Οι πόρτες
Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες
μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων
άκουσα πίσω απ' τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν
και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν
Πέρασα μπροστά απ' τη χρυσή πόρτα της γνώσης
μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν
μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές
κι από άλλες σαν καθρέφτες απ' όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι
Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο
στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ' το ρολόι
η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα-
κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ
Ποίημα από την έκδοση "Ποιήματα, 1920-1950",
επιλ.-μτφρ.-επίμ.-σημ.: Ε.Χ.Γονατάς, εκδόσεις Στιγμή, 2003
και ο πεζός αντίλογος, όπως πάντα αποστομωτικός
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δεσμευμένες στην εξάλειψη των βασανιστηρίων παγκοσμίως και πρωτοστατούμε σε αυτή τη μάχη δίνοντας το παράδειγμα»
Πρόεδρος Μπους, Ιούνιος 2003
ή μήπως όχι;
«Μερικές φορές θέλω να πάω στον Μπους και να του πω
'Τι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις;'.
Και κάποιες φορές αισθάνομαι ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να τα παρατήσω.»
Ζάχρα Παράτσα, 14χρονη κόρη του κρατουμένου Σαϊφουλάχ Παράτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου