Εικάζω ότι θα ξαναειδωθούμε

Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά,

αέρας Πεχλιβάνης

να μην μπορείς να κοιμηθείς,
μόλις τον ανασάνεις.

Θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά,
κράνα για σκουλαρίκια

και μες στο στόμα θα γυρνά,
ρητορικά χαλίκια.



Θα κατεβεί σαν άρχοντας,
θα κατεβεί σαν λύκος

να πάρει χρώμα και ζωή,
της μοναξιάς ο κήπος.

Τα μελισσάκια θα γυρνούν,
γύρω απ' τις πολυθρόνες

και το νερό το κρύσταλλο,
θα ρέει απ' τις οθόνες.



Αέρα να 'σαι τιμωρός,
να 'σαι και παιχνιδιάρης

κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου,
να 'ρθεις να μου την πάρεις,

για να κοιτάει από ψηλά,
του κόσμου τη ραστώνη,

να ξεχαστεί σαν των βουνών,
το περσινό το χιόνι.