Capitalism rules!

Η ιστορία τέλειωσε!

Αυτό υποστηρίζει ο Φουκουγιάμα από το ’92 και αναζητά ένα νέο καπιταλιστικό μοντέλο γιατί (όπως αποδείχθηκε και από την παρούσα οικονομική κρίση) αυτό που χρησιμοποιείται είναι αδύναμο και με ατέλειες.

Και απορώ: έχει κανόνες ο καπιταλισμός?

ο καπιταλισμός δεν είναι σύστημα, μοντέλο ή θεωρία αλλά η έλλειψη οποιασδήποτε θεωρίας, κανόνα ή συστήματος.

Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, η ζούγκλα που κουβαλάμε από τότε που εμφανιστήκαμε στην γη. Από τότε που κάποιος βάφτισε κάτι δικό του (=ιδιοκτησία), από τότε που κάποιος αντάλλαξε κάτι που είχε με κάτι που ήθελε (=εμπόριο) κι από τότε που κάποιος ανάγκασε ή πλήρωσε κάποιον να κάνει κάτι που ο ίδιος δεν ήθελε ή δεν μπορούσε (=εργασία).

Αργότερα, αφού φορέσαμε ρούχα, ανακαλύψαμε τον τροχό και τα μέταλλα, το όλο σύστημα δημιουργούσε αδικίες αφού κάποιοι συγκέντρωναν υπερβολικό πλούτο και εξουσία.

Ένα τέτοιο περιβάλλον μας φαινόταν απόλυτα φυσικό αν υπολογίσεις ότι οι παραστάσεις μας ήταν μια δυνατή τίγρης να τρώει την αδύναμη αντιλόπη, το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό κι εμείς σκοτώναμε τα γέρικα άλογα.

Αργότερα στους αιώνες, αυτές τις αδικίες προσπάθησαν να περιορίσουν κάποιοι πλούσιοι (οι φτωχοί δεν προλάβαιναν να σκεφτούν) και κοινωνικά ευαίσθητοι τύποι σκεφτόμενοι θεωρίες, κανόνες δηλαδή επί του ‘φυσικού’ καπιταλισμού. Κι έτσι προέκυψαν ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, και άλλα σε –ισμός. Κι όντως, όπου εφαρμόστηκαν (και όπως εφαρμόστηκαν) μείωσαν την αδικία, μείωσαν τον πλούτο και αύξησαν την φτώχεια. Οι κοινωνίες του «υπαρκτού» δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο ρυθμό γιατί δεν παρήγαγαν πλούτο επειδή το κέρδος τελικά είναι το μόνο κίνητρο για εξέλιξη.

Από τότε κάθε οικονομία χρησιμοποιεί ένα κράμα brutal καπιταλισμού και intellectual θεωριών με μοναδικό όπλο τον έλεγχο ανάλογα με την κοινωνική ανοχή: σφίγγοντας τα λουριά, περιορίζεται η κοινωνική αδικία και μειώνεται ο παραγόμενος πλούτος, χαλαρώνοντας τα λουριά, αυξάνεται ο πλούτος και η αδικία.

Η οικονομική κρίση το μόνο που δείχνει να μας δίδαξε είναι ότι τελικά, μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης, έχουμε ακόμα πολύ λάσπη μέσα μας.