Τ Ι Ε Ν Α Ν Μ Ε Ν

4η ’Ιουνίου 1989
Στις 21/6/1989 ανακοινώθηκε ότι οι αρχές τού Πεκίνου
αποφάσισαν την θανατική εκτέλεση των κριθέντων ως
πρωταιτίων των φοιτητικών κινητοποιήσεων τής 4/6/1989
(πλατεία Τιεν Αν Μεν) .

Θά εκτελεσθούν
μέ μιά σφαίρα στόν σβέρκο .

Δύο ή τρείς ,
ίσως τέσσερις άνθρωποι •
νέοι , τριάντα (το πολύ)
χρονών –

θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν . . .

Στόν αυχένα τους
θ’ ακουμπήσει
τό ψυχρό μέταλλο τής κάνης .
Θ’ ακουσθεί
ο υπόκωφος κρότος
καί μιά σφαίρα
μικρή , μεταλλική ,
γυαλιστερή καί μυτερή ,
θά σφηνωθεί
στήν βάση τού κρανίου .

Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν . . .
’Έτσι απλά .

Γιατί ;
Μήν τό ρωτάς .
Είναι νέοι κι’ οι τρείς -
ή τέσσερις – όσοι είναι
καί ζήταγαν , λέει ,
τ ί ;

Τά επαγγελόμενα .

Μ’ ακούς ; ;
Ζήταγαν καί τραγούδαγαν
αυτά που κήρυχνε καί έταζε
η εξουσία •
μ ά , κρίθηκε πως βιάστηκαν
κ α ί . . .
Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

«Προέτρεξαν (ελέχθη)
τού πενταετούς» .
Κι’ αυτό , “ ίσως ,
σημαίνει ύποπτες ,
αντιεπαναστατικές κινήσεις ...
’Ίσως . . .
Μπορεί ενδεχομένως καί
νά υποκρύπτει
αναβίωση
κρυφών , παλιών
τάσεων καί καταστάσεων
αντικουμουνιστικών ,
αντισοσιαλιστικών – ”
πάει νά πεί καί
αντικαθεστωτικών !
Γι’ αυτό . . .
Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

Τ’ ακούς ;
’Όχι – πού νά τ’ ακούσεις ;
Αυτά συμβαίνουν μακριά •
πέρα
στήν κίτρινη - κόκκινη Κίνα . . .
Καί τά δικά σου τ’ αυτιά
είν’ απασχολημένα
μ’ άλλα μηνύματα ,
μέ μουσικές γλυκές ,
διαφημίσεις , αναλύσεις ,
λόγια –
λόγια μεγάλα
κι’ άλλα .

Μ’ αυτοί (τ’ ακούς ; ;)
τριάντα ναί μόλις χρονώ (τ’ ακούς ; ;)
Ν α ί , Θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !
Γι’ αυτά που όλοι διαφημίζουμε ,
αυτά που άλλοι -
αλλού ίσως τα σπαταλάμε -
καί ’κείνοι ζήταγαν
απλά νά γίνουν πράξη ,
«κατά τίς εξαγγελίες» (τ’ ακούς ; ;)
θά ε κ τ ε λ ε σ θ ού ν !

Κλείσε τό ραδιόφωνο
Νά μήν ακούσω τ’ άλλα .
Μήν χάσουμε καί ’σύ καί ’γώ
αυτήν τήν στιγμιαία
αφύπνιση τής ανθρωπιάς ,
που παλεύει νά φθάσει ως εμάς
μέσ’ από τά ερτζιανά
κύμα - το - κύμα .
Στάσου •
άστα τ’ άλλα .
Τούτη τήν στιγμή ,
ίσως , τώρα ναί ,
τούς εκτελούν .

’Ίσως αυτή η μιά σφαίρα
σφηνώθηκε ήδη στόν αυχένα τους
καί χώρισε το αύριο
απ’ τό χτές
- γι’ αυτούς - γιά πάντα •
ίσως κι’ όλας τ’ ανήσυχα κι’ ελεύθερα ,
τα ανυπόταχτα , ωραία πνεύματά τους
σπρωγμένα απ’ τήν έκρηξη
αρχαίας σινικής πυρίτιδας ,
ν’ ανεβαίνουνε αργά
για ν’ ανταμώσουν ’κείνους ,
τούς άλλους – τούς πολλούς
που προηγήθηκαν .
Κι’ αυτοί μέν
ως νεκροί ,
λέμε : «δικαιώνονται» !

Μά η θυσία τους ,αλήθεια ,π ό τ ε ; ;

Καμμιά θυσία –
μήν τό ’πείς ,
π ο τ έ - καμμιά ,
ποτέ δέν πάει χαμένη .
‘Όμως , τήν χρέωση
τήν κουβαλάμε
’σ ύ καί ’γ ώ .

Κι’ άν ίσως
κάποιο δάκρυ έσταξε ,
στάζει ,
ή στάξει απ’ τά μάτια σου –
τά μάτια μου ,
δέν σβήνει διόλου αυτό τό χρέος •
αντιθέτως : το βαραίνει ,
το ποτίζει •
ζύμη ψωμιού ανεβατού , που
στήν πυρά προσμένει
νά ολοκληρωθεί .

Καί τό ψωμί
δέν είναι παρά σύνθεση
σταριού που αρχικά θερίστηκε ,
που αλωνίστηκε ,
λιχνίστηκε κι’ αλέστηκε
καί τελικά ζυμώνεται
μέ βία καί προζύμι
φωτιά , αλάτι καί νερό •
νερό αλμυρό , καυτό ,
είν’ καί τό δάκρυ ...

21/6/1989 Κρίτων Γ. Eastern

το ανωτέρω βρέθηκε να κυκλοφορεί εδώ

συγγνώμη για το μήκος αλλά χαλάλι του νομίζω