Παναγιώτης Αρβανίτης Ονειρα εικοστού πρώτου

Τώρα       τώρα ήσυχα περνάμε τον καιρό μας γράφουμε νόστιμα ποιήματα κρυβόμαστε σε γυάλινα καταφύγια περιφέρουμε θορυβώδη χαμόγελα στα πλήθη φωταγωγημένες χαρές στις επετείους ρητορικά γεωτρύπανα στις διαβουλεύσεις λογοκριμένα δάκρυα στις φυλακές τώρα ήσυχα περνάμε τον καιρό μας συμμαχούμε με συμφεροντολόγες Συμπληγάδες συνθηκολογούμε με το αυτονόητο βάζουμε νερό στο κρασί μας δίνουμε τόπο στην οργή κοιτάμε τη δουλειά μας επιβιώνουμε στο μεταξύ πολιτείες καταποντίζονται θάλασσες μεταναστεύουν σπίτια καίγονται μνήμες βαλσαμώνονται αλήθειες φιμώνονται παιδιά πυρπολούνται άνθρωποι εξημερώνονται ελευθερίες απελαύνονται ελπίδες συνταξιοδοτούνται ηγεσίες χειροκροτούν οργισμένοι πρέπει οργισμένοι γράφουμε ποιήματα