Πριν αράξει ένα πλοίο, είχε πιάσει μια φωτιά.

Τις τελευταίες μέρες βίωσα με την βοήθεια όλων των αισθήσεων μου και της σκέψης μου το παράλογο. Δεν μπορούσα να το κατανοήσω στο δοκίμιο του Καμύ, όσο και αν προσπάθησα. Κάποιοι με βοήθησαν αρκετά με αυτά που μου έδειξαν. Είδα τον ανθρώπινο πόνο να χωρίζεται σε Δήμους και Νομαρχίες και Περιφέρειες, εκεί έβαλαν τα όρια της δυστυχίας. Είδα Ανώνυμη Εταιρία να επικηρύσσει ανθρώπους. Είδα δημοκρατικούς πολίτες να καλούν το Στρατό να βγεί στους δρόμους. Είδα καμμένο άνθρωπο, ήταν πρησμένος. Είδα την Ολυμπιακή φλόγα να παίρνει διαστάσεις. Είδα εθελοντές να προσφέρονται και να χλευάζονται. Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν για να ζήσουν άλλοι. Είδα πτώματα σε προεκλογική εκστρατεία, κάποιοι τους μοίραζαν και σημαιάκια. Είδα τον Άνεμο να κρατά στα χέρια του την τύχη μας. Είδα πολιτική αντιπαράθεση πάνω σε στάχτη. Είδα υποψήφιους βουλευτές δίπλα σε υποψήφιους νεκρούς. Είδα μνηστήρες της εξουσίας πανικόβλητους να κατασκευάζουν τους σωτήρες τους. Είδα τον Προμηθέα συνεργό στην καταστροφή, να τον προσάγετε, δέστε τον ! Είναι ο μόνος υπεύθυνος, είναι ο μόνος που μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος. Είδα τον Σίσσυφο στην βάση του και το βουνό του καμμένο αλλά δεν τον φαντάστηκα ευτυχισμένο.