Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου με ώθησε να ανοίξω, μετά από πολλά χρόνια, τα πανεπιστημιακά βιβλία του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Μόνο και μόνο για να δω αν αυτά που διδάσκονται οι φοιτητές νομικής έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα.
Η ανάγνωση δεν είχε μεγάλη διάρκεια και γρήγορα επιβεβαίωσα αυτό που όλοι (νομικοί και μη) ξέρουμε: το Διεθνές Δίκαιο στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ απλά δεν εφαρμόζεται. Οι λόγοι που δεν εφαρμόζεται είναι πολλοί και δεν προτίθεμαι στο σημείωμα αυτό να αποπειραθώ να τους αναλύσω. Ίσως στο μέλλον να το τολμήσω...
Θεωρώ πάντως αυτονόητη την παρατήρηση ότι όπου αυτοί οι κανόνες δικαίου εφαρμόστηκαν αποτέλεσαν την εφαρμογή ενός άλλου δικαίου, εθιμικού και γι'αυτό άγραφου, του δικαίου του ισχυρού.
Τα βιβλία όμως, με τη σειρά τους, ανέσυραν στην μνήμη μου ένα σωρό αναμνήσεις, κάποιες από τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σου, αφού θεωρώ ότι σχετίζονται με την υπόθεση του Κοσόβου και την επιβολή του δικαίου του ισχυρού.
Την περίοδο που το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την Γιουγκοσλαβία, μαζί με έναν συμφοιτητή και φίλο, γράφαμε ένα άρθρο σχετικά με τη νομική διάσταση του Κυπριακού προβλήματος. Όταν με τα πολλά το τελειώσαμε επισκεφτήκαμε τον καθηγητή μας στο μάθημα του Διεθνούς Δικαίου (Joshua Castellino) και ζητήσαμε τη γνώμη του.
Η συζήτηση, όπως και το άρθρο, αφορούσε το δικαίωμα που έχουν οι λαοί στην αυτοδιάθεση. Ο J.C. αποδείχτηκε ότι κατείχε βαθιά γνώση όλων των πτυχών του Κυπριακού, εξηγώντας μας παράλληλα τον λόγο, ο οποίος ήταν ότι καταγόταν από το ημιαυτόνομο Ινδικό κρατίδιο της Γκόα. Γι'αυτό ήταν όχι μόνο ενήμερος, αλλά κατά δήλωσή του και "εξαιρετικά ευαίσθητος σε θέματα αυτοδιάθεσης των λαών και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Η στάση που κράτησε σε πολιτικό επίπεδο ήταν υπέρ του δικαιώματος αυτοδιέθεσης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, αφού όπως μας εξήγησε οι κάτοικοι της περιοχή από την οποία προέρχονταν επιθυμούσαν την απόσχισή τους από την αχανή Ινδία, όμως λόγω του ότι η Ινδία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου