέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας από την επταετή δικτατορία (χωρίς το ίδιο να την ανατρέψει). Τα ασθενή αντανακλαστικά που τα τελευταία χρόνια επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ή η τηλεοπτική «δημοκρατία» κάνει καλά τη δουλειά της, ή η κοινωνία έχει έντονες συντηρητικές τάσεις και πολιτική παθητικότητα. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αέρας ανατροπών και ρίξεων.

Πολύ φοβάμαι ότι στην αδρανή πολιτικά κοινωνία μας έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκηνή, συνοδεύεται από όρους τηλεοπτικούς και δημοσκοπικούς, που δεν συνάδουν με την διαμόρφωση ενός ευρύτερου πολιτικού ρεύματος της αριστεράς με προοπτική ανατροπών και αλλαγών. Παρ΄ όλα αυτά, αν είχα να διαλέξω μεταξύ των δεδομένων πολιτικών κομμάτων, η επιλογή Συνασπισμού (με ή χωρίς Τσίπρα) φαντάζει πολιτικά ελκυστική, όσο αυτή κομίζει την υπόσχεση της ανανέωσης και δεν αποκόπτεται από τα κινήματα και τις πολιτικές τάσεις με τις οποίες συνδέεται, εν’ όψει της ανάληψης καθοριστικού ρόλου στην κεντρική πολιτική σκηνή της τηλεοπτικής μας «δημοκρατίας».

Γ.Κ.

Υ.Γ. Φίλε Νίκο, προς το παρόν, στηρίζω Συνασπισμό, όχι Τσίπρα! Ο κατά τα άλλα φίλτατος Αλέξης, μένει να αποδείξει στην πράξη την ικανότητα του να ανταποκριθεί στην ιστορική αναγκαιότητα για ανατροπές και ρίξεις. Θα επανέλθω όταν θα έχω περισσότερα στοιχεία για τις (πολιτικές) επιδόσεις του - οι τηλεοπτικές και δημοσκοπικές δεν με αφορούν. Επιμένω ότι τα κινήματα και οι πολιτικές δράσεις στις οποίες και εμείς οφείλουμε να συμμετέχουμε είναι σημαντικότερα για την κοινωνία μας.

Αντι - briefing ...

Και ο χορός καλά κρατεί

- Οι αγωγές (Βγενόπουλου) έφεραν τελικά την πολυπόθητη επανάσταση στην διαφήμιση;

- Η εφετειακή απόφαση της δίκης των μελών της Ε.Ο. 17Ν γιατί δεν έχει καθαρογραφεί ακόμα; - Ποιος φοβάται το Ευρωπαικό Δικαστήριο;

- Ο Καλαμπόκας ήταν τελικά δολοφόνος (αποφάσεις δικαστηρίου) ή αγωνιστής (βουλευτής Αχαίας ΝΔ Παπαδημάτος και π. Βουλευτής Αχαίας ΝΔ Β. Μπεκίρης);

- Τελικά το 1965 έγινε ή δεν έγινε αποστασία; Η CIA τι λέει γι'αυτό;

- Εντάξει, να δεχτώ ότι ο Αλαβάνος είναι άεργος' ο Καραμανλής πόσα ένσημα έχει κολλήσει;

- Η ανάρτηση για τον Κούλογλου ήταν συγκινητική... το θρυλούμενο άρθρο - παρέμβαση υπέρ του Τσίπρα γιατί καθυστερεί σύντροφε Γ.Κ.;

και δυο προσωπικές

- Ο Ειρηνοδίκης Πατρών κ. Τ. γιατί έκανε δεχτή την αγωγή; Ποτέ δεν θα καταλάβω...

- Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά;

briefing...

Ανταπόκριση από την Χώρα του Ύπνου

...επειδή μόλις ξύπνησα, αν μπορούσατε να με ενημερώσετε σχετικά με κάποιες εκκρεμότητες...

-Ο Ζαχόπουλος ξύπνησε? κι αν ναι, μίλησε?
-Το Ασφαλιστικό ψηφίστηκε?
-Οι δημοσιογράφοι εξαιρέθηκαν του ν/σ?
-Όλοι αυτοί οι απεργοί, γιατί τελικά απεργούσαν?
-Πότε θα βγω σε σύνταξη?
-Ο Μητσοτάκης είναι συνταξιούχος ή τον πιάνει το νέο ν/σ?
-Ο Βγενόπουλος είναι πολιτικός? αν ναι, με ποιο κόμμα?
-Ο Κούγιας είναι δικηγόρος? αν ναι, γιατί δεν στέλνει πια εξώδικα?
-Ο Καραμανλής είναι πρωθυπουργός? αν ναι, γιατί δεν συνδέεται με κανένα πολιτικό θέμα?
-Υπάρχει ακρίβεια στην Ελλάδα ή μήπως είναι φθηνά στην Γερμανία?
-Η Γερμανία από πού ψωνίζει πετρέλαιο?
-Μπορώ να ζητήσω γερμανικό μισθό & γερμανικό αυτοκίνητο?
-Αυτοκίνητο που να κινείται με ηλιέλαιο υπάρχει? (έχει περισσέψει πολύ ξαφνικά...)
-Θα στείλουμε ηλιέλαιο για βοήθεια στη Μιανμάρ?
-Να στείλουμε και λίγο στη Νέα Μακεδονία ή θα θεωρηθεί "λάδωμα"?

...πολύ σκέφτηκα και νυστάζω,
ή μήπως κοιμάμαι ακόμα?

Ενημέρωση: το ισχυρότερο όπλο!

Η λογοκρισία των εκπομπών «Θεματική Βραδιά» και «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα», του δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου, από την ΕΡΤ είναι σαφέστατα πολιτική επιλογή. Η κυβέρνηση, αν δεν ευθύνεται για την υπαγόρευση της, τουλάχιστον ελέγχεται για τη μη ανάκληση της.

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η ενημέρωση, η γνώση και - μέσω αυτών - η προσέγγιση της (όποιας) αλήθειας, είναι ισχυρότατο όπλο και μάλιστα ιδιαίτερα απειλητικό για την εξουσία. Δεν είναι δυνατό, την εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και εν μέσω των πανηγυριών που στήσαμε για την συμμετοχή μας σε αυτές, να επιτρέπεται στην κρατική τηλεόραση να στρέφει το δάκτυλο προς τον τσάρο της ενέργειας. Γιατί, παρά την προγραμματισμένη εκπομπή «ΕΠΙΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ 700 ΕΥΡΩ» (προγραμματιζόταν για 22/5/2008) και την έρευνα για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες», πιστεύω βαθύτατα ότι η θεματική βραδιά «Η Ρωσία μετά τον Πούτιν» (13/03/2008) ήταν πολύ ισχυρότερος λόγος για την αποπομπή του Στέλιου Κούλογλου. Όποιος παρακολούθησε τα ντοκιμαντέρ της συγκεκριμένης θεματικής βραδιάς θα δυσκολεύτηκε πολύ να αποφύγει τους όποιους συνειρμούς κατά την πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού μας με τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τουλάχιστον θα προβληματίστηκε (υπάρχουν καθαρότερες πηγές ενέργειας και από περιβαλλοντική και από πολιτική άποψη!).

Σε κάθε περίπτωση η λογοκρισία και δη η προληπτική είναι εξ ορισμού προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας, της (όποιας) αλήθειας. Γιατί, έχουμε ανάγκη από πολλές αλήθειες πριν να είμαστε σε θέση να αποφασίσουμε σωστά και για την ενέργεια, και για τη γενιά των 700 ευρώ και για το «χημικό πόλεμο» (Ολυμπιάδα λέγεται) που θα διεξαχθεί στο Πεκίνο για να κουκουλώσει πολλά από τα εγκλήματα του εκεί καθεστώτος.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το δικτυακό τόπο του «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» καθώς και πληροφορίες για τη λογοκρισία των εκπομπών, τις αντιδράσεις και τα σχόλια του τύπου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υπογράψουν ηλεκτρονικά τη σχετική διαμαρτυρία.

Γ.Κ.

Η Αίτησή σας ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ...

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ

Kύριε Γόντικα,

Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη.

Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1.

Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω. Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ) ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί ή όχι η συνεργασία μας.

9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου.






«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές ‘Θεματική Βραδιά’ και ‘Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα’. Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»

Ανταπόκριση από την Χώρα του Ύπνου (κάτι σαν Sleepy Land αλλά χάθηκε στην μτφρ):

Η Χώρα του Ύπνου ευχαριστεί και αποδέχεται την πρόσκληση!
Μέσω εμού θα μαθαίνετε νέα της (σκασίλα σας) αλλά θα μεταφέρω και τα δικά σας (δεν ήμουν πάντα ρουφιάνος, η ανεργία...)

