Ανταπόκριση από την χώρα του Ύπνου...

...διαβάζοντας ότι στο US, η κυβέρνηση αγόρασε τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες Φανι Μει και Φρεντι Μακ για να τις σώσει από την πτώχευση, θυμήθηκα τον μεγαλύτερο οικονομολόγο ever και σημαία της ελεύθερης αγοράς της ΝΔ: τον κ. Ανδριανόπουλο!
Σε κάποια συνέντευξη (+/- 1990) ωρυόταν και με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, φώναζε να φύγει το κράτος από κάθε οικονομική δραστηριότητα για να ελευθερωθεί η αγορά και να βρει επιτέλους τις ισοροπίες της.
Στην πλέον ελεύθερη αγορά του πλανήτη, στο US, δύο τράπεζες που κατείχαν περισσότερο από το 50% των στεγαστικών δανείων αμερικανικών συμφερόντων (εκτός από τά δάνεια που χορηγούσαν, αγόραζαν δάνεια από τράπεζες άλλων χωρών) γκρεμιζόντουσαν, συμπαρασύροντας όπως ήταν φυσικό όλο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα και κατ' επέκταση το παγκόσμιο.
Αυτή ήταν η επιταγή της ελεύθερης αγοράς: no money, no honey - burn motherfucker, burn
Αντί της πτώχευσης όμως και της παράλυσης της οικονομίας, έρχεται το κράτος και αγοράζει τις φτωχές τραπεζούλες...

Και αφού κρατιέμαι τόση ώρα, επιτέλους ερωτώ:
-οι οικονομικοί σύμβουλοι του US GOV δεν πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά?
-αν ο κ. Ανδριανόπουλος ήταν σύμβουλός τους, θα πρότεινε εξαγορά ή πτώχευση?
-οι τράπεζες που πούλησαν τα χρέη τους στο κράτος, γιατί σημείωσαν κέρδη?
-το κράτος γιατί αγόρασε σε τιμή εμπορικής αξίας και όχι σε τιμή 'ξεπουλήματος'?
-από που θα κόψει κονδύλια ή ποιον θα επιβαρύνει η ζημιά της αγοράς?

Συμπέρασμα:
-τα κέρδη είναι ιδιωτικά, οι ζημιές κοινωνικοποιούνται!

καλό ΣΚ με ποιηματάκι...

Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε
στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία