Τον Δεκέμβρη του 2008, προσπαθώντας να πνίξουν τις πορείες των νέων και όλα όσα κάποιοι έβρισκαν αφορμή να προκαλούν, όλοι φώναζαν “να σταματήσει η βία”.
Τα ΜΜΕ –η καλύτερή τους!- την μια παρακαλούσαν για έναν καμένο κάδο, μια σπασμένη βιτρίνα, λίγο μαθητικό αίμα, κι από την άλλη καταδίκαζαν την βία! Σε κάθε τηλεπαράθυρο κάποιος ζητούσε το τέλος της βίας.
Τι ακριβώς ζητούσαν όμως, ήξεραν?
Σε μια ταινία του Βέμπερς, τέθηκε απλά: “-define violence…”
Γιατί η βία (όπως η ευφυΐα, η αγάπη, κα) αναγνωρίζεται αλλά δεν ορίζεται.
Πριν λοιπόν ζητήσουμε να σταματήσει κάτι που δεν γνωρίζουμε, ας προσπαθήσουμε να το προσδιορίσουμε. Σωματική βία, ψυχολογική βία, οικογενειακή βία, πνευματική βία, τηλεοπτική βία. Βία στην εκπαίδευση, στην πολιτική, στην κοινωνία, στο παιχνίδι, στον Λόγο, στην Τέχνη, στην αισθητική.
Κι αφού μάθουμε τι είναι, να μάθουμε και τι το προκαλεί, γιατί η βία ότι κι αν είναι, δεν είναι απρόκλητη. Κάτι έβγαλε αυτά τα παιδιά στον δρόμο… κι εμείς κοιτούσαμε αλλού, ξυπνήσαμε μόνο όταν έσπασε η βιτρίνα δίπλα μας και μας χάλασε την ησυχία του καφέ.
Αφού λοιπόν μελετήσαμε, εξετάσαμε, προτείναμε, επιτέλους καταλήξαμε: για όλα φταίει η κουκούλα! Μόλις το πρωτάκουσα φαντάστηκα ένα meeting room και μια παρέα με τύπους τόσο απελπισμένους που δέχτηκαν ως την πλέον καλύτερη ιδέα την ποινικοποίηση της κουκούλας! Σκέψου την δεύτερη καλύτερη ιδέα…
Το καλό είναι ότι η “παρέα” που κυβερνά έχει κι άλλες καλές ιδέες και φαίνεται από τον τρόπο που έχει χειριστεί όλα τα μεγάλα θέματα. Βέβαια έχω κάποιες απορίες αλλά τι ξέρω κι εγώ… Για παράδειγμα, φταίει η κρίση για την ακρίβεια ή μήπως ήταν ακριβά και πριν το καλοκαίρι?
Ή το άλλο, για την οικονομική αδυναμία του ΙΚΑ φταίει μόνο η κακοδιαχείριση και ο εξαναγκασμός του να τοποθετήσει μέρος τον αποθεμάτων σε κρατικές μετοχές και ομόλογα? Μήπως να μαζεύαμε έγκαιρα τις καθυστερημένες οφειλές επιχειρήσεων που αργότερα θα ζητήσουν διακανονισμό? Μήπως να ελέγχαμε αν υπάρχουν υπάλληλοι χωρίς ΙΚΑ άρα χωρίς εισφορές?
Κι από όσα θυμάμαι από την Σχολή, σε περιόδους ύφεσης δεν επιβαρύνεις την αγορά με φορολόγηση. Όπως έλεγε κι ο Γκάλμπρεθ (Νομπελίστας οικονομολόγος) η αξία μιας επιχείρησης ισούται με την αγοραστική δύναμη των πελατών της. Αν αντικαταστήσουμε επιχείρηση=κράτος και πελάτες=πολίτες, ένα δυο συμπεράσματα θα τα βγάλουμε… Αλλά τι ξέρω κι εγώ…
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι αυτή η γαμημένη βεβαιότητα πως δεν θα αλλάξει τίποτα, και τώρα που το σκέφτομαι, εγώ γιατί δεν είχα βγει στους δρόμους?
1 σχόλιο:
Δείτε το The End of Violence, αξίζει.
I'm Not Your Baby - Sinéad O'Connor, U2
Little Drop of Poison - Tom Waits
Μπράβο ρε Μορφέα.
Δημοσίευση σχολίου