Επειδή αυτή τη περίοδο δεν ασχολούμαστε με θέματα χαμηλής τηλεθέασης όπως Ασφαλιστικό, DVDs, ακρίβεια, δεν έχουμε δικά μας νέα, γι' αυτό δημοσιεύουμε ξένα που είναι και πιο γλυκά -όπως λέει κι η παροιμία.

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα,κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα.
Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε 'υπερπολίτης' και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν,είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν ναχλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο ηδημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Καιβουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδυ. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας.
Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html

Η κατασπατάληση των υδάτινων πόρων της Ελλάδας

Ο Η.Θ. ξαναχτύπησε.
Εγώ απλώς αντιγράφω και επειδή διαφωνώ με το περιεχόμενο θα απαντήσω σε εύθετο χρόνο. Επισημαίνω μόνο ότι ξέχασε να ψέξει τα αριστερά κόμματα για την οικολογική καταστροφή που συντελέστηκε στη χώρα, για την έλλειψη οργάνωσης, ετοιμότητας και συντονισμού της κρατικής μηχανής, της ΔΕΗ και της πυροσβεστικής, για την απουσία Εθνικής Πολιτικής για τα δάση και το δασικό πλούτο της χώρας και τη δημιουργία φανερά ή μη συνθηκών για την περαιτέρω υποβάθμιση ή και εξαφάνισή τους, όπως την τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος!!!

Αυτά προς το παρόν.

Η κατασπατάληση των υδάτινων πόρων της Ελλάδας από τους αγρότες με την συγκάλυψη των αριστερών κομμάτων


ΕΧΘΡΟΣ:Η καλλιέργεια βάμβακος

ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Το βαμβάκι αποτελεί τα τελευταία χρόνια το κυριότερο φυτό μεγάλης καλλιέργειας στην Ελλάδα. Βάσει του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε .καλλιεργούνται 3,542,325 στέμματα από 95,000 αγρότες με απόδοση 1,000,000 τόνους βάμβακος
Το προτιμούν οι αγρότες γιατί είναι τεμπέλικο προϊόν ( μια φορά το σπέρνεις και μια το μαζεύεις , ο υπόλοιπος χρόνος πρέφα )
Αυτό μπορεί και να μας άφηνε αδιάφορους αν δεν γνωρίζαμε μια σημαντική λεπτομέρεια.

1 κιλο βαμβάκι = 1,000 λίτρα νερού (πλήρη ανάπτυξη)
Αρχίστε μόνοι σας τους πολλαπλασιασμούς αγαπητοί μου αναγνώστες

1,000 λίτρα Χ 1 δις κιλά βάμβακος = 1 τρις λίτρα πολύτιμου νερού

Να δούμε τι αξίζει το 1 κιλό βαμβάκι ? Ανοίξτε τα μάτια σας 1 ΕΥΡΩ το κιλο
Αν αγοραστεί από τρίτες χώρες λιγότερο από ευρω
Βλέπετε διαπράττεται ένα όχι απλά οικολογικό έγκλημα αλλά έγκλημα κατά των παιδιών μας για την άμεση επιβίωση τους
Το 0,008% των Ελλήνων κατασπαταλά το ποιο πολύτιμο αγαθό που δικαιούνται τα υπόλοιπα 10,905,000 άτομα και τους ανήκει.
Η συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων είναι απαράδεκτη.
Ειδικά των προοδευτικών και ευαίσθητων οικολογικά κομμάτων που το πρόβλημα το βλέπουν μόνο στον Αμαζόνιο και όχι στο σπίτι τους.
Όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά συμπαραστέκονται και συμφωνούν σε όλα με τους αγρότες όταν γιορτάζουν το Κιλελέρ. Την αλήθεια δεν την λένε
Δεν βοηθούν την αγροτική τάξη να αναβαθμιστεί με επίκαιρες καλλιέργειες εξοικονομώντας νερό και αυξάνοντας τον Εθνικό πλούτο με εξαγωγές.

Δυστυχώς τα κόμματα γέμισαν από επικοινωνιολογους , Δικηγόρους ,οικονομολόγους και συνδικαλιστές κατώτερου μορφωτικού επιπέδου .Ας είναι.
Δεν νοιώθουν την ανάγκη να δημιουργήσουν επιστημονικά συμβούλια με ειδικευμένους επιστήμονες με στόχο το ευ ζην των Ελλήνων . Όλα είναι ανθρωποκεντρικά όχι γιατί αγαπούν τους πολίτες , αλλά γιατί οι πολίτες είναι ψήφοι.

Στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία ο πολιτικός που κρινόταν απορριπτέος τον εξοστρακίζανε , στην δημοκρατία μας σήμερα τον κάνουμε αντιπολίτευση.


Κάτι πάει πολύ στραβά ..

Φως, νερό, τηλέφωνο. Οικόπεδο με δόσεις ...

Απόφαση 511/18-1-08
12.ΑΑ: ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

(εισαγωγική σκέψη)

Δικάσιμος: 1-8-2007

Δικαστής: Δημήτριος Γαβαλάς

Διάδικοι: Κων/νος Πλεύρης
ΚΑΤΑ
1) Ελληνικού Δημοσίου

2) Μαριέττας Γιαννάκου

3) Γεωργίου Βουλγαράκη

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 731, 732 και 692 παρ.4 ΚΠολΔ προκύπτει ότι το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να διατάξει, ως ασφαλιστικό μέτρο, κάθε πρόσφορο κατά την κρίση του μέτρο που επιβάλλεται από τις περιστάσεις και αποσκοπεί στην εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα τηρηθεί ο κανόνας της διάταξης του άρθρου 692 παρ. 4, με την οποία ορίζεται ότι τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση. Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να κριθεί οριστικά η έννομη σχέση, (βλ. Παρμ. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, (1985, σελ.270 επ.).

Με την υπό κρίση αίτηση ο αιτών εκθέτει ότι το βιβλίον της Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλον «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», ηγοράσθη από το Υπουργείο Πολιτισμού, διετέθη στις σχολικές βιβλιοθήκες και απεστάλη στον Ελληνισμό άλλων χωρών.Ότι το βιβλίο αυτό έχει κείμενα πορνογραφικά και ακατάλληλα για τα παιδιά. Ζητά λοιπόν για τους αναφερόμενους στην κρινομένη αίτηση λόγους, να διατάξει το Δικαστήριο την προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του ως άνω βιβλίου, μέχρις ότου εκδικασθεί η τακτική αγωγή του προς οριστική απόσυρση του παραπάνω βιβλίου.

Η αίτηση αυτή παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 686 ΚΠολΔ) και είναι νόμιμα στηριγμένη στις διατάξεις των άρθρων 682 §1, 683 έως 703, 732 και 693 §4 ΚΠολΔ, και πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, ερήμην των δευτέρας και τρίτου των καθ’ ων οι οποίοι κλήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα για την σημερινή δικάσιμο αλλά δεν εμφανίσθησαν ενώπιον του Δικαστηρίου (βλ. υπ’ αριθμ. 7960/Γ/21-6-2007 και 79585/20-6-2007 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητού στο Πρωτοδικείο Αθηνών Χρήστου Νικούδη).

