Το (πιθανό) αδιέξοδο του Αλέξη

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις σχετικά με το ζήτημα της αλλαγής ηγεσίας στον Συνασπισμό. Χαίρομαι που ένας συνομήλικός μας τέθηκε επικεφαλής ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, όμως δεν συμμερίζομαι απόλυτα τον ενθουσιασμό της κοινωνίας. Τούτο δίοτι θεωρώ ότι ο νέος επικεφαλής του ΣΥΝ τείνει να διαπράξει ένα μεγάλο πολιτικό λάθος και να οδηγήσει την ανανεωτική αριστερά σε αδιέξοδο.

Και εξηγούμαι: Τόσο κατά την προ της εκλογής του περίοδο όσο και μετά ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ διατυμπανίζει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το μεγάλο στοίχημα για αυτόν είναι να εξοπλίσει τον ΣΥΝ με "Πρόταση Εξουσίας"!!!

Θέλει δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας να βάλει μια τάξη στο χάος που επικρατεί αυτή την στιγμή στην Αριστερά σε παγκόσμιο επίπεδο. Μεγαλεπίβολο σχέδιο, που εύχομαι ολόψυχα να ευοδωθεί, με το οποίο όμως ασχολείται 18 χρόνια τώρα το σύνολο της αριστερής διανόησης, χωρίς αποτέλεσμα!!!

Αν ο Τσίπρας έχει κατά νου το μοντέλο κυβερνήσεων συνεργασίας που έχουμε δει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, τότε τα μαντάτα δεν είναι καλά, αφού η δική μου ανάλυση λέει ότι όπου η Αριστερά στην Ευρώπη (Γερμανία - Ιταλία κλπ.) κατέλαβε την εξουσία διαβρώθηκε, μολύνθηκε. Η' για να μην είμαι υπερβολικός απλά δεν εφάρμοσε αριστερή πολιτική. Γοητεύτηκε από τις παροχές της εξουσίας, δεν κατάφερε να επέμβει δυναμικά, με συνέπεια να γίνει ο δούρειος ίππος για τη νομιμοποίηση πολιτικών που δεν έχουν καμία σχέση μαζί της.

Πιστεύω ότι, κατά πως φαίνεται μέχρι τώρα, η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει μόνο από την αντιπολίτευση. Να βρίσκεται δηλαδή σε επαφή με τμήματα της κοινωνίας που βάλλονται καθημερινά από το σύστημα και είναι διατεθειμένα να δείξουν μια μαχητικότητα, η οποία να ανοίγει το δρόμο για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις σε ζωτικούς τομείς. Φυσικά για να το καταφέρεις αυτό δεν χρειάζεται να έχεις "Πρόταση Εξουσίας".
Είναι σαφές επίσης ότι η Αριστερά πρέπει να διατηρήσει μια καθαρή κριτική στάση απέναντι στην καθεστωτική - δογματική αριστερά που στο όνομα της παγκόσμιας ελευθερίας, της ανατροπής και της δικτατορίας του προλεταριάτου εγκατέστησε τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα. Και για να το καταφέρεις αυτό πάλι δεν είναι απαραίτητη η "Πρόταση Εξουσίας".
Κοντολογίς η Αριστερά πρέπει να λειτουργήσει επιμεριστικά. Πρέπει να περιοριστεί στο να προτείνει εναλλακτικές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις τμηματικά, χωρίς να πρέπει να αναλωθεί, αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ, στην προσπάθεια να τις συνθέσει σε μια ενιαία λογική, δηλαδή να δημιουργήσει μια "Πρόταση Εξουσίας".

ΥΓ. Το σενάριο κυβέρνησης συνεργασίας το ανέλυσε σε μένα σήμερα το πρωί ο Παναγιώτης Κ., λέγοντάς μου ότι η εκλογή Τσίπρα αποτελεί την προσπάθεια του Αλαβάνου να αναλάβει ο ΣΥΝ κάποια υπουργεία.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι δεν θα ήταν άσχημα να αναλάβει ο Ψαριανός το υφυπουργείο αθλητισμού, αφού και γήπεδο θα δούμε στην Νέα Φιλαδέλφεια και πρωτάθλημα θα πάρουμε!!! Αλλά θα ήθελα και τον Κοροβέση στο δημόσιας τάξης, έτσι ώστε να δούμε στο ίδιο μπλοκ τα ΜΑΤ με τους αντιεξουσιαστές εναντίον των φασιστών. Εσύ τι λές;