Από όλα τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα:Το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλον «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές» αγοράσθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και διετέθη στις σχολικές βιβλιοθήκες. Επίσης το βιβλίο αυτό απεστάλει (sic) και σε Έλληνες του Εξωτερικού. Το βιβλίο αυτό, όπως προκύπτει και από μία απλή ανάγνωσή του, περιέχει σαφώς κείμενα πορνογραφικά και χυδαία.Τα αναφερόμενα στην αίτηση, αποσπάσματα του βιβλίου, είναι κείμενα που βρίθουν από βωμολοχίες και αισχρές εκφράσεις.Το περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου κάθε άλλο παρά παιδαγωγικό είναι. Τα κείμενα του βιβλίου αυτού δεν έχουν σχέση με την λογοτεχνία αλλά με την πορνογραφία. Οι παιδικές ψυχές πρέπει να έρχονται σε επαφή όχι απλώς με την λογοτεχνία, αλλά με την παιδική λογοτεχνία, καθόσον κάποιο κείμενο μπορεί να έχει λογοτεχνική αξία δεν σημαίνει όμως ότι έχει και παιδαγωγική αξία.Η λογοτεχνία αναφέρεται σε ενήλικες, ενώ η παιδική λογοτεχνία αναφέρεται στις αγνές παιδικές ψυχές, που ο Θεάνθρωπος Χριστός τις ανέδειξε σε πρότυπο για τους ενήλικες με τη θεϊκή ρήση του «εάν δεν γίνετε σαν τα παιδιά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσετε».Στις σχολικές βιβλιοθήκες δεν πρέπει να υπάρχουν απλώς λογοτεχνικά βιβλία, αλλά παιδαγωγικά βιβλία που να συντελούν στην ηθική και πνευματική αγωγή των παιδιών και όχι απλώς το να τους παρέχουν ξερές γνώσεις καθόσον όπως έλεγε ο μεγάλος παιδαγωγός Pestalotsi [σ. Μ.Β.: εννοεί τον J.H. Pestalozzi]: «Προτιμώ παιδαγωγό με αγάπη για τα παιδιά παρά παιδαγωγό με τυπικές γνώσεις που δεν διαμορφώνουν την ψυχή των παιδιών».Το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρ. 16 παρ2) αναφέρει ότι η παιδεία έχει σκοπόν την ηθική και πνευματική αγωγή των Ελλήνων και την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως». Το επίδικο βιβλίο δεν συμβάλει στον παραπάνω Συνταγματικό σκοπό.Το ότι το βιβλίο αυτό έλαβε κάποιο κρατικό βραβείο, αυτό δεν σημαίνει τίποτε, άλλωστε δεν έλαβε βραβείο παιδαγωγικής, αλλά κάποιο βραβείο που μάλλον δεν τιμά τα μέλη της επιτροπής αυτής. Η χυδαιότητα, η βωμολοχία και η πορνογραφία δεν πρέπει ποτέ να βραβεύεται και κυρίως να κοσμεί τις σχολικές βιβλιοθήκες. Η πορνογραφία πρέπει να καταδικάζεται οπουδήποτε και αν υπάρχει.Υπάρχουν έντυπα και έγκριτες εφημερίδες που κυκλοφορούν σήμερα στην Ελλάδα, που ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων δεν περιέχουν σχεδόν ποτέ άσεμνες φωτογραφίες, με κείμενα πορνογραφικά και χυδαία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι εφημερίδες «ΕΣΤΙΑ» και «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» οι οποίες στα κείμενά τους, ουδέποτε πορνογραφικές εκφράσεις ούτε αισχρές φωτογραφίες που διεγείρουν το γεννετήσιο ένστικτο.Τα σχολικά βιβλία οφείλουν να συντελούν στην ψυχοπνευματική καλλιέργεια των παιδιών και όχι να τα ωθούν στο να χρησιμοποιούν λέξεις και εκφράσεις χυδαίες και πρόστυχες ή αλλιώς όπως λέγεται εκφράσεις του «πεζοδρομίου».Επίσης τα σχολικά βιβλία πρέπει να είναι «απολιτικά» δηλαδή να μην έχουν καμμία όσον είναι δυνατόν πολιτική χροιά, θέσεις που διαπνέονται από φανατισμό και μισαλλοδοξία δεν πρέπει να υπάρχουν στα σχολικά βιβλία, καθόσον ο αντιχριστιανισμός, ο αντιπατριωτισμός και ο αντικομμουνισμός δεν έχουν θέση στα σχολικά βιβλία.Τα σχολικά βιβλία πρέπει να εμπνέουν στα παιδιά την ηθική αγνότητα, την αγάπη για την θρησκεία και την πατρίδα, απαλλαγμένα όμως τα ανωτέρω από πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες και προκαταλήψεις, αφού άλλωστε η θρησκεία αφορά όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και η αγάπη για την πατρίδα δεν κάνει πολιτικές διακρίσεις.Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη, οφείλουν να προστατεύουν τα παιδιά από την ανηθικότητα και την διαφθορά των ενηλίκων.Η αγάπη και η φροντίδα για την ψυχική προστασία των παιδιών, πρέπει να είναι πρωταρχικός σκοπός της παιδείας, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος την παρούσα απόφαση Δικαστού, ο οποίος πριν γίνει δικαστής υπήρξε εκπαιδευτικός λειτουργός (καθηγητής κοινωνιολογίας).Βεβαίως οι απόψεις για την θρησκεία, την πατρίδα, την οικογένεια και την ηθική διαφέρουν από λαό σε λαό, σύμφωνα με την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις κοινωνικές και ηθικές δομές τους.Διάφορες ομάδες ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» θεωρούν κάθε τι «παλαιό» ως «συντυρητικό» (sic) και «οπισθοδρομικό» και ονομάζουν τις απόψεις και τις ιδεολογίες που δεν σέβονται ως «σκοταδισμό» και «οπισθοδρόμηση». Είναι εύκολο να υβρίζεις και να χαρακτυρίζεις άσχημα τις θέσεις και τις απόψεις που δεν συμφωνείς, είναι όμως δύσκολο να αποδείξεις την ορθότητα των απόψεων που υποστηρίζεις.Αν ερευνήσουμε το παρελθόν και το παρόν τότε θα εξακριβώσουμε εάν έχουμε πρόοδο, τι είναι πρόοδος και τι συντελείται με την πάροδο των χρόνων και των αντιλήψεων.Κάποτε στην Ελλάδα, πριν από σαράντα χρόνια, με το «εφάπαξ» αγόραζες σπίτι, σήμερα δεν αγοράζεις ούτε την πόρτα του σπιτιού, και σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε το εφάπαξ, αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε στην Ελλάδα είχε 80% δάσος, σήμερα έχουν καεί ολόκληρα πανέμορφα δάση όπως της Πεντέλης, του Ταίναρου, της Ολυμπίας, του Γράμμου και είναι σήμερα καμμένες εκτάσεις, αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε οι περισσότεροι νέοι πήγαιναν στην Εκκλησία, για να πλησιάσουν την αλήθεια, η οποία δεν είναι ιδεολογία, ή οποιαδήποτε άλλη αντίληψη, αλλά αλήθεια, φως και ζωή είναι μόνον ο Κύριος Ημών Ιησούς ΧΡΙΣΤΟΣ, σήμερα η νεολαία καταλήγει στα αναμορφωτήρια και σαπίζει από την χρήση των ναρκωτικών αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε η γυναίκα ασχολείτο κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της σήμερα διαπαιδαγωγούν και ανατρέφουν τα παιδιά οι γκουβερνάντες και οι beisiter (sic). Αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε οι σύζυγοι δεν χώριζαν μολονότι υπήρχαν σοβαροί λόγοι, σήμερα χωρίζουν με το παραμικρό και χωρίς ουσιαστική αιτία. Αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν σπιτικό φαγητό, τώρα τρώνε επιβλαβή έτοιμα και πλαστικά φαγητά. Αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε η ατμόσφαιρα, η θάλασσα και η φύση ήταν πεντακάθαρα, σήμερα είναι μολυσμένα αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε τα παιδιά τιμούσαν την σημαία, σήμερα, ευτυχώς σε ελάχιστες περιπτώσεις καίνε την σημαία, αυτό είναι πρόοδος;Κάποτε τα κορίτσια των Ανατολικών «πρώην σοσιαλιστικών χωρών» εργαζόντουσαν στα εργοστάσια, σήμερα εργάζονται στους οίκους ανοχής της Δυτικής Ευρώπης, αυτό είναι πρόοδος;Σήμερα, διαστρέφονται και οι μεγαλύτερες ιστορικές αλήθειες και αποσιωπούνται πανθομολογούμενες πραγματικότητες, όπως επί παραδείγματι, μαθαίνουν τα παιδιά ότι τους Γερμανούς, οι οποίοι μόνοι τους, πολέμαγαν γενναία με όλο τον κόσμο, τους νίκησαν οι Αγγλοαμερικάνοι, οι οποίοι και στο άκουσμα της λέξεως «Γερμανοί» τρεπόντουσαν σε φυγή, ενώ η αναμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι εάν δεν υπήρχε το «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» θα ήταν ακόμη εδώ οι Γερμανοί. Σήμερα παίζονται κινηματογραφικές ταινίες για τα εγκλήματα των Γερμανών κατά των Εβραίων, αλλά αποκρύπτονται και αποσιωπούνται τα εγκλήματα των Εβραίων κατά των Παλαιστινίων, και τα εγκλήματα των «συμμάχων» κατά των Γερμανών, όπως πχ. στη Δρέσδη, όπου οι σύμμαχοι βομβάρδισαν και έκαψαν χιλιάδες γυναικόπαιδα.Σήμερα όλοι οι «προοδευτικοί», «μοντέρνοι» και «ψευτοκουλτουριάρηδες» μιλούν και γράφουν απαξιωτικά και περιφρονητικά για τους βασιλείς και την βασιλευομένη Δημοκρατία, ενώ επιμελώς αποκρύπτουν ότι τα κράτη με την καλλίτερη κοινωνική πολιτική και κοινωνικές παροχές όπως η Σουηδία, η Νορβηγία και η Δανία είναι «βασίλεια».Κάποτε με χίλιες (1000) δραχμές αγόραζες τα πάντα, σήμερα με τρία (3) ευρώ τι μπορείς να αγοράσεις; Σήμερα, ο Ελληνικός λαός είναι βυθισμένος στα δάνεια, και στους τόκους των Τραπεζών (δάνειο για σπίτι, για αυτ/το, για σπουδές, εορτοδάνεια κλπ). Αυτή είναι οικονομική πρόοδος της κοινωνίας;Τα παραπάνω σημειώθηκαν, σαν απάντηση του όρου «πρόοδος» και του χαρακτυρισμού «προοδευτικός», και εάν η σημερινή πραγματικότητα είναι η περιγραφόμενη παραπάνω τότε σαφέστατα πρέπει να είμεθα κατά της αυτοαποκαλούμενης «προόδου», η οποία άλλωστε και στον τομέα της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, προσπαθεί να αποστερήσει και το πολυτιμότερο δώρο του ΘΕΟΥ στον άνθρωπο, δηλαδή την προσωπική ελευθερία, με τα κινητά, τις φωτογραφίσεις, τις βιντεοσκοπήσεις και τις κάμερες που παρακολουθούν πλέον όχι μόνο τις δημόσιες συναθροίσεις αλλά και τους εργαζόμενους στο χώρο της εργασίας τους (π.χ. Σούπερ Μάρκετ).Επανερχόμενοι, στο θέμα της ηθικής, η απαγόρευση ενός ασέμνου βιβλίου δεν αποτελεί πράξη λογοκρισίας όπως δεν είναι λογοκρισία η οποιαδήποτε απαγόρευση στα παιδιά να διαβάζουν βιβλία που τα ωθούν σε άσχημες συνήθειες και κακές πράξεις όπως ναρκωτικά, κλοπές, πορνεία κλπ.Ακόμη και η τιμωρία πολλές φορές είναι ωφέλιμη για τα παιδιά, όπως τονίζουν οι μεγαλύτεροι παιδαγωγοί, όπως για παράδειγμα, είναι καλλίτερο και επιβάλλεται να δώσουμε στο παιδί μία επίπληξη ή ελαφριά σωματική τιμωρία όταν πάει να βάλει το δάκτυλό του στην πρίζα του ηλεκτρικού ρεύματος παρά να μη το επιπλήξουμε, να βάλει το δάκτυλο στην πρίζα και να σκοτωθεί.Η απαγόρευση ενός βιβλίου από τα αναγνωστέα βιβλία για τα παιδιά δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι καταδικάζεται το βιβλίο, το οποίο μπορεί για τους ενήλικους να είναι ενδιαφέρον, καθόσον υπάρχουν βιβλία λογοτεχνίας τα οποία ωφελούν τους μεγάλους (ενήλικες) αλλά η τυχόν ανάγνωσή τους μπορεί να βλάψει την ανώριμη παιδική ψυχή.Το συγκεκριμένο βιβλίο «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές» περιέχει φράσεις άσεμνες και χυδαίες, και δεν αρμόζει να διαβάζεται από παιδιά, γιατί δεν συντελεί στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους, αυτό δεν σημαίνει ότι το εν λόγω βιβλίο δεν είναι ενδιαφέρον για τους ενήλικες, του οποίου βιβλίου η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου μπορεί να είναι κατά τα λοιπά μια αξιόλογος συγγραφέας και λογοτέχνης.

Επομένως, η υπό κρίση αίτηση, πρέπει να γίνει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη, να διαταχθεί η προσωρινή απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», μέχρις ότου εκδικασθεί ή αγωγή του αιτούντος, περί οριστικής αποσύρσεως του ως άνω βιβλίου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει ερήμην της δευτέρας και τρίτου των καθ’ ων,Και κατ’ αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.Δέχεται την αίτηση.Διατάσσει προσωρινά την απόσυρση από τις σχολικές βιβλιοθήκες του βιβλίου της κας Έρσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλο «Ζιγκ-Ζαγκ στις Νερατζιές», μέχρις ότου εκδικασθεί η αγωγή του αιτούντος, περί οριστικής αποσύρσεως του προαναφερομένου βιβλίου.

Κρίθηκε κλπ.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ

υπογραφή